အောစာပေ

အောစာပေ

အကို နှင်းဝေကို မညာနဲ့နော်

“ ကျွီ ”ကနဲ ကားဘရိတ် ဆွဲသံရှည်ကြီးက ထွက်ပေါ်လာပြီးခဏတွင် သူ့ကိုယ်သူ အနိုင်နိုင်သယ်ကာ လမ်းဖြတ်ကူးလာသော သူသည်ကားရှေ့မှာပင် မှောက်ရက်လဲပြီး ကျသွားလေသည်။ နှင်းဝေ တစ်ယောက်ကမန်းကတမ်းကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ရင်း ထိုသူအနားသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ကားမီးရောင်အောက်တွင်မှောက်ရက်လဲနေသော သူ့ကို နှင်းဝေ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး […]

အောစာပေ

ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုက်တိုင်း

“မသိဘူး … နာတာပဲ သိတယ် …”“ဟုတ်လား … သနားပါတယ် …” “မောင့်ကို … သိပ်ချစ်လို့နော် … ဟွန့် …” “သိပ်ချစ်ရင် … ထပ်ချစ်ကြမယ်လေ …” “တော်ပါ …”

အောစာပေ

သူဖန်တီးခဲ့သောခွင်မျာ

ထွန်းထွန်းလည်း မန်းလေးသားဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ထွန်းထွန်းဆိုသူမှာ ဆင်းရဲသား၊ တောသား ငမွဲလေးတစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဉာဏ်ကောင်းသည်။ ထို့အတူ အောက်လမ်းလိုလို ဘာလိုလို တတ်သည်။ သူအောက်လမ်းတတ်ကြောင်းကို သူ့တစ်ယောက်တည်းသာ သိသည်။ ထိုပညာဖြင့် ရွာတွင် ကျောင်းဆရာမလေး

အောစာပေ

ဘယ်ယောက်ျားနှင့်မှ မလုပ်ရသေးဘူး

ကျွန်တော်က အရမ်းကြီးရုပ်ဖြောင့်ပြီး စမတ်ကျသူမဟုတ်ပါဘူး ။ ဒါပေမဲ့လည်း အရမ်းရုပ်ဆိုးသူလည်း မဟုတ်ပြန်ဘူး ။ကျွန်တော် တက္ကသိုလ် ဒုတိယနှစ်မှာဘဲ ကျောင်းက မာယာနှင့်ရည်းစားဖြစ်သွားကြပါတေ။ ရည်းစားသက်တမ်း ၂လမှာဘဲ သူနှင့်ကျွန်တော်ဟာ အချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ စုန်မျောခဲ့ကြပြီးပါပြီဗျ ။…… အခုဆိုရင် သူနှင့်ကျွန်တော်ဟာ

အောစာပေ

မင်းသိပ်ကြိုက်နေပြီမှတ်လား

သစ်သားပြားလေးရဲ့ချိုင့်နေတဲ့ အပိုင်းလေးတွေပေါ်မှါ ကျော့ရှင်းတဲ့ လည်တိုင်လေးရယ် လက်ကောက်ဝတ် နုနုလေးရယ်ကို တင်လိုက်သည်။ ဒေါက်ကနဲ ထိပ်တုံရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို ပိတ်ချလိုက်သံနှင့် အတူ ဂလောက်ခနဲ သော့ခတ်သံကို ပါ ကြားလိုက်ရသည်။ မလွတ်မြောက်အောင် ချုပ်နှောင်ခံလိုက်ရပြီဆိုတဲ့ အသိက ကျွန်မကို

အောစာပေ

ခံစားဖူးသူမှသာ သိနိုင်လောက်မည်

ည ၁၁ နာရီကျော်နေပြီ အိပ်ယာထဲမှာ ဘယ်ညာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်လို့မရနိုင် ဖြစ်နေသည်….. လက်တဖက်မှ ယောင်ယမ်းကာ ရင်နှစ်မွှာကို ပွတ်သပ်နေမိသည်… သက်ပြင်းမောများချကာ ကြိတ်မှိတ်၍ ခံစားနေရသည်…. လျော့တိလျော့ရဲ ထမီအောက်မှ ဖားပေါင်စင်းတစ်ကောင် လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ပေါင်နဲ့

အောစာပေ

ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်

ကိုကြီး မလုပ်နဲ့တော့ တစ်ယောက်ယောက် တွေ့သွားလိမ့်မယ်ခနလေးပါ မီမွန်ရယ်… ကိုညီ နောက်ကနေ ခပ်သွက်သွက်လေးလုပ်ပြီးတော့ တင်ပါးပေါ်ကို လရည်တွေ တင်ပေးလိုက်တယ် ကိုကြီး သုတ်ပေးဦး အေးအေး…… ကိုညီလဲ မြန်မြန်သုတ်ပြီးတော့ ညီတော်မောင်ကို ပါ မြန်မြန်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့ တံခါးကို

အောစာပေ

ကာမ၏ အဆုံးအစွန် နယ်ပါယ်

ပထမလင်က သူမနှင့် ငါးနှစ်သာ ပေါင်းခဲ့ရပြီး သူမအသက်(၂၆)နှစ်အရွယ်မှာ ကားမှောက်တိမ်းပါးသွားခဲ့ခြင်းကြောင့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမလေးဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဒါပေမယ့် မမြစိမ်းတယောက် မုဆိုးမဘဝနဲ့ ကြာကြာမနေလိုက်ရ။ သူမ၏ ပထမလင်နှင့် ခင်မင်ရင်းနှီးသော တစ်ယောက်က ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ခွင့်တောင်းကာ မမြစိမ်းအား လက်ထပ်ယူခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်

အောစာပေ

ပုံရိပ်မဲ့ လွမ်းနာ

နာလိုက်တာ ဦးရယ်ဖြေးဖြေးလေး လိုးပါ ဦးရယ် လေးဘက်ကုန်းရင်း နောက်လှည့်ရှုံ့မဲ့ညီးထွားပြောနေသော ဆုမြတ်နှင်း ဆိုတဲ့ ကလေးမလေးကို ဦးဘသစ် လီးကဝင်နေသော စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြေးဖြေးလိုးပါ ပြောလေ ဆု ရဲ့ခါးကို စုံကိုင်လို့ တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ပစ်ပစ်ဆောင့်လို့လိုးထည့်လိုက်ပါတော့တယ် အ

အောစာပေ

သူရဲ့လျှာအစွမ်းကြောင့်

မိုးအုံ့သောနေ့တစ်နေ့ အိမ်နံပါတ် ၆၉ ရဲ့ တံခါးခေါင်းလောင်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက် ဖြည်းညင်းစွာ နှိပ်လိုက်ပါသည်။ တံခါးဖွင့်သံနဲ့ အတူ”ဟယ်။ မိုး ပါလား။ ရောက်လာပြီလား။ လာ လာ။ ဝင်ခဲ့လေ” “ဟုတ်ကဲ့။ မမမြင့်။ ဘူတာရုံကနေ တန်းလာခဲ့တာ။

Scroll to Top