ရှမ်းပြည်နယ် တောင်ကြီးမြို့ရဲ့ ဆောင်းတွင်း .။ ခြံထဲမှာ မင်းလတ် ကင်းတာဝန်ကျနေသည် ။ ညဉ့်နက်လာလေ အေးလာလေမို့ မင်းလတ်ဂျာကင်ကို လည်ပင်းအထိ ဇစ်ဆွဲတင်လိုက်သည် ။ သေနတ်ကို ဘယ်လက်နဲ့ ပိုက်ထားရင်း ညာလက်နဲ့ အပြာရင့်ရောင် တောဆောင်းဦးထုပ်ကို […]
“အင်း အခုခေတ်က တော်တော်လေးတော့ ပြောင်းလဲသွားပြီကွ” ယမင်း တယောက် ကိုကိုမျိုးသော်ပြောလိုက်သည့် စကားတပိုင်းတစ အိမ်နောက်ဖက်ဝရံတာမှ ကြားလိုက်ရသည်။ သူ့ယောက်ျား ကိုကိုမျိုးသော်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်းအရင်း ကျော်မင်းသန်း တို့ အိမ်နောက်ဖက်ဝရံတာ က ကုလားထိုင်တွေမှာ ထိုင်လို့ ဘီယာသောက်ရင်း
ချယ်ရီလူမှန်းသိခါစထဲကခြေမွေးမီးမလောင်လက်မွေးမီးမလောင်နေလာခဲ့ရတာ ကံတရားကောင်းတယ်ပဲပြောရမလား နှစ်ဖက်သောအဖိုးအဖွားတွေရဲ့တစ်ဦးထဲသောမြေး ဖေဖေမေမေရဲ့အသည်းကျော်တစ်ဦးထဲသောသမီးလေးပေါ့ ဒီလိုနဲ့အချိန်တန်အရွယ်ရောက်လူလားမြောက်လာတဲ့အခါမှာ မိန်းခလေးတို့ရှိသင့်ရှိထိုက်တဲ့အဖုအဖောင်း အမို့အမောက်ရွိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်နဲ့မြင်သူတကာသွားရေကျအောင်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကအချိုးအစားပြေပြစ်ပြီးလှပနေပါတယ် ချယ်ရီ လဲကျောင်းပြီးရော မိဘတွေကသမီးလေးနောင်ရေးအတွက် သူ့မိတ်ဆွေသားနဲ့အိမ်ထောင်ချပေးပါတယ်။ ချယ်ရီလဲလင်ယောက်ျားရဲ့မြို့(ရန်ကုန်မြို့)ကြီးကို အဖေအမေတွေရှိ့တဲ့ဟိုးမြန်မာနိုင်ငံအစွန်အဖျားမြို့လေးကလိုက်လာရတာပေါ့ ဆွေမျိုးအသိကလဲမရှိ ယောက်ကျားကလဲ ခုမှတွေ့ဘူးတာ မိဘပေးစားလို့သာယူရတာ ချစ်တာမှမဟုတ်တာ မင်္ဂလာဦးညဆို လို့သူများတွေလိုကြင်ကြင်နာနာမရှိခဲ့ပါဘူး။
ဘိုတောက် သည် ဘကြီးဘုန်းကြီးကြောင့် တောမှ မြို့ရောက်ခဲ့ရသလို ဘကြီးဘုန်းကြီးရဲ့..ရပ်ဆွေရပ်မျိုး..ဦးလွန်းမောင်ဒေါ်တင်တင်မြင့်တို့ဆီမှာ..နေခွင့်အ လုပ်လုပ်ခွင့် ရရှိခဲ့ပြီး လူတလုံး သူတလုံး ဖြစ်လာခဲ့ပေ သည် ။ မိဘမဲ့ တကောင်ကြွက် ဘိုတောက် သည် ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ကြီးပြင်းခဲ့ရ သည်
ငါ့တူရေလာဦး။ ကျော်ခိုင်တစ်ယောက် အိမ်ခန်းထဲမှာ အပြာစာအုပ်ဖတ်ပြီး ဂွမ်းထုနေရာမှ ရေချိုးခန်းမှ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ သီသီစိုးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် စာအုပ်ကိုချကာ ကပျာကယာထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ တကယ့်ကို အရှိန်ကောင်းပြီးခါနီးအချိန်မှ ခေါ်ခံလိုက်ရသဖြင့် နဲနဲပင် ကျွဲမြီးတိုသွားသလို ရင်တုန်ပန်းတုန်လည်း ဖြစ်သွားသေးသည်။ ရေချိုးခန်းပြင်ဘက်ကနေမေးလိုက်သည်..
မိလွန်းကြင် လက်ရှိအခြေအနေနဲ့ မတင်းတိမ်နိုင်ဘူး ။ ဘဝကို ဒီထက် တိုးတက်ချင်တယ် ။ အဖေအမေတို့တားတဲ့ကြားက ရန်ကုန်ကို ထွက်ခဲ့တယ်။ မိလွန်းကြင် ကြိုးစားချင်စိတ်တွေက များနေတယ် ။ ရန်ကုန်မှာကလမ်းပေါက်တွေ ရှိနေတယ် ။ တိုးတက်ကြီးပွားမယ့် လမ်းပေါက်တွေ..။
စားရကံကြုံတယ်ပဲ ပြောရမယ်…. မနေ့က ကျွန်တော့် အကိုတဝမ်းကွဲရဲ့ နောက်မိန်းမ နဲ့ လမ်းမှာ ဆုံဖြစ်တယ်။ ဖြစ်ပုံက ဒီလို… ကျွန်တော့် အကိုတဝမ်းကွဲ နာမည်က ကိုထင်ကျော်ပါ… နှစ်လုံးရောဂါ နဲ့ ဆုံးသွားတာ (၃) နှစ်ကျော်ပြီ…။
မုတ်သုန်လမင်း ..မနေ့ညက စိတ်တွေ တအား ထန်ခဲ့ရ သည် .. ။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွ ခဲ့ရ သည် . .။ ပေါင်ကြားဂွဆုံက ရတနာရွေကြုတ် က အရေတွေ စိုစိုရွဲ ရတဲ့အထိပါဘဲ
တကယ်တော့ဒီဇတ်လမ်းကလေးသည်သိပ်ထူးထူးဆန်းဆန်းတော့ မဟုတ်လှပါ။ဖြစ်တတ်သည့်ဇတ်လမ်းကလေးသာဖြစ်ပါသည်။သို့ သော် အမှန်ဖြစ်ပျက်ခဲ့ဘူးသည့်ဇတ်လမ်းကလေးဖြစ်ပါသည်။ ဤဇတ်လမ်းစတော့မေသူမှာအိမ်ထောင်ကျပြီးဖြစ်ပါသည်။အသက် လည်း ၂၃ နှစ်ရှိပါပြီ။မေသူစအိမ်ထောင်ကျတော့ အသက်၂၀ ခန့်သာ ရှိပါသေးသည်။မေသူမှာအရပ်မနိမ့်မမြင့် အသားညိုညို တောင့်တင်း ကားထွက်နေသောတင်ပါးများဖြင့်ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကျနသူလေး ဖြစ်ပါသည်။ ဆယ်တန်းတုန်းကရည်းစားနှင့်ပင်အိမ်ထောင်ကျပြီးသူနဲ့ ကျမှဘဲမေသူ့အပျိုစင်ဘဝကိုပေးအပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။မေသူဆယ် တန်းမှာကျောင်းကမဟုတ်သောအပြင်လူ သူနှင့်ချစ်ကြိုက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး သူကမေသူ့ထက်အသက်လေးငါးနှစ်ကြီးပါသည်။မေသူ၏ယောက်ကျား
ဒေါ်စံပါယ်က အသက် ၄၅ လောက်ရှိပီ သူက အမြဲတမ်း မြန်မာဝမ်းဆက် ဝတ်တယ်၊ သူ့ဖင်ကြီးတွေက ကောက်ချိတ်နေပီး နို့တွေကလဲ အယ်နေတာပဲ၊ သူနဲ့တွေ့ပုံက တနေ့ ကျနော် အလုပ်က အပြန် လမ်းမှာ အထုတ်တွေမနိုင်မနင်းနဲ့ အန်တီတယောက်ကိုတွေ့တော့
