ကျနော် ဒီစက်ရုံရောက်ပီး ၅ လလောက်အကြာမှာ သူမတို့အတွဲ ရောက်လာပါတယ်..သူမနာမည်က စွန်းတဲ့ မြန်မာလို လိမ္မော်သီးပေါ့.. ထိုင်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးပဲ အတူ့နေ ပိုက်ဆံအတူစုပီးမှ မင်္ဂလာဆောင်ပီးမှ လင်မယားအရာရောက်တာမို့ ကြားထဲမှာ ပြတ်သွားပီး အသစ်ရှာကြလည်း တော်ရုံ […]

မလွှဲသာလို့ သာ ရီလေးမှာ စက်ဘီးကို ဆွဲပြီး ထွက်လာရသည်။ ဒီကြည်ကြည်အေး ဆိုသော မိန်းမဆီကို သွားချင်တာမ ဟုတ်ပေ။ ဒီမိန်းမက ရပ်သိရွာသိ နှာဘူးမဖြစ်သည်။ အသက်က သုံးဆယ်လောက်။ လူကတော့ လှသည်။ မိန်းမချင်း မနာလို

“တီတီလေးရေ…တီတီလေး…လာပါအုံး…မြန်မြန်…အား…အား….” အိပ်ခန်းထဲမှ ‘ မိုင်မိုင် ’ ၏ အလန့်တကြား အသံကြောင့် သီတာပြုံးလက်ထဲမှ စာစောင်ကိုချ၍ ကမန်းကတန်းထ၍ ပြေးလာမိသည်။ အိပ်ခန်းထဲလှမ်းဝင်လိုက်တော့ မှန်ရှေ့မှာရပ်နေသော မိုင်မိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ဘာအဝတ်အစား မှမရှိ။ သူမကျောပြင်လေးကို မှန်ဖက်သို့လှည့်ကာ

အဲ့ဒီ မနက်က…အိပ်မက်ကောင်းများနှင့် ထိတွေ့ခြင်းကင်းခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သောမည်ကာမတ္တအိပ်စက် ခြင်းတစ်ခုမှ ပျင်းရိညီးငွေ့စွာနိုးထခဲ့မိသည်…။ ဖြစ်နေကျမနက်ခင်းကလည်း ထုံးစံအတိုင်း အေးတိ အေးစက်နှင့်ပေါ့ … ဘေးနားတွင်ရံဖန်ရံခါရှိခဲ့ဖူးသော အနွေးဓါတ်လေးတစ်ခုအား မရှိနိုင်မှန်းသိရက်နှင့် စမ်းဖြစ်အောင်စမ်း လိုက်မိသေး၏၊ အေးစက်သောအတွေ့ရှိသည့်သူ့မျက်မှန်ကိုသာစမ်းမိလိုက်သည်၊ သူအရှက်ပြေကောက်တပ်လိုက်၏၊ အမှန်တစ်ကယ် သူထိတွေ့ချင်ခဲ့သည်မှာနုထွေးအိစက်လှစွာသောချစ်

ဧပြီလ၏ အပူဒဏ်ကို အကာအကွယ်ရလိုရငြား စွပ်ကျယ်ပါးကို ဝတ်ထားသော်လည်း အလိုလိုနေရင်း ချွေးများထွက်ကာ လူက စီးကပ်ကပ်နှင့် အိုက်စပ်စပ်နိုင်လှသည်..။ သို့သော် ဗာဒံပင်အောက် ထိုင်နေခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လေတိုက်တိုင်း အေးခနဲ ခံစားမှုနှင့်အတူ သီချင်းညည်းနေရသည်က အရသာတစ်မျိုးပင်..။ အဲအဲ

သံချောင်း သူငယ်ချင်းတွေနှင့် နေ့ခင်းထမင်းစားကျောင်းဆင်းချိန် ကျောင်းအတူတူပြေးလာပြီးမှ အချင်းချင်းစကားများကာ စိတ်ဆိုးပြီး အိမ်သို့ပဲတန်းပြန်လာခဲ့သည်။ သံချောင်းအဖေက မြို့ထဲမှာဆိုင်တစ်ဆိုင်ပိုင်ပြီး အမေဖြစ်သူက ခရီးသွားအေဂျင်စီတစ်ခုကမန်နေဂျာဖြစ်လေရာ နေ့ခင်းနေ့လည်ဆို အိမ်မှာလူမရှိ။ ညနေလောက်မှ မိဘတွေကပြန်ရောက်ကြမှာမို့ သံချောင်း အိမ်က်ိုပဲပြန်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သံချောင်းမိဘတွေက အလုပ်များသူတွေမို့ တစ်ခါတစ်လေဆို