ကျွန်မနာမည်က အေးမို့မို့။ ကျွန်မဟာ ဧရာဝတီတိုင်း ပုသိမ်ခရိုင်က ကျေးရွာလေးတစ်ခုမှာ နေထိုင်ပါတယ်။ အဖေအမေတို့က ဆန်စက်ထောင်ထားတဲ့သူတွေပါ။ ကျွန်မတို့ ဧရာဝတီတိုင်းဟာ တိုင်းပြည်ရဲ့ထမင်းအိုးဟင်းအိုးလို့တော့ လူတွေပြောတာ ကြားဖူးပါတယ်။ နေထိုင်သူအများစုက လယ်ယာစိုက်ပျိုးတယ်။ ငါးဖမ်းထွက်ကြတယ်။ ကန်တွေ အင်းတွေနဲ့ တစ်ခြားကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးတွေ […]

ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍

အင်းလျားကန်ရေပြင်ကို ကျောခိုင်းကာ ဆောက်လုပ်ထားသည့် မာ လာမြိုင်ဂေဟာနှင့် နှင်းဆီမြိုင်ဂေဟာ တိုက်နှစ်လုံးမှာ အထက်တန်းလွာဟုခေါ်ဆိုအပ်သည့် ပစ္စည်ဥစ္စာ ချမ်းသာကြွယ်ဝသူများနေထိုင်ရာ စံအိမ်ဂဟာများပေမို့ ခေတ်မီလှပကာ နေချင့်စဖွယ် သာယာလှပပါပေသည်။ မာလာမြိုင်ဂေဟာတွင် အတွင်းဝန် လူပျိုကြီး ဦးကျော်မင်းနှင့် တူဖြစ်သူ ကျောင်းသာ

ကျယ်ဝန်းသောခြံကြီးတစ်ခုအတွင်းမှလှပသောတိုက်လေးတစ်လုံး၏ရှေ့မှမြက်ခင်းပေါ်ရှိခုံ တန်းလေးပေါ်တွင်စာထိုင်ဖတ်နေသောကောင်မလေးမှာစိုးမိုးခိုင်ဟူသောဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အပျိုမလေးတစ်ဦးပင်ဖြစ်လေသည်၊ သူမ၏ဖခင်သည်ကုမ္ပဏီတစ်ခု၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်လေသည်၊ အသက်အရွယ်အားဖြင့်(၁၈)နှစ်အတွင်းသို့ဝင်ကာစသာရှိသေးသော်လည်းကိုယ်လုံးပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးနှင့် အလှတွင်ပြိုင်ဖက်ကင်းသူတစ်ဦးဖြစ်နေလေပြီ၊ဖြူဝင်းသောအသားအရေ။ မို့မို့အိအိရင်သားကလေးများ။သေးကျဉ်သောခါးနှင့်ကားစွင့်နေသောတင်ပါးများ။ ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့သွယ်ဆင်းနေသောပေါင်တန်များဖြင့်သူမ၏ဖွံ့ဖြိုးစအလှကိုတန်ဆာဆင်ထားလေသည်၊ မျက်တောင်ကော့လေးများအောက်မှမျက်နက်ဝန်းတစ်စုံမှာတောက်ပပြီးအရည်ကြည်လဲ့နေကြသလိုဖြောင့် စင်းသောနှာတံလေးအောက်မှနှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာမှာဆေးမဆိုးရဘဲနီရဲစိုစွတ်နေလေသည် ၊ယနေ့တွင်အစ်မဖြစ်သူနှင့်မိခင်တို့သည် ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသို့ထွက်သွားကြပြီး ဖခင်ကလည်းအလုပ်သွားနေသောကြောင့် သူမနှင့်အတူအိမ်ဖော်မလေးသာ ကျန်ခဲ့ကာတစ်ခြံလုံးတိတ်ဆိတ်နေလေသည်၊သူမ သည်စာအုပ်ကိုဖတ်နေရင်းအိပ်ချင်လာလေသည်၊ “မပုရေ စိုးကိုသံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်ယူခဲ့ပေးပါ” အချိန်အတော်ကြာသော်လည်းမပုကပေါ်မလာချေ၊ထို့ကြောင့်စိုးမိုးခိုင်သည်ထိုင်နေရာမှထ ကာမီးဖိုချောင်သို့ထွက်လာလေသည်၊မီးဖိုချောင်ထဲတွင်လည်းမပုကိုမတွေ့ရသောကြောင့်

အိမွန်ကျော် ဖင်ကြားရှိ အကွဲကြောင်းကလေးထဲ ကို ကျော်မြလွင် လျှာအပြားလိုက် ထည့်သွင်းကာ သူမအနောက်ကနေ စူတူတူ မဟတဟကလေး ဖြစ်နေသည့် ဖင်ပေါက်ဝကလေးကို သူ့လျှာထိပ်ကလေးနှင့် ထိုးထိုး၍ စိမ်ပြေနပြေ ယက်ပေးနေသည်။ အိမွန်ကျော် ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကိုကုန်းကုန်းကွကွလုပ်၍ ဖင်အယက်ခံရင်း သူ့အရှေ့မှာ

စံပယ်ရှင်းသန့်ဆိုတဲ့သူမ… လှသည် ယဉ်သည်… အသက်၂၀ လှသွေးကြွယ်လေးတင်မက ဖွံ့ထွားသောရင် စွံ့ကားသောတင်တို့ကြောင့် ပုရိသတို့မျက်လုံးက သူမသွားရာကပ်ပါနေတာကို ခံရသလောက် မာနကြီးသူလေးလို့ နာမည်ကြီးသူလေးရယ်ပါ… အဲ့မာနရှင်လေးရဲ့ မာနတွေကိုရိုက်ချိုးပြီး သူမရဲ့အငုံစိတ်ထဲက ကာမစိတ်တွေကို ဖော်ယူပြီး သူမကိုအရှက်ကုန်စေရုံမက လိင်ကျွန်သဖွယ် ဖာသည်သဖွယ်

ကျွန်တော်နာမည်အောင်ချမ်းသာဖြစ်ပြီး အသက်ကတော့ ၂၂နှစ်ပါ ကျွန်တော်ဟာ ငယ်ငယ်ကတည်းကရပ်ကွက်ထဲက အကြီးတွေအရက်သမားတချို့တွေနဲ့ပေါင်း ပြီးငယ်ငယ်ကတည်းကဆေးလိပ်သောက် အရက်သောက် ဖာချ နဲ့အချိန်ကုန်လွန်လာသူဖြစ်ပါတယ် ..ငယ်ဘဝဆေးလိပ်ကွမ်းအရက်ကို၁၇နှစ်လောက်ကတည်းက စသုံးလာတဲ့အတွက်ကြောင့် ရူနာရိူက်ကုန်းပုံစံဖြစ်ကာ အသိမိုက်ကာ ဆိုးသွမ်းနေမိပါတယ်…. သူငယ်ချင်းတွေလာခေါ်လျှင်အရက်ဝိုင်း အသုဘအိမ်ဖဲဝိုင်း တခါတလေ တံတားအောက်ဖာခေါင်းများနဲ့ပေါင်းကာ ဖာချလိုက်နဲ့မိဘအပေါ်မသိတတ်မလိမ်မာ

နာလိုက်တာ ဦးရယ်ဖြေးဖြေးလေး လိုးပါ ဦးရယ် လေးဘက်ကုန်းရင်း နောက်လှည့်ရှုံ့မဲ့ညီးထွားပြောနေသော ဆုမြတ်နှင်း ဆိုတဲ့ ကလေးမလေးကို ဦးဘသစ် လီးကဝင်နေသော စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ပြောလေ ဆု ရဲ့ခါးကို စုံကိုင်လို့ တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ပစ်ပစ်ဆောင့်လို့လိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ် အ

ဆေးရုံကြီးအပြင်ဘက်မှန်ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ ကျေးငှက်သံလေးတွေနဲ့ အစိမ်းရောင်သစ်ပင်ကြီးများကြောင့် ဘဝအမောတွေကို ခဏတာမေ့ပျောက်သွားစေတာပဲလေ။ မနက်၈နာရီကျော်ကျော်လေးပဲရှိသေးတာပါ။ ညကဆိုင်ကယ်အက်ဆီးဒင့်ဖြစ်တဲ့လူနှစ်ယောက်ရောက်လာတော့ ၂ယောက်လုံး နွေး ကိုယ်တိုင်ရရှိလာတဲ့ဒဏ်ရာတွေကိုချုပ်ပေးရတယ်။ တယောက်ကလက်မောင်းနှစ်ဖက် နဂါးပုံတက်တူးတွေနဲ့ အသက်က ၂၀ကျော်လောက်ပဲရှိမှာ မျက်နှာနုနုချောချောလေးကို နားကွင်းတွေရောမျက်ခုံးပေါ်ပါအကွင်းလေးတွေဖေါက်ဆွဲထားတော့ ရုတ်တရက်ဆိုကြည့်ရဆိုးနေတာပေါ့။ အရိုးခေါင်းတွေပါတဲ့တီးရှပ်အနက်ရယ် လည်ပင်းကစတီးဆွဲကြိုးပြောင်ပြောင်လက်လက်ကြီးရယ်

ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …”ဒီနေ့ … ခင်မေလွင် ကံမကောင်းပါ ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ဆရာမ ဒေါ်အိစန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု ခင်မေလွင်