အော

အဲဒီနေ့က သောကြာနေ့လေ နောက်နေ့ အလုပ်ကလဲပိတ်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ညဘက် ကလပ်ကိုချီတက်တာပေါ့ အိမ်မှာကလဲ ဧည့်သည်တွေရောက်နေတော့ ညကျလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင် ဟော်တယ်မှာပဲညအိပ်ဖို့စီစဉ်ထားပြီးသား… . ကလပ်အပြန်ညကျရင် ဟော်တယ်မှာပွဲကြမ်းမယ်ပေါ့ဗျာ… . ကလပ်မှာဘော်ဒါတစ်ယောက်တွေ့တယ်ဗျ.. ဒီကောင်ကလူပျိုပဲ… ဒါပေမယ့် မိန်းမဝါသနာ အရမ်းကြီးတဲ့ကောင်…ဒီကောင့်ပုံစံက ကစားသမားပုံစံ […]

“အာနိုးရေ….ဟေ့ အာနိုး…”“ လာပြီ….အမရေ…”နွားစာစင်းနေသော အာနိုးအိမ်ဘေးမှ မပြေးရုံတမယ်လာခဲ့ပြီး….အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ မခင်အေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။ “ နင့် ဦးလေးလည်း ပိုက်တဲရောက်ရင် ြဲပန်မလာတော့ဘူး…နင့်ပဲခိုင်းရမှာပ…ညနေစောင်းရင် မိုးရွ့ ပြန်လာမယ့်ပုံမပေါ်ဘူးာလိမ့်မယ်ထင်တယ်….နင်…နွားတွေသွားသိမ်းချေတော့…နင့် ဦးလေးကတော…..”“ အခုပဲ သွားလိုက်တော့မယ်….အမ….”အာနိုးက အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ သံဇကာတွင်ချိတ်ထားသော

တက်လူအသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။ ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တက်လူတစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟု ပြောရပေတော့မည်

ကျော်သဇင် ကုမ္မဏီ၏ အပေါ်ဆုံးထပ် အုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ ရုံးခန်းများနေရာ။ ”တင်းဒေါင်” ဓာတ်လှေကားတခါး ပွင့်လာပြီး အထဲမှ ထွက်လာသူကား မန်နေဂျာ စိုးကျော်။ စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ခြေလှမ်းများဖြင့် ဦးတည်ရာ နေရာကား အမ်ဒီရုံးခန်းဆီသို့။ စိုးကျော်ကား ကျော်သဇင်ကုမ္မဏီ ပိုင်ရှင်

ကျမနာမည် ဝေမာစိုး အရမ်းရင်းနီးသူတွေကတော့ စိုးလေးလို့ခေါ်ကြတယ်လေ တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်သင်္ချာတက်နေတာပါ ကျမတက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အတူတူတက်တာ မိန်းကလေးဆောင်မှာ ကျမနဲ့သူငယ်ချင်းလေးယောက် ယောင်္ကျားလေးအဆောင်မှာ မူပိုင်နဲ့သူ့သူငယ်ချင်းတွေနေကြတယ် အဆောင်ချင်းကကပ်လို့လေ။မူပိုင်ဆိုတာ အခြားသူမဟုတ်ဖူး သူငယ်တန်းထဲကနေ ခုချိန်ထိကျောင်အတူတက်ခဲ့တဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း ကစားလဲအတူစားလဲအတူတူ အကူညီလိုရင်အပြန်အလှန်ကူညီကြတာ ပြောမနာဆိုမနာသူငယ်ချင်းအရင်းကြီးပါ။ အမှန်ပြောရရင် အထက်တန်း

ရန်ကုန်မြို့ရဲ့နွေရာသီ တနင်္ဂနွေတစ်နေ့ကတော့ သူဟာနဲ့သူပုံမှန်လည်ပတ်လို့နေပါတယ်။ရွှေဘုံသာလမ်းက ဂျေဒိုးနပ် ဆိုင်တွင်းက အဲကွန်း ခန်းလေးထဲမှာကတော့ ကိုယ်စီကိုယ်စီအပူဒဏ်ကိုရှောင်လွှဲနေကြရင်း အအေးလေးသောက်လိုက် မုန့်လေးစားလိုက်နဲ့ အများစုကတော့အေးချမ်းနေကြပါတယ်။ဆိုင်ထဲမှာဘယ်လောက်ပဲ အေးအေးလမ်းနဲ့ကပ်လျက်မှန်ဘေးက ကိုမောင့်ရင်ထဲမှာတော့ ပူလောင်လို့နေပါတယ်။ ပူလောင်ရတဲ့အကြောင်းအရင်းကတော့ဒီကနေ့ကိုမောင်တစ်ယောက် အသည်းနင့်အောင်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ကြည်ပြာတစ်ယောက် ကုမ္ပဏီပိုင်ရှင်သားတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်မှာဖြစ်လို့ပါ။ အတိတ်ကိုပြန်လည်တူးဆွရရင်ဖြင့် ကိုမောင်တစ်ယောက်ကြည်ပြာ့အဖေဦးမိုးမြင့်ရဲ့ဆောက်လုပ်ရေးကုမ္ပဏီမှာ ဆိုဒ်မန်နေဂျာအဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်နေတုန်း

ကိုသိန်းဦးတစ်ယောက် ရေချိုးပြီးကာစမို့ ဆေးလိပ်တိုကို မီးညှိကာ တစ်ချက်ဖွာလိုက်သည်။ ကိုသိန်းဦးမှာ ကွန်ပျူတာသင်တန်းတွင် လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းဖြစ်သည်။ တယောက်တည်းသမားမို့ ၂၄နာရီတာဝန်ယူရသော ဤအလုပ်မျိုးကိုကြိုက်သည်။ နေစရာ အိမ်ငှါးရန်မလိုသည်မို့ လစာက စားသောက်စရိတ် တခုသာသုံးရသည်။ ငွေပိုငွေလျှံ ရှိသည်ပေါ့။ အသက် ၄၅နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း

စံပယ်ရှင်းသန့်ဆိုတဲ့သူမ… လှသည် ယဉ်သည်… အသက်၂၀ လှသွေးကြွယ်လေးတင်မက ဖွံ့ထွားသောရင် စွံ့ကားသောတင်တို့ကြောင့် ပုရိသတို့မျက်လုံးက သူမသွားရာကပ်ပါနေတာကို ခံရသလောက် မာနကြီးသူလေးလို့ နာမည်ကြီးသူလေးရယ်ပါ… အဲ့မာနရှင်လေးရဲ့ မာနတွေကိုရိုက်ချိုးပြီး သူမရဲ့အငုံစိတ်ထဲက ကာမစိတ်တွေကို ဖော်ယူပြီး သူမကိုအရှက်ကုန်စေရုံမက လိင်ကျွန်သဖွယ် ဖာသည်သဖွယ်

ခံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။ တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့

ကျုပ်ကတပ်မတော်သားကြီး။ အောင်မောင်း။ တပ်ထဲမှာ ပျော်ပျော်နေခဲ့တယ်။ မိန်းမ မယူခဲ့ဘူး။ တပ်မှာပျော်ပေမယ့် အသက်ပြည့်တဲ့အထိ မနေခဲ့ရဘူး။ ဆေးပင်စင်ယူလိုက်ရတယ်။ ဒါနှင့်တပ်ထဲကထွက်တော့ ကျနော်မှာ ပိုက်ဆံနည်းနည်းစုမိတယ်။ ရွာဘက်က မိန်းကလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်ထပ်တယ်။ အသက်က တော်တော်ကွာပါတယ်။ ကျနော်က ငါးဆယ့်ငါး၊