အောစာပေ

ဟေ့လူတွေ မယုံမရှိနဲ့ဗျခုပြောနေတာတွေက တကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန်နော် မကောင်းတတ်လို့ နာမည်တွေသာပြောင်းထားတာ …တကယ့်ကိုကြုံးခဲ့ရတာတွေတော့ အမှန်တကယ်တွေ .တကယ်လို့သာ အဖိုးကြီးတွေသိလျင် သူတို့လီးကို ခုတ်ဖြတ် ချင်စိတ်ပေါက်သွားမယ်ကျွန်တော်ဆွဲခဲ့ရတာတွေလည်း အဖိုးကြီးတွေရဲ့ကတော် တွေလေ ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ…ကျွန်တော်ကျောင်းဆင်းကာစ မိခင်တပ်ရင်းကိုရောက်ရောက်ချင်းဘဲပေါ့တပ်ရင်းမှူးက သူ့အနားမှာဘဲခေါ်ပြီး အလုပ်အကြောင်းတွေသိအောင်ဆိုပြီး ခေါ်ထားတယ် အေးကွ […]

အိမ်ရောက်တော့သူ့ဇနီးသင်းသင်းကိုမတွေ့၍ အိမ်ဖေါ်မသန်းရွှေအားနင့်အမဘယ်သွားသလဲဟုမေးလိုက်သည်၊ “အော်အကိုပြန်လာပြီလား။ အမဟိုဘက်တိုက်ခန်းကအဒေါ်တို့အိမ်သွားနေတယ်ကျမသွားခေါ်လိုက်ရမလား” ဒီအခွင့်အရေးကိုစောင့်နေသောကိုဇော်ဝင်းသည်ရတဲ့အခွင့်အရေးကိုလက်မလွတ်စေရန်။စဉ်းစားရင်း “မခေါ်ပါနဲ့ဟာ။နေပလေ့စေ။” “အော်။ ဒါဖြင့်အကိုလဘက်ရည်သောက်မလား။ကျမသွားဖျော်လိုက်မယ်လေ” “အေး ကောင်းသားဘဲ” ဆို၍သူ၏ဝတ်ထားသောတိုက်ပုံချွတ်၍ “ရော့ သန်းရွှေ။ အကိုအကôျအ ခန်းထဲမှာသွားချိတ်ထားစမ်း” ဟုဆိုရပြီးလှမ်းပေးလိုက်သည်၊ ဘာမျှသိရှာသောမသန်းရွှေမှာကပြာကသီလှမ်းယူပြီး။အိမ်ခန်းတွင်းသို့ဝင်သွားသောအခါ။အကြံယူနေသောကိုဇော်ဝင်းကနောက်မှထလိုက်သွားပြီးအခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်သောအခါ။မသန်းရွှေခမျာ “ဟင် အကိုဒါဘာလုပ်မလို့လဲ” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူး

စိတ်ဖြေစရာနေရာတစ်ခုရင်တွေတုန်ပြီး မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ပြီးခဲ့တဲ့ ညက ကျမနဲ့ ကျမရဲ့ သမက်တို့ နှစ်ဦးသား ကြားမှာ ဖြစ်ခဲ့တာလေးကိုပြန်ပြောပြ ချင်ပါတယ်၊ကျမကတော့ ယခု သမက်ကလေး လက်ထပ်ထားတဲ့ သမီးရဲ့ အမေ၊ အသက် ၄၃

တည…ကျွန်တော် အိပ်ယာပေါ်မှာလဲလျောင်းရင်း မျက်နှာကျက်ဆီသို့သာ ငေးမောရင်း လက်ရှိဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အကြောင်းအရာတခုကို စဉ်းစားလို့နေမိပါတော့တယ်…ကုတင်ဘေးမှာတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ မိနစ် ၃ဝလောက်က ဟန်နီမွှေနှောက်ထားတဲ့ အိပ်က ပွင့်ရက်သား..သူမကတော့ ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ခံစားချက်မဲ့တဲ့မျက်နှာ၊ ငြင်းသွဲ့စွာ အသက်ရှူရင်း ဘေးတစောင်းလဲလျောင်းကာ စောင်ထူထူအောက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို

ကျွန်တော်ဆေးရုံကအိမ်အပြန်လမ်းမှာကျွန်တော်ရင်ထဲမှာပျော်ရွှင်ခြင်တွေပြည့်နက်နေသည်ဘာကြောင့်ဆိုကျွန်တော်အလုပ်ထဲတွင်ထိခိုက်မှုဖြစ်ပြီးဆေးရုံတတ်နေခဲ့သည်မှာတစ်လခန့်ကြာမြင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်ကိုအရမ်းချစ်သောကျွန်တော့်မိန်းမဆု တော့သူ့ညီမလင်မယားပျော်ပွဲစားသွားသောကြောင့်အိမ်စောင့်ပေးရန်သူ၏ဇာတိသို့သွာမည်ဟုပြောသွားသည် သို့သော်ယနေ့တွင်သူပြန်လာမည့်နေဖြစ်သည့်အတွက်ရင်ခုန်မှုများရင်ချစ်ဇနီးလေးကိုစောင့်နေမိသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးချစ်ဇနီးလေးကိုလွမ်းနေသောကြောင့်ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။တူး…တူး…တူး… တူး…တူး…. တူး… လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောတယ်လီဖုန်းမှာ…. လမ်းမှာမို့ဖုန်းသံမကြားတာလားမသိဘူး ထပ်ခေါ်ကြည့်ဦးမှ လူကတင်းနေပြီလေ မလိုးရတာကြာလှပြီကိုး တူး….တူး…တူ.. ဟယ်လို…. မောနေတဲ့အသံနဲ့ဖြေလိုက်တဲ့ဆုသံလေးကြားလိုက်သည် ဟယ်လိုဆု ပြန်လာနေပြီလား ကိုတော့အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ မိန်းမကိုလွမ်းနေပြီကွ ဘယ်ရောက်နေပြီလဲဟင်

သူ့နာမည်က သဇင်။ကျွန်တော် ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ပေါ့။ သူက ကျွန်တော်၈ တန်း နှစ်တုန်းက သင်္ချာကျူရှင် ဆရာမလေ။ အဲဒီတုန်းက နေ့တစ်နေ့ကို ခုထိပြန်သတိရနေတုန်းပဲဗျာ။စနေနေ့တွေဆိုရင် မသဇင်ကကျွန်တော်ကို မနက် ၉ နာရီကနေ ၁၁ နာရီထိ လာသင်တယ်။အဲဒီစနေနေ့ကတော့

ကျွန်တော့်နာမည်အာကာပါ အင်းစိန်မှာ နေတယ်အင်ဂျင်နီယာနဲ့ ဘွဲ့ရပေမယ့် အလုပ်ကတော့ကားပွဲစားဆိုတော့ဝင်ငွေလဲအသင့်အတင့်ပေါ့ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ကျတာမွန်ပြည်နယ်ဘက်ကနေရန်ကုန်မှာစါရင်းကိုင်လာလုပ်နေတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ပေါ့ကျွန်တော့်မိန်းမကအသက် ၁၀ နှစ်ငယ်တယ်အခုမှအသက်၂၃ နှစ် မွန်နဲ့ရှမ်းစပ်ထားတာအသားက ဖြူဝင်းပြီးကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ မြင်သူငေးဘဲအပြင်တစ်ယောက်ထဲသွားရင်အပျိုထင်ပြီးလိုက်ငန်းတဲ့သူများလို့သူ့အလုပ်အသွားအပြန်ကို ဖယ်ရီလုပ်ပေးနေရတယ်အရမ်းလှလွန်းလို့ကျွန်တော့တို့ရည်းစားစဖြစ်ပြီးနယ်ကျွံ့ခါစကအငန်းမရ၅ခါတောင်ဆွဲလိုက်တာနေမကောင်းဖြစ်ပြီး ဆေးခန်းပါပြလိုက်ရတယ်။ အခုတော့လဲ ၁

ကျနော်လဲ ရန်ကုန်ရောက်တာ ကြာလာတော့ ပျင်းလာတယ် အပေါင်းအသင်းမိတ်ဆွေလဲမရှိဘူး၊ အဲတော့ ဖုန်းထဲမှာ ဝီချက် အေပီပီ ကို ဒေါင်လုပ်ဆွဲပီး အကောင့်ဖွင့်လိုက်တယ်၊ အဲဒီမှာ ရှာလိုက်တော့ အများကြီးတွေ့တယ်၊ အဲဒီအထဲကမှ အသက်ကြီးကြီးနဲ့ အန်တီမမတယောက်နဲ့ လိုးဖူးတာ၊ သူက

မေမအသက်က ၂၉ ပါ ဝတယ်လှတယ် တောင့်တယ် ပြောရရင် ပြည့်ဖူးခိုင်လိုပါဘဲ အိမ်ထောင်ကျတာ လေးလပဲရှိတေးတာ၊ မေမမှာ မိထွေးဖက်က ပါလာတဲ့မောင်လေးတယောက်ရှိတယ်လေ အခုမှကိုးတန်းဖြေထားတာ ၁၆နှစ်ပေါ့ မေမအမျိုးသားက မေမတို့အိမ်မှာလိုက်နေတာလေညညမေမတို့အလုပ်ဖြစ်ပီဆိုရင် မောင်လေးက ချောင်းတော့တာဘဲ၊ မေမတို့ညအိပ်ရင် မောင်လေးလာလာချောင်းတာမေမသိတယ်။မေမ

ဦးအောင်မောင်းဟာ ညီဖြစ်သူအစာဆိပ်ဖြစ်ပြီးမျက်စိ ရှေ့မှာသေဆုံးခဲ့တာကိုမြင်ခဲ့ရတဲ့အ တွက် သားဖြစ်သူကိုဆရာဝန်ဖြစ်ရ မယ်ဆိုတဲ့ရည်ရွယ်ချက်တွေနဲ့မလှိုင် မှာသားကိုကျောင်းအိပ်ကျောင်းစား ထားကာပညာသင်စေခဲ့လူ၊မိမိရွာကို တိုက်နယ်အဆင့်အထိဖြစ်အောင် ကြိုးစားပြီးဆေးရုံတစ်ရုံရဖို့ကြိုး စားနေတဲ့လူ၊ရွာသားတိုင်းကဦး အောင်မောင်းရဲ့စေတနာကိုနား လည်တော့လေးစားကြရတယ်။မိမိ ငွေကိုအကုန်ခံပြီးအစိုးရဆီမှာဆေး ရုံရဖို့ကြိုးစားခဲ့တော့အစိုးရရဲ့စေ တနာနဲ့ဆယ့်ခြောက်ကုတင်ဆန့်ဆေးရုံလေးတစ်ရုံကိုတည်ဆောက်ပြီး ဖြစ်ပေမယ့်ဆရာဝန်ကတော့မရှိသေးပါဘူး၊ဆေးကျောင်းပြီးလာတဲ့ သားကိုရွာကိုပြန်လာခိုင်းပေမယ့် သားလေးခန့်ထက်ကျော်ကအမြဲနေမယ်မပြောတဲ့အခါ၊အလည်တစ် ခေါက်တော့လာဖို့ခေါ်တာကြောင့်