အပြာစာပေ

မီးရောင်စုံလင်းလိုက်မှိတ်လိုက်နဲ့ တီးလုံးသံတွေအောက်မှာ တစ်ယောက်ထဲလူးလွန့်ပြီစိတ်လိုလက်ရ ကေသီတစ်ယောက်ကနေမိသည်။ ဖင်လေးကိုလှုပ်ခါလှုပ်ခါဖြင့်ဆက်ဆီကျကျအကကြောင့် မျက်လုံးပေါင်းများစွာ၏စူးစိုက်ခြင်းကိုခံနေရလေသည်။ အနောက်ကနေ ပုခုံးလှမ်းပုတ်လိုက်သောကြောင့် အလန့်တကြားလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ရုံးထဲအလုပ်လုပ်သူ သန္တာတစ်ယောက်ဖြစ်နေသဖြင့်ဝမ်းသာအားရ ” ဟယ်..သန္တာ..” ” ကောင်မရီး… တစ်ယောက်ထဲလာကဲနေတယ် ကြည့်စမ်း ..ငါ့ကိုတောင်မခေါ်ဘူး..” ကေသီတစ်ယောက် သန္တာကို […]

ကြည်သာခင် ဒီကိုရောက်လာရသည်က ဒက်ဒီနှင့် မာမီတို့က “ သမီးရယ်…ကြီးမေက သမီးကို အကူအညီတောင်း တာပါ…ကြီးမေကြီးကို အားနာစရာကြီး မာမီတို့က ဘယ်ထားခဲ့ချင်ပါ့မလဲ…” ဟူသော စကားရပ်ဖြင့် ကြည်သာခင်မှာ ကြီးမေ ကြီး၏ အိမ်တွင် နေရစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ကြီးမေဆိုတဲ့

ထပ်သွင်းပေးဦး “ရပြီလား” “ထပ်သွင်းပေးဦး” “ဒီလောက်ဆိုရင်ကော” “ထပ်သွင်းပေးဦး” “ရော့” “ထပ်သွင်းပေးဦး” ဖူးဖူးရောင်ကာ မို့မောက်ပြီး နီတွတ်နေသော ခိုင်နှင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဦးရဲနောင်က သူ့လီးကို တစ်ဆင့်ချင်း သွင်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးရဲနောင်မှာ အသက် ၅၀

မရတော့ဘူး လိုး လိုးပေးတော့ ” “ဖင်လား စောက်ပတ်လား ” “ကြိုက်တာလိုး နှစ်ခုစလုံးလိုး ” ဂဒူး တစ်ယောက်တည်းမလိုးဘဲ မောင်သောင်းကို အသာလက်ယပ်ခေါ်လိုက်သည်။ နှစ်ပင်လိုးရတာကို သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ဝင်စားသူတွေဖြစ်၍ မောင်သောင်းလည်းမဆိုင်းမတွပင် ထိုင်ရာကနေ ချက်ချင်း

ကျနော်ဒီစက်ရုံရောက်ပီး ၅ လလောက်အကြာမှာ သူမတို့အတွဲ ရောက်လာပါတယ်..သူမနာမည်က စွန်းတဲ့ မြန်မာလို လိမ္မော်သီးပေါ့.. ထိုင်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးပဲ အတူ့နေ ပိုက်ဆံအတူစုပီးမှ မင်္ဂလာဆောင်ပီးမှ လင်မယားအရာရောက်တာမို့ ကြားထဲမှာ ပြတ်သွားပီး အသစ်ရှာကြလည်း တော်ရုံ ဂရုမစိုက်ကြပုရယ်…

ကောင်မလေးက အသက် ၂၆ နှစ်သာ ရှိသေးသဖြင့် ကျတော့ထက်အသက်အတော်ငယ်ပါသည် ။သူမသည် ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတခုက နပ်စမလေး ဖြစ်ပြီး ကျတော်ဆေးရုံတက်ရတုန်းက စတင်ရင်းနှီးခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သူမနာမည်ကတော့ဘဖော်ပြဘို့ မလိုအပ်တာမို့ ကောင်မလေးဟုသာ သုံးနွုံးသွားပါမည်။ သူမသည် အရပ်၅’၃” အရပ်မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် တောင့်တင်း

ကိုမိုးအသက်၂၀မှာအိမ်ထောင်ကျကာ သူအသက်၃၀မှာ မိန်းမဖြစ်သူနှလုံးရောဂါနဲ့ဆုံးသွားထည်းကတယောက်ထည်းနေလာခဲ့တာ ခုဆိုအသက် ၃၅နှစ်ရှိပီလေ သားသမီးရတနာလည်းမထွန်းကားခဲ့တော့ တယောက်ထည်းဘဝကိုဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်… တရက်က မူးပီးပြန်လာတော့ လမ်းမှာအချောက်မတယောက်တွေ့တာနဲ့ လိုးခဲ့သေးတယ် ဘယ်ရမလည်း မိန်းမကိုမလိုးရတော့ အချောက်ကိုလိုးလိုက်တာ အချောက်အဲ့နေ့က တော်တော်လေးအီစလန်ဝေသွားပုံရတယ် ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ အလုပ်ကနေအပြန်အရက်လေးဝင်သောက်ပီး အိမ်ပြန်တော့လမ်းမှာအချောက်တယောက်က ဇတ်လမ်းစလာတယ်

ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် တော်တော်ခင်သွားကြသည်။ ထိုညနေတွင်ပင် သူကိုညစာထမင်းစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးရပြီး ကိုထွန်းသည်

သမီးနာမည်က သီရိ။ အသက်က ၁၄ နှစ်။ ၉ တန်းတက် နေတယ်လေ။ ၁၄နှစ်သမီးပေမယ့် လျှော့မတွက်နဲ့နော်။ ရည်းစား ၃ ယောက်တောင်ထားဖူးတယ်။ သမီးရဲ့ နောက်ဆုံးရည်းစားက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ။ သူ့နာမည်က ရာဇာတဲ့။ သူ့အဖေ ရာထူးတက်ပြီး

အသက်(၄၀)၊အသားညှိညှိ၊အရပ်၅ပေ၈လက်မရှိပြီး ၊ တက္ကစီမောင်းသော ကိုနိုင်ဝင်း၏ ရန်ကုန်မြို့ပြင်းပြသော အပူချိန်အောက်ဝယ် တွေ့ကြုံဆုံခဲ့ရသော ဇာတ်လမ်းအထွေထွေဖြစ်သည်။ “တက်ကစီ…” “ညီလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ…..” ” ကန်တော်ကြီးအကို……” “၃၅၀၀တော့ပေး…..ရလား….” “၃၀၀၀တော့ထားလိုက်အကို….” “တက်ကွာ ရတယ်….” ကိုနိုင်ဝင်းသည် တွံတေးဇာတိဖြစ်ပြီးလူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်မြို့၊