တင်လှသည် တော်တော်လှသည်။ အိုးကလည်း လုံးကျစ်နေသည်။ ကိုယ်လုံးကလည်း သွယ်သွယ်လေး။ ရင်ကို ကြည့်ဦး မလား စွင့်စွင့်ကားကားလေး။ ဟိုကောင် မင်းထိုက်နဲ့ လားလား မှ မတန်။ မင်းဆွေ အဖို့ သိပ်မခက်လှ။ သူ့ဖခင်က ရွာမှာ

မနက်အစောကြီး မိုးရွာသွန်းမှုကြောင့် လမ်းပေါ်ရော အိမ်ထဲ့အထိပါ ရေဝင်နေပါသည် မမကြီး နှစ်လင်ကွာ အထန်မမ ခင်သိမ့်သိမ့် ကတော့ အိမ်ထဲ့မှာ အသက်၆၀နားနီး အမေအိုဖြင့် အိပ်ကောင်းနေတုန်းဖြစ်သည် အမေကြီးက မျက်လုံးခွဲထားသဖြင့် ဘာမှရေရေရာရာမမြင်ရပေ မမသိမ့်က အိမ်မှာ စက်ချုပ်ဆရာမတစ်ယောက်လဲဖြစ်

ည… အားလုံးတိတ်ဆိတ်၍နေသည်။ ခင်ဖုဏ်းသည်မျက်လုံးကြောင်၍နေ၏။ အိပ်မရသော်အကြောင်းအရင်းကလည်း ရှိနေသည်မဟုတ်ပါလား…… ကိုယ့်အပေါ်မှာလည်း တာဝန်တစ်ခုရှိနေပြီကော….. သေချာပါသည်….. သို.သော် ထိုတာဝန်သည် လူသိရှင်ကြားမဖြစ်စကောင်းသောတာဝန်…. အစ်မတော် စောကလျာ ပေးအပ်ထားသောအထူးတာဝန်ဟုဆိုရမည်။ခင်ဖုဏ်းသည်စင်စစ် ကျေးတောသူမလေးသာဖြစ်၏။ အားလုံးကို ခင်ဖုဏ်းကြောက်ပါသည်၊ လေးစားရပါသည်၊ ထိုင်ဆိုထိုင်၊ ထဆိုထရသောခင်ဖုဏ်းဖြစ်ပါသည်။

ဆရာမ နှင်းနှင်း က အိမ်ထောင်သယ် ဒါပေမဲ့ သူ့ယောက်ကျား အဝေးမှာ သူကသူ့သားနဲ့နေတယ် သူ့ယောက်ကျားက တလတခါတောင်ပြန်လာချင်မှ လာတာ။ ဆရာမ နှင်းနှင်း က အသက်ကသာ ကြီးတာ ကာမစိတ်ကတော့ရှိတုန်း ပထမတုန်းကတော့မသိပါဘူး နောက်ပိုင်းကျမှ တဖြေးဖြေး

” အင့်း ဟင့်း ဟင့်း “ ကျွန်တော် ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း မီးကုန် ယမ်းကုန်ဆောင့်လိုးနေပေမယ့် မမရဲ့ ငြီးသံလေးက ခပ်တိုးတိုး။ အံကြိတ်ပြီး အောင့်ခံနေတဲ့ကြားက ထွက်လာတဲ့ ငြီးသံလေးက မြတ်နိုးစရာ။ ဖြေးဖြေး အင်း ပြွတ်

“ရှင်က..အဲလေ ကိုကို က အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲ နောက်ကျတာချည်းပဲ” “ဆွေ ကလည်းကွာ အလုပ်ကိစ္စတွေ မပြတ်လို့ပါ။ တစ်ခါတလေ စိတ်မဆိုးပဲ နေပါ့လား” ကျွန်တော် သူ့ဆံပင်အုံလေးကို မထိတထိ ဖွလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ “အော် ကိုကိုရယ်