ညက တညလုံး အိပ်မရတာ အတော်ကို ဆိုးတယ်ရှင်။အိမ်ထောင်သည် ဘဝမို့ အလိုလို တောက်လောင် လာတဲ့ ကာမမီးကို ငြိမ်းမရတဲ့ ခံစားချက်ပေါ့။ကျမနာမည် ဇာဇာလှိုင်ပါ အသက်က ၃၇ထဲမှာ အိမ်ထောင်ရှိတယ် အိမ်မှာပဲ ကုန်စုံဆိုင် ဖွင့်ထားတာပါ အလှကုန် […]

အိမ်ခြေပေါင်း ၅၀၀ လောက်ရှိသည့် အပူပိုင်းဒေသ အညာရွာလေးတစ်ရွာ။တစ်ရွာလုံး တောင်သူနှင့်လက်လုပ်လက်စားတွေ များသည်။ မတ်လအလယ်ပိုင်းလောက်ဖြစ်၍ အညာနွေက သိသိသာသာ ပူပြင်းလာသည်။ သည်အချိန်ရာသီမျိုးရောက်ပြီဆိုလျှင် တချို့က တောသို့ထွက်၍ ရွှေကျင်ကြ။အရှေ့တောသို့ထွက်ထင်းခုတ်ကြရ၏။ မောင်ထူးတစ်ယောက် ဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးဖြစ်သဖြင့် လွတ်လပ်ခွင့်ရနေသည်။သူတို့က ယာမြေတွေဧကပေါင်းများစွာရှိသဖြင့် ကျေးလက်

“တက္ကစီ…” “ညီလေး ဘယ်သွားမလို့လဲ…..” ” ကန်တော်ကြီးအကို……” “၃၅၀၀တော့ပေး…..ရလား….” “၃၀၀၀တော့ထားလိုက်အကို….” “တက်ကွာ ရတယ်….” ကိုနိုင်ဝင်းသည် တွံတေးဇာတိဖြစ်ပြီးလူပျိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်မြို့၊ ကျောက်မြောင်းရှိအမတစ်ယောက်အိမ်မှာနေ၍ အလုပ်လာလုပ်ခြင်းဖြစ်သည်။ ရောက်ရောက်ချင်း ရေသန့်စက်ရုံတွင်ရေသန့်ပို့ကာ ကားအုံနာပေးမယ့်မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရှိ၍ တက္ကစီပြောင်းဆွဲခြင်းဖြစ်သည်။ နေ့ခင်းနေ့လည်ကားနားနေခိုက် ဂိတ်မှာ

“နင်တို့ နင်တို့ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေကြတာလဲ” ကျွန်တော်နဲ့ ထက်ထက် ထက်ထက်ရဲ့အခန်းထဲလိုးနေကြတာကို မမသက်က ထပ်ရက်တွေ့သွားတယ်။ ဒီလိုတွေ့စေချင်လို့ တမင် အခန်းတံခါးကို ဟထားတာလေ။ မမသက်က လက်ထပ်ဖို့ပြောတော့ ကျွန်တော်နဲ့ထက်ထက်အကြောင်း ဖွင့်ပြောခွင့်မရတော့ဘဲ မမသက်နဲ့ပဲ လက်ထပ်ခဲ့ရတယ်။ “ကိုကိုး ဆောင့်

“အား ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ကျွတ် ကျွတ် ”ကေသီသည်ပက်လက်လှန်ထားသော ကျော်အောင်အပေါ်သို့ တက်ခွ ၍ ကျော်အောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်လျက်ကုန်း၍သူမဖင် ကြီးကို ပင့်ပင့်၍ဆောင့်ချကာ တက်လိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကေသီက အပေါ်က တက်ခွလျက်စိတ်ကြိုက်လိုးပေးနေသော်လည်း ညီးတွား

ဦးတေဇသည် မနက်ကတည်းက ရုံးပိုင်းဆိုင်ရာ ဆုံးဖြတ်စရာများကို တောက်လျှောက်လုပ်ကာ အမြန်ဆုံး အပြီးသတ်လိုက်ပြီးနောက် ဘယ် ကို နှိပ်လိုက်သည်။ မကြာမီ သူ၏ ရုံးတံခါးပွင့်လာသည်။ ထို့အတူ သူ အမျှော်လင့်ကြီး မျှော်လင့်နေသော “ဆု” တစ်ယောက် ငြင်သာစွာ

ကျွန်တော့်စိတ်တွေ လုံးဝရှုပ်ထွေးနေခဲ့တယ် ဘာလို့ဆို ကျွန်တော်အရမ်းချစ်တဲ့ ကျွန်တော့် မိန်းမက ကျွန်တော့်ကို စကားမပြောတာ နှစ်ပတ်ရှိပြီ စီးပွားရေးကအဆင်မပြေ လူမှု့ရေးက ခက်ခဲဆိုတော့ စိတ်တွေလေလာခဲ့တယ် စိတ်လေလို့ဆိုပြီး ဖြစ်ချင်ဖြစ် လက်ရှိသုံးနေတဲ့ အကောင့်မှန် ကိုခေတ္တခဏ နားပြီးတော့ အကောင့်

အောင်စိုး ကို သေချာ စိုက်ကြည့်ပြန်သည်။ ချိုမြတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့ ဖန်ခွက်ထဲကို ထပ်ထည့်ပေးရင်း တကယ် မသိသေးတာပေါ့ ဟုတ်လား ` ဟုတ်ပါတယ်ဆို ။ ဟိုး ကျောင်းသား ဘဝတုန်းက ပန်းခြံလေး တွေသွားတာ လောက်ပဲ

ဒီနေ့က ကိုကို အလုပ်ထွက်မည့်နေ့။ အလုပ်သာထွက်ရတာ ဒီအလုပ်ကိုသံယောဇဉ်ရှိသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း သူ့ သူငယ်ချင်းများ နှင့် လုပ်ငန်းစပ်တူ အဖြစ်ပထမဆုံး စလုပ်မှာမို့ ထွက်ရတာ ။ဒီနေ့တော့ အလုပ်နောက်ဆုံးလုပ်ခဲ့တဲ့ သူ့လစာ ကိုသွားထုတ်ရင်း ယူနီဖောင်းတွေ ကို သွားအပ်သည်။