အောစာပေ

အင်း ဘာလိုလိုနဲ့ မနက်ဖြန်ဆိုရင် မောင်တောင်ခွင့်ရက်စေ့လို့ တောင်ကြီး ပြန်ရတော့မှာပဲ။ မောင်က ဝန်ထမ်းလေ၊ ကျွန်မလည်း ဝန်းထမ်းဆိုတော့ တာဝန်ကျတဲ့နေရာက မတူတော့ ခွဲနေရတာပေါ့။ မောင်က တောင်ကြီးမှာတာသန်ကျတယ်။ ကျွန်မက နေပြည်တော်မှာ။ “မိန်းမရေ မိုးလည်း ချုပ်ပြီ […]

ဆရာကြီးစိန် ဆိုလျှင် မသိသူမရှိသလောက်ပင်။ ဆရာကြီးစိန် သည်ပျောက်စေဆရာကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာကြီး ဟုသာခေါ်နေရသောလည်း အသက်မှာ(၃၄)နှစ်ခန့် သာရှိသေးသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဗလကောင်းကောင်း၊ အသားညိုညိုဖြစ်ကာ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ မဟာနဖူးဖြင့် ခန့်ထည်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် တစ်ချိန်က ဘိုးတော်ကြီးတစ်ဦး၏နောက်တွင် ဝေယျာဝစ္စလုပ်ရင်း နှစ်နှင့်ချီလိုက်ပါခဲ့ရာမှ

ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …”ဒီနေ့ … ခင်မေလွင် ကံမကောင်းပါ ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ဆရာမ ဒေါ်အိစန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု ခင်မေလွင်

ဒီနေ့ ကျနော် ချစ်ရတဲ့သူနှင့် ချိန်းထားသည်။ ကျနော်တို့ နေ့တိုင်းနီးပါး ဆုံနေရပေမယ့် အခုလို အားလပ်ရက်လေးမှာ အကြင်နာတွေ ဖလှယ်ဘို့ ခဏခဏ တွေ့ဖြစ်သည်။ မနက် စောစီးစွာ ရေမိုးချိုးပြီး ကိုယ်လုံးတင်မှန်မှာ ပေါ်နေသည့် မိမိ ကိုယ်ကို

ကျတော် တို့ရဲ့ ဆင်ခြေဖုန်ရပ်ကွက်လေးသည် ..အိမ်ခြေလေး တွေ ကျပ်ညပ်နေပီးဘေးအိမ်များနဲ့ ကပ်လျက်တည်ရှိပါတယ်.ကျတော် ကျောင်းပီးခါစ..က အလုပ်မရှိအိမ်မှာ လိုလို ပဲ အလေလိုက်နေခဲ့.ရတယ်ဗျာ.. တခုပြောပါရစေကျတော်တို့ ခေါင်းရင်းဘက်ဘေး အိမ်မှာ ကျတော်ထက် အသက် ၈နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ မမကြီးတယောက်ရှိတယ် ..သူမှာ

ပေါင်တန်ကိုထမ်းတင်ထားသေါကြောင့် ခင်ထားငယ်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခုသည် ပြော့ပြော့ အိအိ ပုံ့ပုံ့ ကြီးဖြစ်နေသည်။ မင်းဇော်သည် ခင်ထားငယ်၏ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းကိုလက်ဝါး တစ်ခု စီဖြင့် အုပ်ကာ ခပ်တင်း တင်းကိုင်လိုက်သည်။ ထိုသို့ကိုင်ရာတွင် လက်ချောင်းများကို ဖင်သားနှစ်ခုအလယ်ရှိ အကွဲကြောင်းကို ကျကျနန ကိုင်မိစေရန်

ကျနော့ဘဝ မှာ ပထမဆုံး တွေ့ကြုံခဲ့ရတဲ့ အမကြီး တယောက်အကြောင်းကိုပြောပြချင်ပါတယ်။ ပြောရရင် ကျနော့ လက်ဦးဆရာမကျေးဇူးရှင်ဆိုလည်း မှားမယ်မထင်ဘူး။ သူ့ကြောင့်ဘဲ ကျနော့မှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အဲဒီ အမကြီးနာမည်က မမသဲပါ။ ကျနော်တို့ရပ်ကွက်ကိုမမသဲတို့မိသားစုပြောင်းလာကြတာ။ မမသဲတို့က ကျနော်တို့ အိမ်ရှေ့အိမ်က၊

အဲဒီနေ့က သောကြာနေ့လေ နောက်နေ့ အလုပ်ကလဲပိတ်တော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ညဘက် ကလပ်ကိုချီတက်တာပေါ့ အိမ်မှာကလဲ ဧည့်သည်တွေရောက်နေတော့ ညကျလွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရအောင် ဟော်တယ်မှာပဲညအိပ်ဖို့စီစဉ်ထားပြီးသား… . ကလပ်အပြန်ညကျရင် ဟော်တယ်မှာပွဲကြမ်းမယ်ပေါ့ဗျာ… . ကလပ်မှာဘော်ဒါတစ်ယောက်တွေ့တယ်ဗျ.. ဒီကောင်ကလူပျိုပဲ… ဒါပေမယ့် မိန်းမဝါသနာ အရမ်းကြီးတဲ့ကောင်…ဒီကောင့်ပုံစံက ကစားသမားပုံစံ

“အာနိုးရေ….ဟေ့ အာနိုး…”“ လာပြီ….အမရေ…”နွားစာစင်းနေသော အာနိုးအိမ်ဘေးမှ မပြေးရုံတမယ်လာခဲ့ပြီး….အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်တော့ မခင်အေးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိသည်။ “ နင့် ဦးလေးလည်း ပိုက်တဲရောက်ရင် ြဲပန်မလာတော့ဘူး…နင့်ပဲခိုင်းရမှာပ…ညနေစောင်းရင် မိုးရွ့ ပြန်လာမယ့်ပုံမပေါ်ဘူးာလိမ့်မယ်ထင်တယ်….နင်…နွားတွေသွားသိမ်းချေတော့…နင့် ဦးလေးကတော…..”“ အခုပဲ သွားလိုက်တော့မယ်….အမ….”အာနိုးက အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာ သံဇကာတွင်ချိတ်ထားသော

တက်လူအသက်က ၁၆ နှစ်ကျော်လာပြီ။ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမတွေရဲ့ အဓိကပစ်မှတ်တွေကို အငမ်းမရ ကြည့်တတ်လာပြီ။ ပြီးတော့ အသံတွေပြောင်းလာသည်။ နှုတ်ခမ်းမွှေးနုနုလေးတွေ ခပ်ရေးရေးပေါက်လာပြီ။ ‘မာစတာဘေးရှင်း’ ခေါ် ဂွင်းတိုက်တတ်လာပြီ။ အားလုံးခြုံလိုက်လျှင် တက်လူတစ်ယောက် ကလေးမဟုတ်တော့ပဲ လူပျိုဖြစ်လာပြီ။ ကြီးကောင်ဝင်လာပြီဟု ပြောရပေတော့မည်