အောစာပေ

အောစာပေ

တစ်ဆုံးမြုပ်သည်အထိ ထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက်

ခွေးသိုး၏လီးကြီးက မစိန်ခင်၏ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားရှိ စောက်ဖုတ်အခေါင်းပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲသို့ အဆက်မပြတ် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာနေသည်။ မစိန်ခင်တစ်ယောက် ခါးကလေးကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖြစ်သွားပြီး သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ပင့်မြှောက်၍ ခွေးသိုးလိုးဆောင့်မှုကို ဇိမ်ယူခံစားနေသည်။ ခွေးသိုးမှာ အရပ်ပုပုပြတ်ပြတ် လူလုံးလူဖန်သေးသော်လည်း သူ့လီးကြီးကမူ သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့် မလိုက်ဖက်အောင်ပင် ကြီးမားဖွံ့ထွားကာ […]

အောစာပေ

သူပြုသမျှနုနေရရှာတယ်

အသက်က ၂၆နှစ်။ သူမက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ အပျိုကြီးပုံစံဖမ်းတယ်။ စတိုးဆိုင်အကြီးကြီးဖွင့်ထားတယ်။ သူမဆိုင်မှာ ဝန်ထမ်း ၁၀ယောက်လောက်ရှိတယ်။ ယောက်ျားလေးရော မိန်းကလေးရော။ “ထွန်းထွန်း ” “ဗျာ အမ” “ဗျာ မနေနဲ့ လာအုံး အမကို စာရင်းတွေပြန်စစ်ပေး”

အောစာပေ

ပြင်းပြင်းပြ ရမ္မက်အနမ်းများ

ကဲ …ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ …လူတွေကြည့်နေတယ်နော် မလိုက်နဲ့တော့ ဈေးထဲကထွက်လာထဲက တကောက်ကောက်လိုက်လာတဲ့ သက်အောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးကြောင့် အိမွန် အနည်းငယ် စိတ်အနောက်အယှက်ဖြစ်ရတာတော့အမှန်ပင် တခြားနေ့မျိုးဆို သိပ်ကိစ္စမရှိပေမဲ့ သူ့ယောက်ျား ကျော်မင်း မနေ့ညက အိမ်ပြန်ရောက်နေတာမို့ အိမ်နဲ့လဲနီးလာတာနဲ့ တွေ့သွားမှာစိုးတာကြောင့် ပြောနေတာကို ကောင်လေးကပေကပ်ကပ်လုပ်နေတာ

အောစာပေ

သိပ်အနိုင်ကျင့်တဲ့ ကောင်လေး

မင်းအောင်နှင့် မဝင်းကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာနေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မဝင်းကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုရွှေတင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်းကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့်ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့

အောစာပေ

အိပ်ယာပေါ်သွားကြရအောင်လား

ဟဲ့ ဝင်းနွယ်…..နင် အသက်ဘယ်လောက်ရှိပြီလဲ ”နန်းဝင်းဝင်းနွယ်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေး မှန်ရှေ့မှာ သူ့ကိုယ်လုံးကို လှည့်ပတ်ပြီးကြည့်နေရာကနေ သူ့နောက်ဖက် ကုတင်စောင်းမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်နေသော သူနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းကောင်မလေးကို လှည့်၍ ကြည့်သည်။ “ ငါ ရှေ့လထဲမှာ ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပြည့်မှာ….. နင်ရော

အောစာပေ

ယက်ချင်တာပေါ့ ချာတိတ်ရယ်

ကျနော် နာမည်က ကိုကိုကြီး….. အသက် ၄၀ အိမ်ထောင်ကျဘူးတယ်….. အိမ်ထောင်ကွဲသွားတာ. … သားသမီး ၃ ယောက်ရှိတယ်….. လက်ရှိ လုံခြုံရေးကင်းတစ်ခုရဲ ခေါင်းဆောင်ပေါ့။ ကျနော်နေတဲ့မြို့လေးက သိပ်မကြီးတော့…. ကင်းစခန်းတခုလုံးမှာလူ ၂၀ လောက်ဘဲ ရှိတယ်လေ……..

အောစာပေ

ချွေးမလေးဖြိုးဖြိုး

“ဖြိူး” “စားလေ…ရော့” စားပွဲပေါ် ရှိ ပန်းကန်ထဲက ဘူးသီးကျော်တစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး ဖြိုးဆိုတဲ့ ချစ်သူလေးကို ဖိုးကျော်က ခွံ့ကြွေးလိုက်သည်။ ဖြိုးကို ဖိုးကျော် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို ချစ်ရှာသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း(၂)နှစ် အတွင်းမှာ လက်ကိုင်ရုံ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး ကျန်တာဘာမှ

အောစာပေ

ညကရုန်းထွက်လို့ရပေမဲ့

ညက ကိုနေအမူးလွန်ပြီး သူ့ချစ်သူနွယ်ဆိုသော ကောင်မလေးမှတ်ပြီး အတင်းဖက်အတင်းချုပ်လိုးခဲ့တာအတွက် စိတ်ထဲမှာတော့ မတင်မကျ ဒီကောင်လေးနိုးလာတဲ့အခါ စကားတောက်ကြည့်မယ်ဟု တွေးနေတုန်း ကိုနေက ထမင်းစားစားပွဲမှာ လာထိုင်တယ် ခေါင်းကို သူ့ဘာသာနှိပ်နေပြီး အရက်နာကျ ခေါင်းကိုက်နေပုံပေါ်တယ် ဒေါ်သန်းဌေး သံပုရာရည်တစ်ခွက်အမြန်ဖျော်ပြီး “”

အောစာပေ

အပျိုစစ်စစ်မှန်း သိလိုက်တယ်

မြို့စွန်တနေရာ အဝေးပြေးလမ်းမကြီး အနောက် ဖက် ပျံကျဈေးလေးက ရောင်းသူဝယ်သူ အသံပေါင်စုံနဲ့ ဆူညံနေတာဗျို့။ကျုပ်လည်း မိန်းမကို ဈေးခင်းပေးပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ ” မချို ငါပြန်ပြီ နေ့လည်ကျမှ လာတော့မယ် “ ” အင်းပါ

အောစာပေ

ဘတ်စကားပေါ်က ဇာတ်လမ်းအစိ

ရုံးဆင်းရုံးတက်ချိန်ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာကတမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောကျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျွန်မတို့ မိန်းမတွေလဲ

Scroll to Top