အောစာပေ

“ပြွတ်ပြွတ် အား ပြွတ်ဗြစ်ဒုတ် အမလေး ကိုရယ် အင့် အား ကောင်းလိုက်တာ အ အ ” “ကိုလည်း ကောင်းနေပြီ ပြီးတော့မယ်” အထည်ချုပ်သမလေး ဟေမာကျော်တယောက် ချစ်သူမင်းမောင်၏ရင်ခွင်အောက်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကားပေးထားပြီး အလိုးခံရင်း […]

ဆယ်တန်းအောင်ပြီးကတည်းက အိမ်မာတစ်ယောက်တည်းနေ ဂိမ်းဆော့နေလိုက်တာ အချိန်တစ်နစ်ကျော်ခဲ့ပြီဗျ ဟိုဘက်ခြံက အန်တီလေးရဲ့သမီးတောင် 10 တန်းရောက်ပြီ အော် မေ့လို့ အန်တီဆိုတာက အန်တီအရွယ်မို့နော် သူ့နာမည်က ချိုရီလေ “ဟိတ်ကောင်လေး စားပြီးပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့စားပြီးပြီ” “နင့်မေမေ နဲ့ဖေဖေကော” “အော်အလုပ်သွားတယ်

ကလင်” “ကလင်” ခေါင်းလောင်းသံကြောင့် သော်သော်စမ်းတစ်ယောက်ကောင်းခန်းရောက်မှမီးပြတ်သွားရသည်။အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတုန်း အောကားကြည့်ပြီး အမှန်အကန်သွားတိုက်နေတာ ခေါင်းလောင်းသံကြောင့်ဖီးငုတ်သွားရခြင်းပင်။ “အရေးထဲဘယ်သူလဲမသိပါဘူး” တီဗီကိုပိတ်ပြီး အပြင်ကိုထွက်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲ မင်းမင်းရောက်လာတာဖြစ်သည်။သော်သော်စမ်း၏ အဒေါ်ဘက်မှ စပ်ပါမှ တော်သော ဆွေမျိုးဆိုပေမယ့် ငယ်ငယ်တည်းက သူ့ကို အလိုအလိုက်ဆုံးမို့အစ်ကိုတွေထဲမှာ မင်းမင်းကို

ပထမဦးဆုံးဒေါ်လေး – ကျွန်တော့်အမေရဲ့ တဝမ်းကွဲ ညီမ၊ ဒေါ်လေးပေါ့၊ သူ့ယောက်ျးက နယ်မှာ တာဝန်ကျနေတာ၊ ဒေါ်လေးက အလုပ်မလုပ်ဘူး ကလေးတွေ ( ကျွန်တော့် ကာစင်တွေ ) က တယောက်က ဘွဲ့ ရ

ရှပ်အင်္ကျီ လက်တိုပွပွ နဲ့ ထမီလေးဝတ်ပြီး အပျို လုပ်လာတဲ့ မီးမီး သနပ်ခါး ပါးကွက် ကျဲနဲ့ ကျနော့် အိမ်ထဲ ခြေ ဆောင့်ပြီးဝင် လာပါတယ်။ဟေ့ အမှိုက် အီးမှန်လာတယ် ထင် တယ်လို့လှမ်းစလိုက်တာ အတင်းပြေးလာပြီးလက်မောင်း

ဒေါ်ကြော့ကြော့မေ ခု တလော အလိုရမက် မပြည့်ဖြစ်ကာ ကာမဆန္ဒတွေ က လောင်မီးအုံး လို တဖျဉ်းဖျဉ်း နှင့် ဖြစ်နေရသည်။ မြတ်ထွန်း နှင့် တလောက ပဲခူး ဘက်သွားရင်း အလုပ်ဖြစ်လာကြပြီး ကထဲက အိမ်မှာ

သင်္ကြန်ပြီးသွားတော့ ဒေါ်ဒေါ်လှနဲ့ ကျွန်တော် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးခွင့်မရခဲ့ပါဘူး ညတွေမှပဲ ဦးလေးနဲ့ သူဇာတို့ ဇင်မာတို့ကို အိပ်ဆေးတိုက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားမှ ဒေါ်ဒေါ်လှ အချက်ပြမှ လိုးခွင့်ရခဲ့တယ် လိုးခွင့်ရလည်း အလွန်ဆုံးနှစ်ချီပါပဲ သူက တော့သုံးချီပေါ့ ကျွန်တော်က နှစ်ချီပါ

သစ်သားပြားလေးရဲ့ချိုင့်နေတဲ့ အပိုင်းလေးတွေပေါ်မှါ ကျော့ရှင်းတဲ့ လည်တိုင်လေးရယ် လက်ကောက်ဝတ် နုနုလေးရယ်ကို တင်လိုက်သည်။ ဒေါက်ကနဲ ထိပ်တုံရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ပိတ်ချလိုက်သံနှင့် အတူ ဂလောက်ခနဲ သော့ခတ်သံကို ပါ ကြားလိုက်ရသည်။ မလွတ်မြောက်အောင် ချုပ်နှောင်ခံလိုက်ရပြီဆိုတဲ့ အသိက ကျွန်မကို

ဩ…….ဟိုမှာ နံပါတ် ၈ လာနေပြီ…. လာသွားမယ် ဟုတ်တယ်လေ… ခေတ်ကြီးကိုက သုတ်သုတ်စား သုတ်သုတ်သွားမှ စကားကောင်းနေလို့ ကျွန်တော်တို့စီးရမယ့်ကားလာနေပြီ။ မပြတ်သေးတ့စဲ ကားကိုအတင်းဖြတ်ပြီး. … မှတ်တိုင်ကျော်ရပ်တဲ့ကားနောက်ကိုခွေးတစ်ကောင်လိုပြေးလိုက်ရတယ် မပြောချင်ပါဘူးဗျာ…မနက်နဲ့ ညနေဆို ကားစီးရတာလူနဲ့ကိုမတူဘူး…ခေတ်ကြပ်ကြီးထဲမှာကိုရွှေ စပါယ်ရာတွေကလည်းယဉ်ကျေးပါပေတယ်။ သင်တန်းဆင်းလာသလိုပါဘဲ။

ကျွန်တော့်နာမည် စစ်အောင် ပါ။ နာမည် က ယောကျာ်း ဆန်ပေမယ့် နေပုံထိုင်ပုံပြောပုံဆိုပုံ က မိန်းမ အနည်းငယ်ဆန်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော့်မှာငယ်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူ့နာမည်က ဖိုးတေ ။ သူက ရန်ကုန်မှာနေတယ်။ ကျွန်တော် နေတာ တောင်ကြီး