အပြာစာပေ

ကိုမိုးအသက်၂၀မှာအိမ်ထောင်ကျကာ သူအသက်၃၀မှာ မိန်းမဖြစ်သူနှလုံးရောဂါနဲ့ဆုံးသွားထည်းကတယောက်ထည်းနေလာခဲ့တာ ခုဆိုအသက် ၃၅နှစ်ရှိပီလေ သားသမီးရတနာလည်းမထွန်းကားခဲ့တော့ တယောက်ထည်းဘဝကိုဖြတ်သန်းလာခဲ့တယ်… တရက်က မူးပီးပြန်လာတော့ လမ်းမှာအချောက်မတယောက်တွေ့တာနဲ့ လိုးခဲ့သေးတယ် ဘယ်ရမလည်း မိန်းမကိုမလိုးရတော့ အချောက်ကိုလိုးလိုက်တာ အချောက်အဲ့နေ့က တော်တော်လေးအီစလန်ဝေသွားပုံရတယ် ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ အလုပ်ကနေအပြန်အရက်လေးဝင်သောက်ပီး အိမ်ပြန်တော့လမ်းမှာအချောက်တယောက်က ဇတ်လမ်းစလာတယ် […]

ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် တော်တော်ခင်သွားကြသည်။ ထိုညနေတွင်ပင် သူကိုညစာထမင်းစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးရပြီး ကိုထွန်းသည်

သမီးနာမည်က သီရိ။ အသက်က ၁၄ နှစ်။ ၉ တန်းတက် နေတယ်လေ။ ၁၄နှစ်သမီးပေမယ့် လျှော့မတွက်နဲ့နော်။ ရည်းစား ၃ ယောက်တောင်ထားဖူးတယ်။ သမီးရဲ့ နောက်ဆုံးရည်းစားက ငယ်သူငယ်ချင်းတွေလေ။ သူ့နာမည်က ရာဇာတဲ့။ သူ့အဖေ ရာထူးတက်ပြီး

အသက်(၄၀)၊အသားညှိညှိ၊အရပ်၅ပေ၈လက်မရှိပြီး ၊ တက္ကစီမောင်းသော ကိုနိုင်ဝင်း၏ ရန်ကုန်မြို့ပြင်းပြသော အပူချိန်အောက်ဝယ် တွေ့ကြုံဆုံခဲ့ရသော ဇာတ်လမ်းအထွေထွေဖြစ်သည်။ “တက်ကစီ…” “ညီလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ…..” ” ကန်တော်ကြီးအကို……” “၃၅၀၀တော့ပေး…..ရလား….” “၃၀၀၀တော့ထားလိုက်အကို….” “တက်ကွာ ရတယ်….” ကိုနိုင်ဝင်းသည် တွံတေးဇာတိဖြစ်ပြီးလူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်မြို့၊

စိုးခိုင်ကျော်၏ စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်နေသည်..။ သည်နေ့ ပန်းအိဖြူ ဝတ်စားထားသည့် အဝတ်အစားတွေကလည်း အတော်လေးကို ဟော့နေသည်ကိုး..။ အသက် (၁၈) နှစ်ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသော်လည်း ပန်းအိဖြူသည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်သည်..။ အရပ်အမြင့် (၅)

မျိုးလှိုင်သည် သူအလုပ်လုပ်ရာ ရုံးမှ အလုပ်ပီး၍ အိမ်သို့ပြန်ခဲ့ပီး အိမ်ပေါ်တွင်ထမင်းပေါင်းအိုးဖြင့် တည်လိုက်သည် သူ၏ မိဘနှစ်ပါးသည် သူ ၁၅ နှစ်သားမှာပင်ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်ဆုံးပါးကုန်ကြသဖြင့် ဆွေမျိုးသားချင်းလည်း မရှိ၍ သူ့အိမ်အောက်ထပ်ကို မုဆိုးမ သားအမိ နှစ်ယောက်အား ငှါးထားပါသည်

ဇင်ကိုနဲ့ စုယမင်းက အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝတည်းက ချစ်သူရည်းစားတွေပါ။ အခု တက္ကသိုလ်တက်တော့လဲ အတူတူပဲ။ နှစ်ယောက်လုံးက အထန်တွေချည်းမို့ အဆင်ပြေရင်ပြေသလို လိင်ဆက်ဆံလေ့ရှိပါတယ်။ တက္ကသိုလ်ဝန်းမှာ သူတို့မဖွယ်မရာလုပ်နေတာကို သန့်ရှင်းရေးဝန်ထမ်းနဲ့ ဆရာ/ဆရာမတွေ မကြာခဏမိပေမဲ့ ဇင့်ကိုအဖေတိုင်ကွန်းကြီးက အသပြာနဲ့ ဖြေရှင်းပေးတော့ ဘာပြဿနာမှမဖြစ်ပါဘူး။

အ … ကျွတ် ကျွတ် ” ” ဟင် … ကိုရဲနိုင် … ရလား … အိမ်သာသွားချင်တာလား ” ” အင်း … မမိုး ” ကျနော်လည်း

တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင်ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ

ရပ်ကွက်ကို ကျော်ပြီး လူပျက်တဲ့ပါတ်လမ်းလေးအတိုင်း ယဉ်ယဉ်နွယ် လျှောက်လာလိုက်သည်။ ညနေငါးနာရီခန့်အချိန်မို့ တိတ်ဆိတ်မှုဟာ သူမကိုခြောက်ခြားစေပါတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်း နှစ်ကျောင်းကို ကျော်ပြီး လမ်းချိုးလေးအတိုင်းချိုးကွေ့လိုက်တော့ တွေ့ပါပြီ ခြံဝန်းကျယ်တွေနဲ့ တိုက်အိမ်ကြီးတွေ။ အိမ်တွေနဲ့ နီးလာလေ ဆရာမလေး ရင်တွေတုန်လာလေပါပဲ။ ကျောင်းကတန်းလာရသည်မို့