အော

ရန်ကုန်မြို့ ကန်တော်ကြီး အနီးက.. သစ်ပင်တေအွုံ့ဆိုင်း..စိမ်းစိုနေတဲ့ ..ခြံကျယ်ကြီးတခုထကဲ အိမ်ကလေး…။ အပြင်ကကြည့်ရင်တော့သာမန်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေး ပါဘဲ .. ။ အတွင်းမှာတော့ သားသားနားနား..ဖိတ်ဖိတ်တောက်နေတဲ့ ကျွန်းအလှကက်ွတွေ နဲ့ နံရံ တွေ.လျာထိုး.ကြမ်းတွေ နဲ့ ဖြစ်သည် . .။ […]

ဝဏ္ဏ ဘဝ၏ ဒီအချိန်မှာ ဓာတ်အပျက်ဆုံးကာလနှင့်ရင်ဆိုင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ စုစုအောင် သည် သူ နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေသည့် ကျောင်းမှာ ဆရာမဖြစ်လာသည်။ ဒေါက်ဖိနပ်ပေါ်မှ သူမကို စမြင်ကတည်းက သူ့စိတ်ကလွုပ်ရှားသည်။ ၁၈ နှစ်သား သူ့ထက် သူမက နည်းနည်း

မမမြိုင်မှာ အသက်သုံးဆယ်ခန့်ရှိ ကလေးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမလေး ဖြစ်သော်လည်း အပျိုစင်ကဲ့သို့ ပင် လှပနေသူလေးဖြစ်၏။ တဆုပ်တခဲကြီးနဲ့ အသက်ရွုလိုက်တိုင်း လွိုင်းထနေသော မမမြိုင်၏ ရွရေင်အစုံမှာ အိစက်လို့သာနေ၏။ အလှပဆုံးကတော့ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တုံတုံသွားတဲ့ တဆုပ်တခဲ တင်ပါးကြီးများပင်

အောင်စိုး ကို သေချာ စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။ ချိုမြတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့ ဖန်ခွက်ထဲကို ထပ်ထည့်ပေးရင်း တကယ် မသိသေးတာပေါ့ ဟုတ်လား ` ဟုတ်ပါတယ်ဆို ။ ဟိုး ကျောင်းသား ဘဝတုန်းက ပန်းခြံလေး တွေသွားတာ လောက်ပဲ

တိုက်ခန်း တံခါးကို ရောက်တော့ ဖွင့်လျက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ် တရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည် ရောက်နေတာ ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ။ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းကနေ

“ဘော် … ဘော်” “ဘူ … ဘူ” ကမ်းနားမှာ သင်္ဘော ကပ်ပြန်ပြီ။ ကိုကို ဒီသင်္ဘောနဲ့ ပြန်ပါလာမှာလား။ ညိုမီ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။ လူတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ ကိုကို ပါမလားဘူး။

ကိုခင်ဇော်ထွန်းသည် မိန်းမမသိအောင် ဘဏ်တွင် အကောင့်သစ်တစ်ခုဖွင့်၍ ငွေကို ကြိတ်စုထားသည်။ လက်ရှိမိန်းမကို သူကြိုက်လှသည် မဟုတ်ဘဲ အိမ်က ပေးစားသဖြင့် ယူထားရသည်။ မလှ၍တော့ မဟုတ်။ သူ့ရုပ်သူ့ရည်နဲ့ချိန်၍ သူမိဘများက လက်ရှိမိန်းမနဲ့ ပေးစားထားသည်။ သူနဲ့ညား၍ ခုဆိုလျင်

“မိုးကလည်းနော်.. ရွာမှာဖြင့် ရွာတာ မဟုတ်ဘူး.. အလုပ်ပျက်ရုံ စွက်ကယ် စွက်ကယ်နဲ့ တကတည်း..” “ဘာတွေ မြည်တွန်နေတုန်း အဘွားကြီးရဲ့..” “အဝတ်တွေ မခြောက်လို့ တော်ရေ.. ဒီ မိုးနှယ်ကြောင့်.. ဟွမ်း..” “ဟ.. မိုးကို အဲ့သလို

အစများ၏ အစမှ စရမည်ဆိုလျင်တော့ မိုးဆွေ၏ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီမိုးက စရမည်ထင်သည်။ အန်တီမိုးက တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ သမီးလေး တယောက်ရှိသည်။ သမီးလေးပင် ဆယ်တန်းအောင်၍ တက္ကသိုလ်အဝေးသင် တက်နေပြီဖြစ်ရာ အန်တီမိုးအသက်မှာလည်း လေးဆယ်ပင် စွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။

လှဇော် သုဝဏ္ဍဘူမိလေဆိပ်ထဲကို လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ လှဇော်၏ ဝမ်းကွဲတူမလေး ဆက်ပိုင်ဆွေ ကျောင်းပြီး၍ အလုပ်မလုပ်ခင် ထိုင်းစကားသင်ရန် ဘန်ကောက်တွင် ကျောင်းလာတက်မည် ဆိုတာကို သိထားသည်။ ဆက်ပိုင်ဆွေဆိုသည်က ဘုန်းခန့်၏အကိုဝမ်းကွဲ ကိုဘုန်းသန့်၏ သမီး ကျောင်းသူချောချောလေး။လှဇော်နှင့်တော့မဆုံဖူး။ မဆုံဖူးဆို လှဇော်ကလည်း