ခံဝန်းကျယ်ကြီးတစ်ခု၊ နှစ်ဧကခန့် ကျယ်ဝန်းသည်။ ထိုခြံဝန်းကျယ်ကြီးအတွင်းရှိ တစ်ထပ်တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင်ဆေးသုတ်ထားသည်။ တစ်ထပ်တိုက်ဆိုပေမယ့် ခပ်သေးသေးတော့မဟုတ်ပါ။အဆောက်အဦးပမာဏပင် ပေ(၅၀) ပတ်လည်လောက်ရှိသည်။ တစ်ထပ်တိုက်လေး၏ နောက်မီးဖိုချောင်နှင့် တည့်တည့်လောက်ရှိ တိုက်လေး၏ ဘေးဖက်နား တွင် ရေစင်တစ်ခုရှိပြီး ထိုရေစင်၏ရှေ့ အိမ်ရှေ့ဘက်နားတွင်တော့ […]

ဒီလို ဖြစ်လာ လိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ပါဘူး ။ မထင်တာတွေက ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ် ။ အမေရိကန်ပြည် အရှေ့ဖျားက မြို့ကြီးတမြို့မှာ မြန်မာလူမျိုး တက်နေဝန်း နဲ့ ဇနီး ဇွန်ပန်းခိုင်တို့ နေနေကြတာ ဆယ်နှစ် မက ရှိနေပါပြီ

သမီးလေးအရွယ်ရောက်လာတော့ မကေသီတစ်ယောက်စိတ်တွေပူလာ ရပြီ။ခုခေတ်ကလေးတွေကကဲမှကဲ ဆက်စ် ကိစ္စကိုထမင်းစားရေသောက် လုပ်သလိုဖြစ်နေပြီ။အချိန်ပိုင်းနှင့် ငှားတဲ့ဟိုတယ်တွေကလဲပေါမှပေါ ဆိုသလို အွန်လိုင်းပေါ်မှာတင်ချိန်း ဆိုနေကြတာ။တယ်လီဖုန်းဆင်းကဒ်တွေကလဲပေါမှပေါ။လူမှု့ဆိုရှယ်ဖေ့ဘွတ် တွေသုံးနေကြတော့ ခုခေတ်ကလေး တွေထိန်းချုပ်ရတာမလွယ်တော့ပါ ဘူးလေ။ ကိုယ်တွေခေတ်တုန်းကနဲ့မတူဘူး။ တစ်ခုခုဆိုရင်အင်တာနက်ပေါ်ရောက်သွားပြီ။ အဲဒီခါမှအိမ်ကလူတွေသိပြီးအရှက်တကွဲအကျိုးနဲတွေဖြစ်ရရတော့တယ် ။တွေးနေတုန်းရှိသေးတယ် သမီးလေးကစကပ်အတိုအပြတ်နဲ့ မျက်နှာမိတ်ကပ်လိမ်းပြီးအိမ်ပေါ်က

လက်တစ်ဖက်က ရေဖလားကိုကိုင်ပြီး ရေစည်ထဲတွင်ပြည့်လျှံနေသော ရေများထဲသို့ ထိုးနှစ်ကာ ခပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်လုံးပေါ်ကို လောင်းချလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျမဟာ သူ့ကိုလှမ်းတွေ့လိုက်ရပါတယ်။သူက မြေပြင်ပေါ်မှာ အုံးလက်အလယ်ကြောရိုး အရင်းပိုင်းတစ်ပိုင်းကို ဖင်ခုပြီးထိုင်နေရာက လက်ထဲမှာ ဓားပါးလေးတစ်ချောင်း ကိုင်ထားပြီး အုံးလက်လေးတွေကို တံမြက်စီးတန်သပ်နေရာကနေ

ခိုင်လေး တယောက် သူများတွေ အပြန်အလှန်ချပ်နေကြသော ချပ်တင်းတွေကို ဖတ်ပြီး။ သူမ အဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွလာသလို ခံစားနေရသည်။ အဖုတ်တွင်းမှ အရည်တွေ လည်း တစိမ့်စိမ့် စီးကျလာခဲ့လို့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတခုလုံးလည်း ရွဲနေခဲ့ပြီ။သူမ မနက်စောစော ရုံးသွားဖို့

” ခုန … ဖုန်းဆက်တာ … ဒီအိမ်လား မသိဘူး “ ” ဟုတ် … ရေဗူး မှာထားတာပါ “ ” ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့်

ကောင်မလေးက အသက် ၂၆ နှစ်သာ ရှိသေးသဖြင့် ကျတော့ထက်အသက်အတော်ငယ်ပါသည် ။သူမသည် ပုဂ္ဂလိကဆေးရုံတခုက နပ်စမလေး ဖြစ်ပြီး ကျတော်ဆေးရုံတက်ရတုန်းက စတင်ရင်းနှီးခဲ့ရခြင်းဖြစ်ပါသည်။ သူမနာမည်ကတော့ဘဖော်ပြဘို့ မလိုအပ်တာမို့ ကောင်မလေးဟုသာ သုံးနွုံးသွားပါမည်။ သူမသည် အရပ်၅’၃” အရပ်မနိမ့်မမြင့်ဖြင့် တောင့်တင်း

အခန်း(၁)မမနှင်းတို့အိမ်ဘက်အပြေးတပိုင်းနှင့်ပြေးလာသောအတာတယောက်ရှေ့တွင်စျေးခြင်းတောင်းကိုင်ကာလာနေသောဒေါ်မြမေကိုတွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကြီးမေ..ကြီးမေ…မမနှင်းအိမ်မှာလား ဟုမေးလိုက်လေသည်။အေး..ဟုတ်တယ်..ခေါင်းကိုက်တယ်ဆိုပီးအိမ်မှာအိပ်နေတယ်..သွား..သွားရှိတယ်..အတာတယောက်ပြေးလာရသည်ကတော့ ၁၀တန်း၃ခါကျနေသည့်သူ့ကို guide လုပ်ကာစာကြည့်ပေးခဲ့သောဆရာမလဲဖြစ်Guide လဲဖြစ်သည့်မမနှင်းကိုအောင်စာရင်းတွင်သူပါသည်ဟုပြောရန်သာဖြစ်သည်။ အတာတယောက်၁၀တန်းဖြေသာဖြေရသည်စာကလဲဟုတ်တိပတ်တိကျက်သူမဟုတ်ရာ စာမေးပွဲကျသည်မှာအဆန်းမဟုတ်အောင်တာကသာအဆန်းဖြစ်သည်။ အတာဆိုတာကအိမ်နာမည်ဖြစ်သည်နာမည်အရင်းကအောင်ကျော်ဇင်။ လူကသာ အတာ ဆိုတာအသက်၁၉နှစ်တွင်အရပ်ကလဲ၅ပေ၈လက်မလောက်နှင့်လူကလဲတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကြီးနှင့်ကျားကိုစီးစားမကုန်သည့်ကိုယ်ခန္ဒာမျိုးကြီးဖြစ်သည်။သူကမမနှင်း…မမနှင်းခေါ်သော guide နှင်းဆီမေမှာအလယ်တန်းပြလေးဖြစ်ပီးအသက်ကလဲ၂၄-၂၅ခန်သာရှိသေးသည်။အရပ်ကလေး၅ပေကျော်ရုံသေးသေးသွယ်သွယ်လေးဆိုတော့မသိလျှင်အတာနှင်သက်တူရွယ်တူလောက်သာထင်ကြရမည်။သူမခမျာအိမ်ထောင်ရေးကံမကောင်းရှာလက်ထပ်ပီး၅လခန့်တွင်ယောက်ျားကကားမှောက်ရာတွင်ဆုံးပါးသွားရာမှမုဆိုးမလေးဖြစ်နေရှာသူဖြစ်သည်။ မိဘများဆုံးပီးကတည်းကသူမအဒေါ်နှင့်နေသူဖြစ်ပီးကျူရှင်းလေးပြ guide လေးလုပ်နှင့်ဘဝကိုဖြတ်သန်းနေရရှာသူလေးဖြစ်သည်။ဒီနေ့တော့ကျောင်းကပြန်လာပီးအိမ်တွင်ခေါင်းကိုက်သလိုဇက်ကျောထိုးသလိုဖြစ်နေသောကြောင့်နားနေကာလှဲနေစဉ်မေ့ကနဲ့အိပ်ပျော်သလိုဖြစ်သွားခဲ့သည်။အတာဆိုသောကောင်လေးကို guide လုပ်ပေးခဲ့စဉ်ကစာမကြိုးစားသောကြောင့်နင်တော့ဘယ်လိုဖြေဖြေအောင်မှာမဟုတ်ဘူး