အောစာပေ

ည ၁၀နာရီတိတိအိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော ကျွန်မ ထထိုင်လိုက်သည်။ ဘေးကို လှည့်ကြည့်တော့ အတူတူအိပ်နေသော မျိုးပပတစ်ယောက်မရှိ။ ထို့ကြောင့်အိပ်နေရမှ အသံမမြည်အောင်ထကာ အိပ်ခန်းထဲကထွက်ပြီး အောက်ထပ်ကို ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုးဆင်းလာသည်။ မီးတွေပိတ်ထားသဖြင့်အိမ်အောက်တစ်ခုလုံးက မှောင်နေရာ အသင့်ယူလာသော ဓာတ်မီးကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ထို့နောက်အိမ်တခါးမကြီးကို သွားစစ်ရာ […]

‘မရဘူး မေမေကမနက်ဆိုအစောနိုးဒါ’ ‘အင်းပါ’ ‘အ့ဆို အိပ်တော့မယ်နော်’ ‘အင်းကိုကို ကလောသွားတော့ တူတူသွားမယ်နော်’ ‘အငှးပါ အာဘှား မှ’ ဆိုပီး သူဇာပါးစပ်ကိုအနမ်းပေးကာ အိပ်ဖိုထွက်သွားခဲ့သည် ဒီလိုနက် နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် မနက်စာအတူစားချိန် သူဇာမှာ ပုံမှန်မဟုတ်ပဲ နာနေသည့်အနေထားဖြင့်

ဟယ်လို “မဟုတ်ဘူးရှင့် ဖုန်းမှားနေပါတယ် ” နွယ်နွယ်ချို စိတ်ရှုတ်နေရတဲ့အထည်း ဘယ်က ဖုန်းလာမှားမှန်းမသိဘူး ဟုတ်တယ်လေ အခု ည 12 နာရီကျော်နေပြီ သားဖြစ်သူ မောင်ထွေးက ပြန်မလာသေး ဖအေလုပ်သူဦးမြင့်ထွေးကလည်းပူရကောင်းမှန်းမသိ အိပ်နေလိုက်တာများဟင်း ဒေါ်နွယ်နွယ်ချို စိတ်ညစ်ညူးနေပြီသည်

မိုးက အရမ်းသဲသဲမဲမဲ ရွာနေသည် .. ။ လေရောမိုး၇ော သည်းထန်နေသည် ..။ အိမ်မှာ စနိုး တယောက်ထဲ ..။ အမေက..ဒီနေ့,အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ .. အန်တီဒေါ်လီတို့အိမ်ကို သွားသည် . .။ အကြီးမ မိုနာ

အိုးဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင် သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေးကို ငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။ တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက

“သူကြီး သူကြီး” ဝေ့ ဘာလဲကွ” “ညက ရွာတောင်ပိုင်းက ဖိုးထောင်အရက်မူးပြီး ဒေဝီစံအိမ်ထဲဝင်သွားတာ…အခု…မနက်စံအိမ်ရှေ့မှာသူ့အလောင်းတွေ့ရလို့ ….သူကြီးလာခေါ်တာ´´ သူကြီးလည်း လက်စွဲတော်နှစ်လုံပြူးသေနတ်ကိုဆွဲယူရင်း ရွာသားတွေနှင့်ဒေဝီစံအိမ်ရှေ့ရောက်လာလေ၏။ “ဒေဝီမရဏစံအိမ်ကြီး”ကလူမနေတာကြာပြီဖြစ်၍ ခြုံနွယ်များဖုံးအုပ်နေ၏ ထိုစံအိမ်ကြီးအတွင်းကိုတရွာလုံးအပြင်မည်သူတဦးတယောက်မျှ ဝင်ရောက်ခြင်းမပြုဝံ့ကြပေ။ အကြောင်းမှာ ဂျပန်ခေတ်ကထိုအိမ်ကြီးရဲ့အရှင်သခင်မ သားအမိနှစ်ယောက်မှာ အဆိပ်သောက်ကာ

ဒေါ်စံပါယ်က အသက် ၃၅ လောက်ရှိပီ သူက အမြဲတမ်း မြန်မာဝမ်းဆက် ဝတ်တယ်၊ သူ့ဖင်ကြီးတွေက ကောက်ချိတ်နေပီး နို့တွေကလဲ အယ်နေတာပဲ၊ သူနဲ့တွေ့ပုံက တနေ့ ကျနော် အလုပ်က အပြန် လမ်းမှာ အထုတ်တွေမနိုင်မနင်းနဲ့ အန်တီတယောက်ကိုတွေ့တော့

ကိုစိုးထူးသည် မယားချောကြီးဒေါ်တင်တင်မေ နှင့် မယားပါသမီးနှစ်ယောက် ဖြစ်သော အကြီးမ တင်မေခက် နဲ့ အငယ်မတင်မေထက်ဟူသော အမျိုးသမီးသုံးယောက်အား တစုတဝေးတည်း တချိန်တည်းတွင် လိုးဆော်နိုင်ရန် “ခွင်”ဖန်စီစဉ်ခဲ့ရာ အောင်မြင်ခဲ့လေသည်။ ထိုနေက ကိုစိုးထူးသည် ကြီးစဉ်ငယ်လိုက် အစီအစဉ်ဖြင့် မိမိရဲ့မယားဒေါ်တင်တင်မေနှင့်

ရင်တွေတုန်ပြီး မမျှော်လင့်ဘဲ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ပြီးခဲ့တဲ့ ညက ကျမနဲ့ ကျမရဲ့ သမက်တို့ နှစ်ဦးသား ကြားမှာ ဖြစ်ခဲ့တာလေးကို ပြန်ပြောပြ ချင်ပါတယ်၊ ကျမကတော့ ယခု သမက်ကလေး လက်ထပ်ထားတဲ့ သမီးရဲ့ အမေ၊

အောင်ကိုနိုင်နှင့်ဒေါ်ခင်ခင်သူတို့၏ ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဒာကိုယ်နှစ်ခုသည် သိမ့်သိမ့်တုန်၍သွား၏။သူတို့နှစ်ဦးသည် တယောက်ကိုတယောက် သိမ်းကြုံးကာ တင်းကြပ်စွာဖြင့် ဖက်ထားကြ၏။ ခဏမျှအကြာတွင်တော့ သူတို့၏ ကိုယ်နှစ်ခုသည် တဖြေးဖြေးငြိမ်ကျသွားရတော့သည်။ အောင်ကိုနိုင်၏ဦးခေါင်းသည် မျက်လုံးနှစ်လုံးပိတ်၍ ပက်လက်လေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ခင်သူ၏ ဦးခေါင်းပေါ်တွင် မှောက်လျှက်သားဖြစ်ကာ ပါးချင်းအပ်လျှက်ရှိ၏။