ရန်ကုန်မြို့ မြောက်ဥက္ကလာ ရပ်ကွက်မှာနေထိုင်သော အကိုဖြစ်သူထံ သွန်းဆက်နဒီ ရောက်ရှိနေသည်။ အရပ် မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်မှာ ခါးလယ်လောက်ထိ ဆံကျစ်အမြဲကျစ်လေ့ရှိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမိုက်စားနှင့် ပုရိသ အပေါင်း လည်ပြန်ငေးကြည့်ရသည့် အလှပိုင်ရှင်လေး – နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးအပေါ်က မှဲ့လေးနဲ့ […]
သူမနာမည်ကညိုညိုအောင်။ လှတယ်။ မာနကြီးတယ်။ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံး သူမကို အလှဆုံးလို့ ပြောကြတယ်။သူမ ကမျက်နှာလှသလို ကိုယ်လုံးကလည်းအရမ်းသည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၆ ခန့် အသားက နာမည်နဲ့လိုက်အောင် ညိုပြီးစိုနေတယ်။ သူမရဲ့ ထူးခြားချက်ကတော့ အခုခတ်မိန်းကလေးတွေလို
ပထမဦးဆုံးက ကျွန်တော်တို့ ရပ်ကွက်ထဲက နာမည်ကြီးကောင်မလေး တစ်ယောက်ပါ။ တော်တော်လေး အထင်ကြီးသွားလား။ အဟီး။ ကြက်မလို့ ခေါ်မလား။ ဖာသည်မလို့ခေါ်မလား။ အဲလို နာမည်ကြီးတာဗျ။ သူ့ကို နီနီလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ အနီရောင်ဝတ်စုံကို ဝတ်တတ်လေ့ရှိလို့လား။ နွုတ်ခမ်းနီကို အနီရောင်ဆိုးတတ်လို့လား။
ဒီလိုဗျ ကျော်စွာတယောက် ဘန်ကောက်မှာ ယိုးဒယားမလေးတစ်ပွေနဲ့ချိတ်တိတ်တိတ်ဖြစ်တော့ ကောင်မလေးက (လိုင်းချက်) ပဲသုံးတာဆိုလို့ သူလဲလိုင်းလိုက်သုံးပြီး နောက် လျှောက်အပ်ရင်း အသိမိတ်ဆွေတွေများလာပြီး ကျော်စွာတစ်ယောက် လည်လည်ဝယ်ဝယ်ရှိလာသည့်နောက်ပိုင်း ပထမတော့ အဲ့ယိုးဒယားမလေးနဲ့ချိတ် သူ့သူငယ်ချင်းတွေကိုချိတ် ပွားရင်း ပွားရင်းနောက် တဖြည်းဖြည်း ချိတ်မိသည့်အထဲ
အိုးဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင် သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေးကို ငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက
အိမ်ရှေ့ကားပါကင်ထိုးသံကြားတာနဲ့သိလိုက်ပြီအဘွားကြီးပြန်ရောက်ပြီဆိုတာ အဘွားကြီးကအသက်၄၅ ကျနော်က ၃၀ ဒီလိုဗျ ကျနော့်အနေနဲ့ဝန်ခံစရာရှိတာကတော့ အဘွားကြီးကို ကျနော်ပိုင်းလုံးလုပ်ပြီးယူလိုက်တာပဲ ကျနော့်မိဘကလည်းစီးပွားရေးကောင်းသူတွေပါ အဘွားကြီးနာမည်က ဆုဆု ဒေါ်ဆုပေါ့ ဆွေမျိုးကလည်းသိပ်မကင်းဘူးဆက်ရင်အမျိုးတော်သေးတယ် အမေနဲ့ဆို ညီအမဝမ်းကွဲလောက်တော်တာ ဒီတော့ ဘယ်သဘောတူမလဲ ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ကျနော့်ကို ပိုင်းလုံးလို့မထင်ဘူး
တည…ကျွန်တော် အိပ်ယာပေါ်မှာလဲလျောင်းရင်း မျက်နှာကျက်ဆီသို့သာ ငေးမောရင်း လက်ရှိဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အကြောင်းအရာတခုကို စဉ်းစားလို့နေမိပါတော့တယ်…ကုတင်ဘေးမှာတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ မိနစ် ၃ဝလောက်က ဟန်နီမွှေနှောက်ထားတဲ့ အိပ်က ပွင့်ရက်သား..သူမကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ခံစားချက်မဲ့တဲ့မျက်နှာ၊ ငြင်းသွဲ့စွာ အသက်ရှူရင်း ဘေးတစောင်းလဲလျောင်းကာ စောင်ထူထူအောက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို
မ… နောက်တစ်ခါ ဒီလိုမျိုး မဖြစ်စေရပါဘူးနော်… မောင်အာမခံပါတယ်… မောင်အဲ့ဒီနေ့က စိတ်တွေညစ်နေလို့ အသီးနဲနဲကြူးလိုက်မိလို့.. ဒီလိုဖြစ်သွားတာ.. နောက်တစ်ခါ မဖြစ်စေရပါဘူးနော်..မ ဆုလဲ့ဝေတစ်ယောက် အင်းယားကန် ရေပြင်ကိုသာ ကြည့်နေသည်။ သူမ၏ဘေးမှ တတွတ်တွတ်ပြောနေသော မင်းခန့်အား မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကန်ရေပြင်ကို
ကျွန်မက ဆိုရှယ်ကျတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါ။ ဒါကိုလည်း ဖုန်းကွယ်မထားပါဘူး။ မောင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးနောက်မှာလဲ ယောက်ကျားလေး သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပျော်ပါးပါး စစနောက်နောက် သွားသွားလာလာပါပဲ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ယောက်ကျားလေးတွေနဲ့ ပလူးပလဲနေတတ်တယ်ပေါ့။ အဲလိုနေရတာကို ကျွန်မ ကြိုက်တယ်။ ကျွန်မ အဲဒီလိုနေတတ်တာကို မောင်ကသိပါတယ်။
ဆယ်နာရီကျော် လေယာဉ်ပေါ်မှာ ညှောင်းညှာလာခဲ့ လို့ လေဆိပ်ထဲ ဆင်းလာတော့ စိတ်ချမ်းသာလိုက်တာ၊ နေရောင်တောက်တောက် နဲ့ မိုးဖွားလေး တွေ စိုစွတ်စွတ် မို့ လေယာဉ် ပြတင်းပေါက်က စိမ်းစိမ်းစိုစို သစ်ပင် တွေမြင်ရတော့ အင်း ငါဒီလို
