မေဇင်ဟာလှတယ်လို့ ပြောလို့ရတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ။ သူမရဲ့ နုညံ့တဲ့ အသားအရေနဲ့ မစိုစလောက် အနည်းငယ်ဝနေတယ်လို့ ပြောလို့ရတ့ ဲ ခန္ဓာကိုအလှပိုင်ရှင်မိန်းမတယောက်ပေါ့..။ ၁၅ပေါင်ခန့် ဝိတ်ချထားပြီးဘော်လ်ဒီကိုပြန်ထိန်းထားတာ မကြာသေးပါဘူး ။ မေဇင်တယောက် အတော်လေးကြိုးစားလိုက်ရတာပေါ့ မိန်းမတစ်ယောက် အတွက် ဝိတ်

သူ နဲ့ကျွန်တော်ဖြစ်ရပ်အမှန်လေးပါ ကျွန်တော်တို့က မေဂျာတူသူငယ်ချင်း သချာ် ဒုတိယနှစ်လေးတွေပေါ့ သူ့နာမည်က ရည်မွန် ရည်မွန်က သိပ်မလှပေမဲ့ အကိတ်ဗျ ကိတ်တာတောင် တစ်ကိုယ်လုံးမကိတ်ဘဲ ဖင်ပဲရွေး ကိတ်တဲ့ စော်လေးပေါ့ သူ့ကိုတွေ့တွေ့ချင်းမှာပဲ သူ့ဖင်ကိုထောက်လှမ်းရေးဆင်းခဲ့ရတာ အဲ့နေ့က ပထမနှစ်အောက်လို့

သမီးနံမည်က ငယ်ငယ်ပါ. ရန်ကင်းမှာ နေပါတယ်. သမီးက တစ်ဦးတည်းသော သမီးပါ. ဒါကြောင့်မို့ သမီးက သူငယ်ချင်းတွေကို အင်မတန်ခင်ပြီး စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပေါင်းတက်ပါတယ်.. သမီးရဲ့ အပျိစင်ဘဝဟာလဲ သူငယ်ချင်းကို ခင်မိလို့ ဆုံးခဲ့ရတာပါ… ဖြစ်ပုံလေးကတော့… သမီးအသက်

ထွန်းရီတစ်ယောက် အိပ်ပြန်ချိန်နီးပြီမို့ လှန်ထားသော နွားထီးနှစ်ကောင်နှင့် နွားမသားအမိကိုပြန်ခေါ်ရန်တဲအ တွင်းမှ ထွက်လာခဲ့့သည်။နွားတွေက ယာခင်းနှစ်ကွက်ကျော်မှာရှိနေသည်မို့ အတန်ငယ်လှမ်းသည်။သူ့ယာခင်း တွေကတောင်မြေမှာပင် ကပ်လျှက်ရှိသည်။အထီးတစ်ကောင်က ကြိုးလွတ်ပြီး အတော်ဝေးဝေးရှိ တောင်ခြေလျှိုကြားမှာရောက်နေသဖြင့် ဆွဲခေါ်ရန်သွားစဉ် ဘယ်ဘက်တောင်ခါးပန်းရှိ အလွန်ထူထပ်သောဝါးရုံတောကြားဆီမှ……………….“…..ရှုး…..ရှုး……ကျစ်………ကျစ်……….” ဟူသော အသံကြားရသဖြင့် မော့ကြည့်လိုက်သည်။အေးမူကအသံမထုတ်ဘဲ

ပြူံးသည် ပြီးခဲ့သည့်နှစ်ကုန်ပိုင်းက ၂၇ နှစ်တင်းတင်းပြည့်ခဲ့သည်။ အခုဆိုလျင်တော့ ၂၈ နှစ်ထဲရောက်နေပြီပေါ့ ။ပြုံးသည် အရပ်မမြင့် လှသော်လည်းသေးသွယ်သောထွာဆိုင်ခါးကလေးနှင့်တောင့်တင်း လုံးကားသောတင်ပါးများကိုပိုင်ဆိုင်ထားသဖြင့် ယောက်ကျားများ တပ်မက်သောခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပိုင်ဆိုင်ထားလေသည်။ရင်အစုံ ကလည်းကလေးတယောက်အမေဆိုသော်လည်းပွပွဆုပ်ဆုပ်ကြီး မဟုတ်ဘဲ အနေတော်လေးသာတင်းရင်းမို့မောက်လျက်အချိုးပစား ကိနနေဆဲဖြစ်လေသည်။ ပြုံးရီသည် အသက် ၂၀

ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာတဲ့ အေပရယ် က မောင်မောင့်အနမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တုံ့ပြန်လိုက်ရင်း မောင်မောင့်ဘောင်ဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်ကို ဆွဲချလိုက်တော့ အတွင်းခံထဲကနေ ထောင်ထနေတဲ့ မောင်မောင့်လိင်တံကြီးက နည်းနည်း လွတ်လပ်ရေး ရသွားလေရဲ့။ ဒီမှာပဲ မောင်မောင်က

မျိုးကို ဘားအံကိုရောက်တာ တစ်လကျော်ပြီ။ လုပ်ငန်းတို့းချဲ့နိုင်ရန်ကုမ္ပဏီမှ သူ့ကို စေလွှတ် လိုက်သည်။လုပ်ငန်းလုပ်ရန်နှင့် ရုံးခန်းဖွင့် နိုင်ရန်အဆင်ပြေမပြေ သူ့ကို ကွင်းဆင်းရန် စေလွှတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။မြေနေရာက ရှိပြီးသားမို့ အဲ့နေရာတွင် ရုံးတစ်ခုဆောက်ပြီး လူနေနိုင်ရန် အဆောင်ဆောက်ဖို့အတွက် အဆင်ပြေသည်။လတ်တလောက ဘာမှမ ဆောက်ရသေးတာမို့

ကျနော် ဇာတ်ကားကြည့်ရင်း ပျင်းလာတာနဲ့ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာတယ်။ ထွက်လာချင်းချင်းမှာပဲ ရုတ်တရက်ဆို ကျနော်ဟိုဘက်အဆောင်က ဘဲကြီး သူ့မိန်းမကို အော်ပြောသံကြားလိုက်တယ်။” မိန်းမရေ သွားပီနော် ဂရုစိုက်ဦး” ”အင်း ကိုစိုင်အောင်” ဒီလို ဟိုဘဲကြီး အိတ်လွယ်ပီးထွက်သွားတာ မြင်လိုက်တယ်။

“ဘော် … ဘော်” “ဘူ … ဘူ” ကမ်းနားမှာ သင်္ဘော ကပ်ပြန်ပြီ။ ကိုကို ဒီသင်္ဘောနဲ့ ပြန်ပါလာမှာလား။ ညိုမီ စက်ဘီးလေးနဲ့ သွားသွားကြည့်ရတာ အမော။ လူတွေသာ ကုန်သွားတယ်။ ကိုကို ပါမလားဘူး။