အော

ရန်ကုန်မြို့၌ ခုနစ်ထွေ တီးဟောက်စ် ဆိုလျင် သားသားနားနားနှင့် အကောင်းဆုံးဆိုင်ဟု လူသိများသည်..။ ပိုင်ရှင်မှာ ဦးမြမောင် နှင့် ဒေါ်သန်း တို့ဖြစ်ပြီး သမီး ချိုမာဆိုသော အပျိုမလေး သာရှိသည်..။ကလေးစိတ်မကုန်သေးသော အပျိုမလေး မြီးကောင်ပေါက်မလေး အရွယ်ပင်…။ မောင်မောင်မှာ […]

ငထွေးတို့ အိမ်ကို ငထွေး မိန်းမ ရဲ့ ရပ်ဝေးက သူငယ်ချင်းတယောက် လာလည်တယ်။ အဲဒီ အချိန် ငထွေးက အလုပ်ပြုတ်နေပြီး စိတ်ဓါတ်ကျနေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ငထွေးမိန်းမ က အလုပ်ရှိတယ်။ အဲတော့ ငထွေးက နေ့တိုင်းလိုလို

ကျွန်တော့် နာမည်က… ငပဲ။လိင်တန်ဆာ ဆိုရင်လဲမမှားဘူးပေါ့။ဒါပေမယ့် လီးလို့လဲ ခေါ်ကြပြန်တယ်။ နောက်ထပ်လဲ အခေါ်အဝေါ် လေးငါးဆယ်မကရှိပါသေးတယ်။ခင်ဗျားတို့ ကြိုက်သလို လွတ်လပ်စွာ တင်စားပြီး ခေါ်နိုင်ပါတယ်။ကျွန်တော် စိတ်မဆိုးဘူး။ကျွန်တော်က တော်တော် စရိုက်ကျတဲ့ကောင်ဗျ။ နဲနဲလဲ ကြွစောင်းစောင်းနိုင်တယ်။ဒါမို့ ငပဲဆိုတဲ့ နာမည်နဲ့

သား..သား.. သား…. ဘာဖွဈတာလဲ ဟင် သား ဘာဖြစ်လို့လည်း.. ဘွားလေး အိပ်မက်တွေ မက်ပြီး ထအော်ပြန်ပြီလား သား ပြန်အိပ်လိုက်အုံးနော် မနက်အလုပ်သွားရအုံးမယ် မဟုတ်လား သား ဟုတ်ကဲ့ ဘွားလေး သား ရေသောက်ပြီး ပြန်အိပ်လိုက်ပါ့မယ်

အားကောင်းလိုက်တာ ဆောင့်ပါ နာနာလေးဆောင့်ပေးပါ” ဒီအသံဟာ လိင်ဆက်ဆံတဲ့နေရာမှာ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ခံစားမှုရသတေးသွားတစ်ခု အသံပိုင်ရှင်ကတော့ ”မိုးထပ်မြင့် ကုမ္ပဏီ”ပိုင်ရှင် ဦးစောမိုးရဲ့ဇနီး ဒေါ်ထားထားဆိုတဲ့ အသက် ၄၀ ဝန်းကျင် မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ အသံပါ ဒေါ်ထားထားဟာ အသက်ကြီးတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို

သူမနာမည်က ‘စန်းစန်းခင်’အသက် ၁၉ ကျော်လို့ ၂၀ ပြည့်တော့မယ် တောသူဆိုတော့ လုံးကြီးပေါက်လှပေါခါးသေးရင်ချီဖင်လုံးကြီးကြီး…နို့အုံထွားထွားပေါ့…ရွာကာလသားတွေအကြိုက်ပေါ့ အမေတစ်ခုသမီးတစ်ခု..သူကတော့ ဘယ်ကာလသားမှစိတ်မဝင်စားဘူးသူသိတာက ‘စနေ’သူနာမည်ကတော့ ‘စနေ’ လို့ခေါ်ပါတယ် မိသားစုတော့မရှိတော့ဘူး အသက် ၂၅ ငယ်ငယ်ထဲကမိဘတွေဆုံးပါးသွားပြီ စနေဆိုရင်တစ်ရွာလုံးကကြောက်တယ်သူကမဟုတ်မခံလေ.. သူဟာသူတစ်ယောက်ထဲနေတယ် ဘယ်သူနဲ့မှမရောဘူး

ကျွန်တော် ဂျီတီစီကျောင်းသားဘဝတုန်းကပေါ့ဗျာ…ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပထမနှစ်စတက်ချိန်ပေါ့ အဲဒီတုန်းက ကျောင်းကိုရောက်စမှာ တက္က်သိုလ်ကောလိပ်ဆိုတာရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္တ်ုတွေထဲကလို စိမ်းစိမ်းစိုစိုအေးအေးချမ်းချမ်းရှိမှာပဲလို့ထင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက် မှော်ဘီဂျီတီစီဟာ တကယ့်ကိုမဲဇာပဲဗျို့ ကြည့်လေရာမှာဖုန်တသောသောနဲ့လယ်ကွင်းတွေအထက်တန်းကျောင်းအဆင့်သာရှိတဲ့ ကျောင်းဆောင်တွေ မခံနိုင်လောက်အောင်ပူပြင်းတဲ့နေရောင်တွေဟာကျွန်တော့်ရဲ့စိတ်ကူးထဲက ကောလိပ်ကျောင်းသားဘဝလေးကို ဖျက်ဆီးပစ်လိုက်တော့တာပဲကျွန်တော်ဆို ရောက်စကချက်ချင်းတောင် ကျောင်းပြောင်းဖို့ စိတ်ကူးမိခဲ့သေးတယ် ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်ဖြစ်ချင်တဲ့အင်ဂျင်နီယာဖြစ်ဖို့

ကျမဟာ ကိုကို့ကို သိပ်ချစ်တယ်။ အသည်းထဲစွဲအောင်ကို ချစ်တာရှင့်..။ ကိုကိုက သိပ်ကြင်နာတတ်တာလေ။ ဒါကြောင့်လည်း ကျမက အချစ်ပိုရတာပေါ့..။ ကိုကို့ကို ကျမက အမြဲတမ်း တမ်းတနေတာ။ သတိရနေတာ..။ လွမ်းနေတာ..။ ကိုကိုနဲ့ မတွေ့ရတဲ့အချိန်တွေဆို ရင် ကိုကိုနဲ့

အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရလား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ” ကျနော်လည်း

ဒေါ်ပိုးပန်းချီလို့ခေါ်တဲ့ကျမအရွယ်တော်တ ဆိတ်ဟိုင်းလို့လေးဆယ်ကျော်ထဲဝင်ခဲ့ပြီ။မု ဆိုးမတစ်ယောက်ဆိုတဲ့ဂုဏ်ပုဒ်ရှိပေမယ့်အနေအစားကတော့အထက်တန်းလွှာထဲမှာပဲရှိပါတယ် ။ယောက်ကျားရှာခဲ့တဲ့စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေအများကြီးကျန်ခဲ့ပေမယ့်တတ်သည့်ပ ညာမနေသာဆိုသလိုစိန်ကောင်းကျောက်ကောင်းကိုင်တဲ့ပညာတတ်တာမို့ စိန်ပွဲစားဆိုတဲ့နာမဂုဏ်လေးရထားပါသေးတယ်။ ဒီတော့လဲအပေါင်းအသင်းတော့ဆန့်ပြီးသားလေ။ သားသမီးရယ်လို့မရခဲ့တော့လဲတစ်ယောက်တည်းပေါ့။ တစ်ခုတော့ရှိတယ်။အသက်လေးဆယ်ကျော်လာရင်နည်းနည်းဝလာတာကလွဲရင် ကျန်တာတွေကတော့လတ်ဆတ်သေးတာပေါ့လေ။အားတဲ့အချိန် ဂျင် ဆော့ကစားထားတဲ့အ တွက်ယိုယွင်းမှု့သိပ်မရှိသေးတာလည်းပါ တယ်။အပျင်းပြေလုပ်နေတဲ့ပွဲစားဘဝမှာကြုံလာသူမောင်လေးကြောင့်မမပိုးပန်းချီရဲ့စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာခဲ့ရတယ်။ သူ့နာမည်ကကျော်ကျော်။ ရုပ်ရည်သနားကမားလေးနှင့်မို့အချစ်တွေပိုခဲ့ရတယ်လေ။ အခုလဲကြည့်လေအနားမှာလာ ပြီးကပ်ချွဲနေပြီ။တဏှာလို့မမြင်တဲ့အချစ်လေ “ချစ်မ” “ဘာလဲကျော်ကျော်”