အော် ငါ့အသက်အရွယ်က ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်လို့ ဆယ့်ကိုးနှစ်တောင် ရောက်နေပြီပဲ… ကလေးလေး ဘဝနဲ့ ဖေဖေ မေမေ တို့ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ခိုအောင်းပြီး အေးချမ်းပျော်ရွှင်ခဲ့တာ ဖေဖေနဲ့ မေမေကလဲ ငါ့ကို ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုပဲ အခုထိ ထင်နေတုန်းပဲ…ဖေနဲ့ […]
ကျွန်တော်ကျောင်းပြီးကတည်းကဘာအ လုပ်အကိုင်ကလဲမရှိတော့အမြဲဆူးခံနေရတာလေဒါတွေကိုအပြောမခံချင်တာကတစ် ပိုင်းကလေကလင်တာနဲ့အိမ်ကကားနောက်လိုက်ခိုင်းတာကိုလက်ခံပြီးလိုက်ရတာပေါ့ဗျာပထမဆုံးနေ့အဝေးပြေးကားလမ်းပေါ်ရောက်တော့ရောင်ချာချာနဲ့လူ အပေါ့ဗျာခိုင်တာလုပ်ပေးရတာပေါ့အဲ့နေ့မှာဇတ်လမ်းစတတာပဲဗျာညရနာရီရောကက်ပြီခရီးသယ်များဂိတ်ဆုံးဗျာအိတ်ချပေးနေရင် နောက်ကနေ ဟိတ် …ဟိတ် ဆိုပြီးလမ်းခေါ်လိုက်လို့ကျွန်တော်လန့်သွားတာပဲနောက်လည့်ကြည့်လိုက်တော့တော်တော်တောင့်ပြီးဖြောင့်တဲ့မမကြီးပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်လုံးကလည်းကြီးနို့တွေကလဲကားနေတာပေါ့ဒါကိုငေးရင်းစိတ်ကူရင်ပြီးလီးတောင်နေတာကိုသတိမထားမိလိုက်ဘူး ဟိတ်ကောင်လေးဘာငန်းနေတာတုန်ဆိုမှသတိဝင်လာ တော့ရှက်သွားတာပဲဗျာ။ လီးကလဲတောင် အောက်ခံကမဝတ်ထားဆိုတော့သိသာနေတော့သူ့အိတ်တောင်မချပေးရဲလို့နေတာကို။အတင်းလက်လာဆွဲလိုက်တော့ကျွန်တော်လဲမထူးဘူးဆိုပြီးမမသန်းဌေးနောက်မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နဲ့ပါသွားတာအရှိန်လွန်ပြီးကျွန်တော့လီးနဲ့သူ့ဖင်နဲ့သွားထိတော့တာပေါ့ဗျာအဲ့အချိန်သူကရှက်သွားပြီးကမန်းကတန်းသူ့အိပ်ကိုသူဆွဲချပြီးကားပေါ်ကဆင်းပြေးတုန်းသူ့ဖုန်းပြုတ်ကျနေတာကိုမြင်လို့လိုက်ပေးမယ်လုပ်တုန်း ……မင်းအောင်ထမင်းသွားမယ်ဆရာကလမ်းခေါ်တော့မပေးလိုက်ရဘူး ခဏလောက်လမ်းလျှောက်ပြီးတော့ဆိုင်ဝင်ထဲဝင်ပြီးထမင်းစားကြသောက်ကြပြီးမူးမူးနဲ့ကားဆီပြန်လာပြီးအိပ်မယ်လုပ်တုန်းဖုန်းဝင်လာတယ် ….ဟိုက်ဖုန်းလာနေတယ်ကိုင်လိုက်လေရှေ့ကလမ်းပြောလို့သာကိုင်လိုက်ရတယ် ဟယ်လိုး မောင်လေးမင်းအောင်လား ဟုတ် ဟုတ်
ဆယ်နာရီကျော် လေယာဉ်ပေါ်မှာ ညှောင်းညှာလာခဲ့ လို့ လေဆိပ်ထဲ ဆင်းလာတော့ စိတ်ချမ်းသာလိုက်တာ၊ နေရောင်တောက်တောက် နဲ့ မိုးဖွားလေး တွေ စိုစွတ်စွတ် မို့ လေယာဉ် ပြတင်းပေါက်က စိမ်းစိမ်းစိုစို သစ်ပင် တွေမြင်ရတော့ အင်း ငါဒီလို
အော် ငါ့အသက်အရွယ်က ဆယ့်ရှစ်နှစ်ကျော်လို့ ဆယ့်ကိုးနှစ်တောင် ရောက်နေပြီပဲ… ကလေးလေး ဘဝနဲ့ ဖေဖေ မေမေ တို့ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ ခိုအောင်းပြီး အေးချမ်းပျော်ရွှင်ခဲ့တာ ဖေဖေနဲ့ မေမေကလဲ ငါ့ကို ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုပဲ အခုထိ ထင်နေတုန်းပဲ…ဖေနဲ့
ဆူး အိပ်ယာကနိုးလာပြီး နာရီကို ကြည့်မိတော့၆နာရီ အိပ်ချင်စိတ် မပြေသေး။ ညက ကိုကိုနဲ့ ချက်တင် ထိုင်တာ များသွားတယ်။ အိပ်ယာထဲ လူးလှိမ့်ရင်း ကိုကို့စကားတွေ ပြန်ကြားနေမိပါတယ်။ စိတ်ကူးယဉ်ရမည့် အချိန်မဟုတ် အိပ်ယာထ မျက်နှာသစ်ပြီး အောက်ထပ်သို့
အစများ၏ အစမှ စရမည်ဆိုလျင်တော့ မိုးဆွေ၏ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီမိုးက စရမည်ထင်သည်။ အန်တီမိုးက တစ်ခုလပ်မလေး ဖြစ်သည်။ သမီးလေး တယောက်ရှိသည်။ သမီးလေးပင် ဆယ်တန်းအောင်၍ တက္ကသိုလ်အဝေးသင် တက်နေပြီဖြစ်ရာ အန်တီမိုးအသက်မှာလည်း လေးဆယ်ပင် စွန်းနေပြီ ဖြစ်သည်။
ကျွန်မနာမည်ကနာမည်က မေဣန္ဒြေအောင် .. ကျွန်မက တစ်ဦးတည်းသေးသမီးဆိုတော့အိမ်ကလဲအရမ်းချစ်ကြတာလေ ..ငယ်ငယ်တည်းကပတ်ဝန်းကျင်အနီးအနားမှာ ကစားဖော်ကစားဖက်က ယောက်ျားလေးတွေချည်းပဲဆိုတော့ ကျွန်မလဲသူတို့နဲ့ပေါင်းပီး ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လိုပုံစံဖြစ်နေတာ ကျားကျားယားယားပေါ့…အိမ်ကလဲတစ်ဦးတည်းသောသမီးလေးဆိုတော့ချစ်လို့ ကျွန်မနေချင်သလိုပဲနေခိုင်းခဲ့ကြတာ …သူတို့လဲ ကျွန်မကိုသားတစ်ယောက်လိုပဲသဘောထားကြတာလေ….ကျွန်မကလဲ ကိုယ့်ကိုကိုလဲ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ခံယူထားတာ….ယောက်ကလျာပေါ့…မိန်းကလေးကယောက်ျားစိတ်ပေါက်တာ မြတ်သေးတယ် …….တချို့ဆို မြင့်မြတ်တဲ့ယောျကာ်းဘဝကိုရတာတောင်
ဒါနဲ့ပဲ မသင်းကို ဆွဲလှဲပြီး ထမိန်လှန် လိုးပစ်လိုက်တာ။တသက်နဲ့တကိုယ်ဗျာ လီးက ခါတိုင်းလို ကျမသွားပဲ မာထင်နေတာဗျ။မိနစ် ၂၀လောက် မနားတမ်း လိုးလိုက်နိုင်လို့ မိန်းမတောင် အံအောယူရတယ်။နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်အိပ်ပျော်ရင်း မနက်၅နာရီလောက် မသင်းကို ထလိုးသေးတယ် မသင်းက အားရကျေနပ်တဲ့အသံနဲ့ ကျုပ်မျက်နာကို
ဒီနေ့မှ ကားကလဲ ကျပ်လိုက်တာထုံးစံအတိုင်း ညနေရုံးဆင်း ချိန်ဆိုတော့ပိုဆိုးနောက်လူတွေအဆင်ပြေအောင် အနောက်ထဲတိုးမှပဲဆိုပြီး အနောက်ထိရောက်အောင်တိုးတယ် ဒါမဲ့အလယ်ကောင်မှာပဲညပ်နေတယ်အဲ့အချိန်မှာပဲ အနောက်ကနေ ဦးလေးကြီးတယောက်လာရပ်တယ် မသိသလိုပဲနေလိုက်မလို့ပဲဒါပေမဲ့ သူက လူကြပ်တာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီးအနောက်ကနေ သူ့လီးကြီးနဲ့ လာထောက်ထားတယ် ချိုလဲ ဘယ်လိုမှရှောင်မရတာနဲ့ ငြိမ်နေလိုက်ရတယ်အဲ့တော့မှပိုဆိုးတယ် အနောက်ကနေထောက်ရင်းလက်ကထမီစကပ်အကွဲထဲဝင်လာ
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ စက်ဘီးဒေါက်ထောက်ကာ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ အန်တီငယ်က ဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေရင်း ပြန်လာသောသူ့ကို လှမ်းပြောပါတော့သည်။ …ပြန်လာပြီလား နေဝင်း… …ဟုတ် အန်တီငယ်… …အေး ရေချိုးပြီးရင် ဟိုအဝတ်လှန်ကြိုးတန်းပြုတ်နေတာ လုပ်ပေးစမ်း… …ဟုတ် အန်တီငယ်… …မင်းဦးလေးကလည်း ရှိတာမဟုတ်ဖူး အပြင်ထွက်လဲ
