လက်ထပ်ပြီးမှ ကျွန်မသိလိုက်ရတာက ကျွန်မယောက်ျားက ကျွန်မကိုမချစ်ဖူးဆိုတာပဲ။ မင်္ဂလာဦးညမှာ ကျွန်မကို ကောင်းကောင်းမလိုးပေးဘဲ သူ့ဒယ်ဒီနဲ့ သူ့မိထွေးလိုးနေတာကို ထိုင်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးမှ ကျွန်မကို ပါကင်လာဖောက်တယ်။ လိုးနေတုန်း ယောက္ခထီးက အခန်းထဲဝင်လာပြီး အဆင်ပြေလား လာမေးသေးတယ်။ ကျွန်မယောက်ျားက အချက်၂၀လောက် […]
ဝေလွင်နှင့်ကလျာတို့သည်ညားခါစ . လင်မယားများဖြစ်သည်.. ထို့ကြောင့်နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် အတူမနေချင်ကြပေ… ..ကြင်စဦးမို့လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဝုန်းချင် သလို ကုတင်ကျိုးသွားအောင်အထိစောင့် ချင်ကြလေသည်…. ..ထို့ကြောင့်နှစ်ဦးသားအလုပ်ပိတ်ရက်မှာ အိမ်ငှါးအရှာထွက်ကြလေသည်… …အိမ်ခြံမြေအကျိုးဆောင်အကူအညီနှင့် လှလှဟုခေါ်သော်အပျိုကြီးအိမ်သို့သွားကြည့်ကြသည်.. အိမ်သည် နှစ်ထပ် ပျဉ်ထောင် ပျဉ်ခင်း အိမ်ဖြစ်သည်.. အိမ်အောက်ထပ်ဝင်သော တံခါးဘေးတွင်
ပထမလင်က သူမနှင့် ငါးနှစ်သာ ပေါင်းခဲ့ရပြီး သူမအသက်(၂၆)နှစ်အရွယ်မှာ ကားမှောက်တိမ်းပါးသွားခဲ့ခြင်းကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမလေးဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတယောက် မုဆိုးမဘဝနဲ့ ကြာကြာမနေလိုက်ရ။ သူမ၏ ပထမလင်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသော တစ်ယောက်က ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ခွင့်တောင်းကာ မမြစိမ်းအား လက်ထပ်ယူခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်
ပွမ်….ပွမ်….” “ လာပြီ….လာပြီ..” “ ကျွီ……….” အိမ်ရှေ့မှ ကားဟွန်းသံကြားရပြီး မမြလေး၏ အသံနှင့်အတူလမ်းလျှောက်သွားသံ၊ အိမ်တံခါးဖွင့်သံတို့ကို တစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ရသဖြင့် အိပ်မောကျနေသော ကိုလင်းတစ်ယောက် အိပ်ရာမှ လန့်နိုးသွားရသည်။ ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ သိချင်သဖြင့်အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာဟ၍
ကျမကရွာမှာနေ တယ်…ပြောရရင်တောသူပေါ့။ရွာမှာက ပျိုးနှုတ် ကောက်စိုက် လယ်အလုပ်ကလွဲပြီး တခြားမယ်မယ်ရရမရှိ။မွေးချင်းမောင်နှမများတော့ စီးပွားရေးက အဆင်မပြေ။ဒါနဲ့ပဲ အမေတို့ကမြို့မှာရှိတဲ့ အမေ့ညီမဝမ်းကွဲဆီကိုပို့လိုက်တယ်။အမေ့ညီမဝမ်းကွဲဆိုပေမဲ့ ဆွေမျိုးနီးစပ်လောက်ပဲထင်ပါတယ်။ကျမတော့ တခါမှမတွေ့ဖူးဘူး။ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်။ကျမနာမည်က အေးအေးနွယ်။မိအေးလို့ပဲအလွယ်ခေါ်ကြတယ်။ အသက်က ၁၉ နှစ်။တောမှာနေ တောမှာကြီးပေမဲ့လို့ ကျမကဖြူဖြူဖွေးဖွေး။အဖေကရှမ်းစပ်တော့ အသားအရည်လဲကောင်းတယ်။ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့
ကျမနာမည် ချမ်းအေး မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျမကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘလက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့ ၁၀တန်းထိရောက်ခဲ့ပေမယ့်
တကယ်တော့ လောကကြီးကအေးချမ်းပါတယ် ပူလောင်ခြင်းဆိုတာတွေ မကောင်းမှုဆိုတာတွေကို လူတွေကသာဖန်တီးဆေးခြယ်လိုရာပုံသွင်းပစ်ခြင်းကို လောကကြီးကသာ ခါးစီးခံနေရတာပါ နေရောင်ခြည်ရဲ့အလင်းကမျက်နှာကို ထိုးကျလာပေမဲ့ မလှုပ်မယှက်ထိုင်ရင်း သံလွင်မြစ်ပြင်ကိုငေးကြည့်ရင်း မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်လေးများဝေ့လာရင်း ကမ်းစပ်ကိုအပြေးလေးရိုက်ခတ်လာတဲ့ လှိုင်းခွက်ကလေးများကို မျက်တောင်မခတ်တမ်း ငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးငြိမ်းချမ်း တစ်ယောက် ရင်ထဲမငြိမ်းချမ်းပဲ
ရွာတွေမှာကဆွေမျိုးသားခြင်းမကင်းသူများပင် အိမ်ထောင်ပြုကြသည် အကိုဝမ်းကွဲတော်သူကိုမြင့်နိုင်နှင့်သူ့မိန်းမမစန်းဌေးတို့က မောင်နှမ၂ဝမ်းကွဲ သူနဲ့ကျတော့ မစန်းဌေးက အဒေါ်တစ်ဝမ်းကွဲတော်နေပြန်သည် ပဲသီးနှံများရိတ်သိမ်းပြီးသည့်အချိန် နွေနှောင်းလက်ကျန်လေပြေတို့က ရိုးပြတ်တောအတိုင်းတိုက်ခတ်နေကြသည် လေပွေများ ဝှေ့ယမ်းတော့ ဖုံကတော့များ လယ်ကွင်းတွေထဲ ဆော့ကစားနေကြသည် အစ်ကိုလုပ်သူကိုမြင့်နိုင် တမြန်နှစ်ကဒီလိုအချိန် ပိုးထိသည် မြွေကိုက်သည် မနည်းကုလိုက်ရသည်
အိမ် တံခါးခေါင်းလောင်း ကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြည်းညင်းစွာ နှိပ်လိုက်ပါသည်။ တံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ ”ဟယ် မိုး ပါလား.. ရောက်လာပြီလား.. လာ လာ ဝင်ခဲ့လေ” “ဟုတ်ကဲ့ မမမြင့်.. ဘူတာရုံကနေ တန်းလာခဲ့တာ ကိုမောင်ကော”
ဒေါ်တင့်တင့်တယောက် ခင်ပွန်းသည်တာဝန်ကျရာ တောင်ကြီးကို လိုက်မသွားမိတာ အမှားကြီးမှားသွားပလား စိတ်နဲ့ တညလုံးအိပ်မပျော်ခဲ့ဘူး။ အိမ်ထောင်သက် ၁၀နှစ်သက်တမ်းမှာ တခါမှအလိုးမပျက်ခဲ့တဲ့ အရာရှိဦးမောင်မောင်ဟာ မနေ့ကပဲ တောင်ကြီးကို ယာယီပြောင်းရွှေ့သွားရတယ်။ တကယ်တော့ ဦးမောင်မောင်ဟာ ဒေါ်တင့်တင့်ထက် ၁၀နှစ်အသက်ကြီးတယ်။ ဒေါ်တင့်တင့်ဆိုပေမယ့် အသက်က
