အောစာပေ

အရင်းနှီးဆုံး ပန်းတစ်ပွင့်

ပြောရဦးမယ်….ကိုက သူ့ကိုဖုံးနဲ့ ဆက်ပြီးကြူရတာလေ…သူက အစကတော့ အင်တင်တင်ပဲ …သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ အိုက်တင်ကပေးသေးတာပေါ့၊နောက်တော့လဲကိုက နှဲ့ပါများတဲ့အခါကျသူကလဲစိတ်ပါလာတာပေါ့၊အတွေ့ကြုံတွေကတော့နှစ်ယောက်လုံး ဆရာတွေပါပဲ…အဲလိုနဲ့ ဟိုတယ်ကိုချိန်းတော့လာမယ်..လမ်းကစောင့်နေတဲ့….ဒါနဲ့ ကိုတို့ မန်းလေးကန်တော်ကြီးက လမ်းပေါ်မှာစောင့်နေတာပေါ့၊ရောက်လာတော့ မိုတယ်လေးထဲဆိုင်ကယ်နဲ့ဝင်သွားကြပြီးပါကင်ထိုးလိုက်ကြတယ်၊ကောင်းတာက အဲမိုတယ်က အတွင်းထဲဝင်ရတာဆိုတော့ လမ်းထဲချိုးဝင်လ်ိုက်ရင် အပျောက်ပဲလေ…နောက်ထပ်ကောင်းတာက ဝစရှင် ကို […]

အောစာပေ

ပန်းဦးခြွေသူဆရာမ (စ/ဆုံး)

သဲဦး ပြန်ပြီလား´´ ဟုတ်ဆရာမ… အိမ်မှာ အဖေတစ်ယောက်တည်းမို့ ဆရာမသဲဦးသည် အမှတ်၂ ရပ်ကွက်၌ တိုက်ခန်း ငှားနေသည်။ အဖေရောဂါသည်ကြီးကို ပြုစုရသည်။ ဆရာမသဲဦးမှာ အသက်၂၀ကျော် ခပ်ချောချောဖြစ်သည်။ သူ့အဖေသည် အသက် ၅၀ကျော် ခြေထောက်များကို လေဖြတ်ထားသည်။

အောစာပေ

မိန်းမရယ် မေးရက်တယ်

နှင်း ချည်နှောင်ခံရတာနဲ့ ချည်နှောင်ရတာ ဘာကိုကြိုက်လဲဟင် နှင်းကတော့ ကိုယ့်ကိုအချည်မခံနိုင်သလို ကိုယ်တိုင်လဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ မချည်ချင်ဘူး သူ့လွတ်လပ်ခွင့်နဲ့ သူပဲလေ ဒါမဲ့ တခါတလေမှာ ကိုယ်တိုင်မသိလိုက်ပဲ ကိုယ့်အပြုအမူတွေက ကိုယ့်ကိုယ်ပြန်ချည်လာတဲ့အခါ ကိုယ့်အတွက် တကယ့်ကိုအရုန်းရခက်တယ်မလား အခုလဲ မထင်မှတ်ပဲ

အောစာပေ

လိမ္မာပြီးချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မောင်လေး

မေမအသက်က ၂၉ ပါ ဝတယ်လှတယ် တောင့်တယ် ပြောရရင် ပြည့်ဖူးခိုင်လိုပါဘဲ အိမ်ထောင်ကျတာ လေးလပဲရှိတေးတာ၊ မေမမှာ မိထွေးဖက်က ပါလာတဲ့မောင်လေးတယောက်ရှိတယ်လေ အခုမှကိုးတန်းဖြေထားတာ ၁၆နှစ်ပေါ့ မေမအမျိုးသားက မေမတို့အိမ်မှာလိုက်နေတာလေညညမေမတို့အလုပ်ဖြစ်ပီဆိုရင် မောင်လေးက ချောင်းတော့တာဘဲ၊ မေမတို့ညအိပ်ရင် မောင်လေးလာလာချောင်းတာမေမသိတယ်။မေမ

အောစာပေ

ဆောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်း၍

ယမင်းထွန်းတစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေသဖြင့် အနားယူချိန်ပင် မရှိပေ။ အဓိက အလုပ်ရှုပ်ရသည့် အကြောင်းမှာ ညီမ ဝမ်းကွဲ နွယ်နီ့အမျိုးသား၏ တူမဖြစ်သူ ခိုင်သုတ ရောက်နေခြင်းကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ တက္ကသိုလ် မတက်ခင် သင်တန်းများ တက်ရန်အတွက် နွယ်နီ အကူအညီတောင်းထားသဖြင့်

အောစာပေ

ဒီနေ့တော့ငတ်ပြီပေါ့

ကျနော်ခွင့်တင်တာမရဘူးလို.မန်နေဂျာကောင်ကဇွတ်ငြင်းဆန်နေတော့ စိတ်ကတော်တော်လေးတိုစပြုလာတယ်။ အေပရယ်လဆိုနှစ်တိုင်း ကျနော်ခွင့်တစ်လယူပီးပြန်နေကြဗျ။ အရင်မန်နေဂျာကုလားဖြူမ လက်ထက်ကအေးဆေးပဲ။ ၂ခါပြောစရာမလိုဘူး။ ခုတရုတ်ကောင်ကတော်တော်လက်ပေါက်ကတ်၊ပြော ရဆိုရခက်နေတယ်။ သောက်ပုံမလာတဲ့ မီးကျိုးမောင်းပျက် ကုလားဖြူစကားထစ်အထစ်အနဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာ လုံးဝခွင့်မပေးနိုင်ဘူးဆိုပီးအော်ကြီးဟစ်ကျယ်လုပ်နေတယ်လေ။ တခြားရုံးသူရုံးသားတွေ ဝိုင်းကြည့်နေတော့ ပိုပီးခံရခက်လာပီ။ ပိုဆိုးတာက ဝိုင်းကြည့်နေတဲ့အထဲမှာ ကျနော့်ခခလေး၂ယောက်ပါနေတော့

အောစာပေ

ဖြူရွှဲ ၊ ညိုစီး

သူရလည်း ခရီးလမ်းတစ်လျောက် အချိန်တော်တော်ကြာအောင်တွေးလိုက်တာ နောက်ကနေ ပုခုံးကို လာပုတ်မှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ ”လာလေကွာ…။ မင်းမလည်း အလွမ်းသယ်နေတာနဲ့ မပြီးတော့ဘူး။ ငါတို့က မင်းကိုစောင့်နေတာ။ ဒီမှာ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ဘာမှလုပ်တတ်တာမဟုတ်ဘူး။” ”အေးပါကွာ။ လာပါပြီ။”

အောစာပေ

စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလွန်းလှသည်

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် လူငယ်ပီပီအပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲရှိ ခုတင်ပေါ်တွင် ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့်တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့၏။ တစ်နာရီလောက်အကြာတွင် အောက်ထပ်က တကျွိကျွိ လှုပ်ရှားသံတွေကြောင့် ၇ွှေဝင်းဖျတ်ကနဲ နိုးလာသည်။ ရွှေဝင်းက…..အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့်အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်းဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလိုဖြစ်နေသည်။ ရွှေဝင်းအသံမကြားရအောင် ခုတင်ပေါ်က

အောစာပေ

ညီလေးက အရမ်းဆိုးတယ်ကွာ

ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ။ ကျွန်တော်အမေရဲ့အကို ကျနော့်ဦးလေးပေါ့။ နာမည်က ဦးခိုင်သိန်း။ သူ့မိန်းမက ငယ်ငယ်လေးဗျ။ ဦးလေးအသက်က ၄၅လောက်ရှိပြီ။ ဦးလေးမိန်းမနာမည်က မသက်သက်တဲ့။ အသက်က ၃၀ ဝန်းကျင်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်ဗျ။ ဇာက်လမ်းအစကတော့ ကျနော်ဦးလေးက ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် လုပ်တယ်။ သားသမီးသာ

Scroll to Top