ကျွန်မ စိတ်ကသိကအောင့်ဖြင့် အခန်းထဲရောက်နေသည် မွေ့ယာထူထူဖြူဖြူတွေက သဘောကျစရာဖြစ်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမတင်မကျ အကိုနဲ့စပြောလာတုန်းက နောက်ပြောင်နေသည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည် အခုတော့ အေးဆေးတိတ်ဆိတ်တဲ့ ဘန်ဂလိုထဲ ရောက်နေရပြီ။ ခေါင်းက ခပ်ကိုက်ကိုက်။ မငြင်းရက်တာ မငြင်းခြင်တာ မငြင်းရဲတာလည်းပါသည်။ အိမ်ထောင်စကျကတည်းက အကိုဟုသာနှုတ်ကျိုးလာခဲ့သောလင်တော်မောင်ကတော့

ကျူးတဲလေးမှာနေရတဲ့ဒေါ်တင်တို့မိသားစုလေးမှာအိပ်ယာကိုတောင်ပေါင်းပြီးအိပ်ရသည့်ဘဝ။သမီးနှင့်သမက်ကသူ့ဘေးမှာအိပ်သည်။သူတို့လည်းလင်မယားဘဝသီးခြားလွတ်လွတ်လပ်လပ်အိပ်ချင်ရှာကြပေလိမ့်မည်။ဒေါ်တင်မှာအသက်၄၅ဝန်းကျင်ထဲရောက်ပြီးသမီးဖြစ်သူညိုညိုမှာ၂၄ သားမက်က၂၆ဖြစ်သည်။ ဒေါ်တင်ကလမ်းထိပ်မှာကွမ်းယာဆိုင်ဖွင့်ထားပြီးသမီးကသူ့ဆိုင်အဖီတွင်အကြော်ကြော်ရောင်းသာ်။သားမက်ဖြစ်သူထွန်းလှက တစ်နေကုန်ဆိုက်ကားနင်း၍အိမ်စားစရိတ်ကပြေလည်ပေမယ့်အိမ်ငှားဖို့ဝယ်ဖို့ကတော့ မတတ်နိုင်သေး။လင်ဖြစ်သူဆုံးသွားတာ၂နှစ်ကျော်ပေမယ့်ဒေါ်တင်ကတော့သူယောက်ျားကိုသတိရတမ်းတတုန်းပင်။လင်ဖြစ်သူသက်ရှိထင်ရှားရှိစဉ်ကတော့ အသက်အရွယ်ကြီးရင့်ပေမယ့်သူ့အပေါ်အချစ်မလျော့ ။ သမီးသားမက်နဲ့ပေါင်းအိပ်ရလို့ညတိုင်းလင်မယားနှစ်ယောက်မဆက်ဆံနိုင်ပေမယ့်သူမကိုထွေးဖက်အိပ်တတ်တာကိုတမ်းတနေမိဆဲ…..။သမီးနှင့်သမက်ကလည်းညဖက်မအေနဲ့လွတ်လပ်စွာမအိပ်ရတော့နေ့ဘက် ထွန်းလှထမင်းပြန်စားချိန်လေးသမီးညိုညိုကိုဝင်ခေါ်ကာ အိမ်၌လိုးပွဲကျင်းပတတ်သည်ကိုဒေါ်တင်ရိပ်မိသလိုစိတ်ကူးထဲ၌လည်းလင်တော်မောင်ရှိတုန်းကယုယပုံများကိုမြင်ယောင်မိသေးသည်။ ယခုလည်းဘေး၌အိပ်မောကျနေသောသမီးနှင့်သမက်ကိုကြည့်ယင်းဒေါ်တင်တစ်ယောက်အတွေးများစွာနှင့်အိပ်မရ..။သမီးဖြစ်သူမှာအကြော်ရောင်းရသူ့ဆိုင်ကူရမို့ပင်ပန်း၍နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေရှာသည်။သားမက်ထွန်းလှကတော့နဂိုကအအိပ်မက်၊အအိပ်ကြမ်းသလိုညနေအပန်းပြေဘီအီး၂၀၀ဖိုး၃၀၀ဖိုးအရှိန်နှင့်ဟောက်သံပင်ထွက်နေပြီ။ အအိပ်ကြမ်းသောသားမက်ထွန်းလှမှာပုဆိုးလှန်၍လီးတံကြီးပင်ပေါ်နေချေပြီ။ခုလိုပူးကပ်အိပ်ရသည်မို့မမြင်ချင်မှအဆုံးရိုးနေပေမယ့်လင်ယောက်ျားကိုတမ်းတမိချိန်တော့သားမက်လီးကြီးကိုညမီးမှိန်မှိန်အောက်တွေ့ရတိုင်းရမ္မက်ခိုးဝေရစမြဲ။တရားဖက်ရမယ့်အရွယ်ဆိုပေမယ့်ကိလေသာလက်ကျန်များက ဒေါ်တင့်ကို နှိုးဆွနေသည်။ ညနေကရေနွေးကြမ်းအသောက်များ၍မျက်စိကြောင်နေရသည့်ကြားထဲဆီးကပါထွက်ချင်လာသောဒေါ်တင်လည်းခြင်ထောင်အသာလှပ်၍နောက်ဖေးရေကပြင်သို့အပေါ့သွားထွက်လာခဲ့သည်။ အပေါ့သွားပြီး၍အဖုတ်ရေဆေးပြီးခြင်ထောင်နားပြန်လာစဉ်မှာပင်မီးကပျက်သွားသည်။မနက်မှမီးပြန်လာတော့မည်ဟုဒေါ်တင်တွေးရင်းခြင်ထောင်အလှပ်တွင်သားမက်ထွန်းလှ၏လီးတံကိုလက်နှင့်မတော်တဆခတ်မိသွားသည်။ ရုတ်ခနဲလက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ပေမယ့်ဒေါ်တင့်မသိစိတ်နှင့်ကာမဂုဏ်ကပြန်ကိုင်မိစေရန်နှိုးဆော်နေသည်။ထွန်းလှကတော့အဟောက်မပျက်။သမီးကလည်းအိပ်မောကျဆဲ။မနိုးလောက်ပါဘူးလေဟဒေါ်တင်အားတင်းရင်းထွန်းလှ၏လီူတံကြီးကိုဖွဖွလေးကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ကြည့်ပါဦး..ငါ့လင်နဲ့နင်လားငါလားပဲ ဟုဒေါ်တင်မှတ်ချက်ပြုရင်းထွန်းလှလီးတံကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်လိုက်သည်။ ထွန်းလှ၏လီးတံကြီးသည်တဖြည်းဖြည်းမာလာကာငေါက်ခနဲဆတ်ခနဲဖြင့်ထောင်မတ်လာသည်။လူကတော့ဟောက်တုန်း။ဒေါ်တင့်လည်းရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့်လီးတံကြီးကိုဖွဖွကိုင်ကာအထက်အောက်ညင်သာစွာဂွင်းထုကြည့်သည်။လီးတံကြီးကတင်းပြီးမာလာကာအရည်ကြည်စို့စို့ထွက်လာသည်ကိုလက်နဲ့စမ်းရင်းသိလိုက်ရသည်။ အမှောင်ထဲမျက်လုံးကျင့်သားရလာတော့သမီးဖြစ်သူထွန်းလှကိုကျောပေးအိပ်နေတာတွေ့ရတော့ဒေါ်တင်နည်းနည်းစိတ်ရဲသွားမိသည်။ထို့ကြောင့်ထောင်မတ်နေသောထွန်းလှ၏လီးတံကြီးကို

ကနေ့မောင်မောင်ကင်းမစောင်တေါ့။အိမ်မှာမမအေးနှင့်ဦးလေးတို့နှစ်ဦးစစ်ကိုင်းဘက်ကဆွေမျိုးတယောက် ဆုံးလို့သားအဖနှစ်ယောက်သတင်းမေးရင်းညအိပ်ကြမယ်လို့၊ အိမ်မှာကဦးလေးမိန်းမအဒေါ်နှင့်မိမိသာရှိနေသည်၊အိမ်စောင့်ရင်းသင်ခန်းစာများကိုထမင်းစားပြီးကထဲကကြည့်နေလိုက်သည်မှာညနေစာထမင်းစားကထဲကအခုည ၉ နာရီထိတိုင်ပင်၊ ပတ်ဝန်းကျင်တခုလုံးမိုးတွေအုံ့ပြီးလေတွေလာနေသည်၊မောင်မောင်ကအခန်းထဲမှပြေးထွက်လါပြီးအိမ်ရှေ့မှသိမ်းစရာရှိသည်များကိုအဒေါ်ဖြစ်သူနှင့်ကူညီ၍သိမ်းဆည်းပေးနေသည်၊ “ဟဲ့မောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်တံခါးတွေတက်ပိတ်လိုက်အုံး” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး” မောင်မောင်အပေါ်ထပ်သို့အပြေးအလွားတက်သွားသည်၊မောင်မောင်၏အဒေါ် ဒေါ်ထွေးထွေးအိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ပြီးအိမ်အပေါ်ထပ်သို့တက်သွားပြန်သည်၊မိမိတို့အိမ်ခန်းတွင်းဝင်ပြီးခေါင်းရင်းတံခါးကိုဆွဲပိတ်လိုက်သည်၊ အပြင့်လေတိုက်နေသည်မှာဝုန်ဒိုင်းကြဲနေသည်၊အိမ်မှာလည်းရိမ်းထိုးလွုပ်ခါနေသည်ဟုဒေါ်ထွေးထွေးမြင်မိလိုက်သည်။ ဒီကြားထဲလျှပ်စစ်မီးကပြတ်သွားသဖြင့်မှောင်နဲ့မဲမဲစမ်းတဝါးရှိလွန်း၏၊ “ဝုန်း ဂျိန်း ဒလန်း” “အား မောင်မောင်”