အောစာအုပ်

သူမနာမည်ကညိုညိုအောင်။ လှတယ်။ မာနကြီးတယ်။ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံး သူမကို အလှဆုံးလို့ ပြောကြတယ်။သူမ ကမျက်နှာလှသလို ကိုယ်လုံးကလည်းအရမ်းသည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၆ ခန့် အသားက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ညိုပြီးစိုနေတယ်။ သူမရဲ့ ထူးခြားချက်ကတော့ အခုခတ်မိန်းကလေးတွေလို […]

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် လူငယ်ပီပီအပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲရှိ ခုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့၏။ တစ်နာရီလောက်အကြာတွင် အောက်ထပ်က တကျွိကျွိ လှုပ်ရှားသံတွေကြောင့် ၇ွှေဝင်းဖျတ်ကနဲ နိုးလာသည်။ ရွှေဝင်းက…..အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။ ရွှေဝင်းအသံမကြားရအောင် ခုတင်ပေါ်က

နှင်းဖြူမည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားသည်မသိ။ နိုးလာလျှင် သူမဘယ်ရောက်နေသလဲဆိုသည်ကို မနည်းစဉ်းစားလိုက်ရသည်။ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော နှင်းဖြူ၏ ဖင်လုံးဖြူဖြူကြီးများ နှင့် ကျောပြင်တစ်ခုလုံး အေးစက်သော ကျောက်စားပွဲ၏ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်မိသည်။ ကျောက်စားပွဲပေါ်တွင် နှင်းဖြူကို လက်ကားယား ခြေကားယား ခါးပတ်ကြိုးများဖြင့် ပက်လက်ချည်နှောင်ထားသည်။

အေးမြတ်သူတစ်ယောက် လင်နှင့်ကွဲခဲ့တာ တစ်နှစ်ကျော်ကျော် နှစ်နှစ်နီးနီးလောက်ရှိပြီ။ လင်ဖြစ်သူက မလေးရှားဖက်ကို အလုပ်ထွက်လုပ်ရင်း ပထမတော့ လစဉ်မှန်မှန်ငွေပို့ပေးနေရာက တစ်နှစ်ခွဲခန့်ကြာတော့ ငွေပို့တာမမှန်တော့ဘဲ သုံးလေးလလောက် ကြာမှ တစ်ခါလောက် ကြုံသလို မစို့မပို့ ငွေပို့ပေးရင်း သတင်းလည်း မသိုးမသန့်ကြားလာခဲ့ရသည်။ ရခိုင်မတစ်ယောက်နှင့်

ပုံမှန် အောဝတ္ထုလိုမဟုတ်ဘဲ..Real life ပိုဆန်သည် – မနက်ခင်းတစ်ခုမှာ ဖုန်းကနှိုးစက်အသံနှင့်အတူ ဆုဆုတစ်ယောက်နိုးလာခဲ့သည် ဘေးမှာ ယောက်ျားဖြစ်သူ မောင်သန့်စင်တစ်ယောက်ကတော့ အိပ်မောကျလျှက်… ညက မောင်တစ်ယောက် ဘယ်အချိန်အိပ်ယာဝင်လဲတော့ ဆုဆု မသိပါ..မောင်က စာရေးဆရာ တစ်ယောက်ပီပီ သူစိတ်ကူးရရင်

အား ရှီး ကျွတ် ” အမေ့ရေ အ့သေပါပြီ သင်ဇာ့ပါးစပ်ကနေ ညည်းညူ သံတွေ တရစပ်ထွက်ပေါ်နေသည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ကိုမင်းနှင့်လက်ထပ်ပြီးလို့ သုံးနှစ်လောက် ကြာတာတောင် ဒီလောက်ထူးကဲတဲ့ အရသာကို သင်ဇာမခံစားဖူးသေး။ အဘိုးကြီးဦးရဲဝင်း၏ လျှာစွမ်းကကောင်းလှသည်။ တစ်နှစ်လောက်အိပ်ယာထဲလဲနေပြီး

“ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ် ဝုတ်” ရပ်ကွက်အတွင်း ခိုကပ်နေသော ခွေး၂ကောင်မှာ နှင်းသူဇာ အားထိုးဟောင်တော့သည်။ “ဟဲ့ခွေး ဟဲ့ခွေးးး သွားစမ်း” အသံကြားလိုက်မှ ခွေးတစ်ကောင်မှာ သူမအနီးသို့ ပြေးလာပြီး အနံ့ကို မှတ်မိသွားသည့်အလား အမြီး တနံ့နံ့ဖြင့်

ခိုင်လေး တယောက် သူများတွေ အပြန်အလှန်ချပ်နေကြသော ချပ်တင်းတွေကို ဖတ်ပြီး။ သူမ အဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွလာသလို ခံစားနေရသည်။ အဖုတ်တွင်းမှ အရည်တွေ လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာခဲ့လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတခုလုံးလည်း ရွဲနေခဲ့ပြီ။သူမ မနက်စောစော ရုံးသွားဖို့

“ပြွတ်ပြွတ်–ဒုတ်–အင့်–ပြွတ်–အား” ချောမောလှပသလောက် ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော အမျိုးကောင်းသမီးလေး မေနွယ်စိုးတယောက် အခုမှတွေ့ဖူးသောသူစိမ်းယောက်က်ျားတစ်ယောက်၏ရင်ခွင်အောက်မှာ တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် အလိုးခံနေရပေပြီ။သူမကိုတက်လိုးနေသူကတော့ အညှာအတာမရှိပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသည်။သူမကလည်း ကာမအရသာမှာစီးမြောလိုက်ပါနေမိသည်။အပျော်မယ်လည်းမဟုတ်၊ ငွေကြေးလိုအပ်ချက်ကြောင့်လည်းမဟုတ်ပါပဲလျက် တစုံတရာသောငွေကြေးသတ်မှတ်ချက်ဖြင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို သူစိမ်းယောက်ျားတယောက်ထံပေးအပ်၍အသုံးတော်ခံနေရခြင်းဖြစ်လေသည်။ တကယ်တော့ ဒီဆုံးဖြတ်ချက်ကိုသူမကိုယ်တိုင်ချခဲ့ခြင်းဖြစ်သော်လည်း နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံရသည့်အခါ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်နေခဲ့သလို ခြေဖျားလက်ဖျားတွေအေးစက်လာခဲ့သည်။ဟိုတယ်ထဲအဝင်မှာ

ကိုကိုမောင် (၇)တန်းအောင်တော့ သူ့ဦးလေးရှိရာ မန္တလေး စိန်ပန်းရပ်သို့ ရောက်လာ၏။ စောစောကတော့ ကျောင်းဆက်တက်ရန် စိတ်ကူးမရှိခဲ့။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်က ကျောင်းဆက်ထားဖို့ တာဝန်ယူသဖြင့် သူ့အမေ မခင်ဝင်းက သဘောတူလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးလေးဖြစ်သူ ကိုမြင့်ဟန်မှာ သံရေကျိုလုပ်ငန်းဖြင့် ကြီးပွားနေ၏။