ကျနော် ဇာတ်ကားကြည့်ရင်း ပျင်းလာတာနဲ့ ရေချိုးဖို့ ထွက်လာတယ်။ ထွက်လာချင်းချင်းမှာပဲ ရုတ်တရက်ဆို ကျနော်ဟိုဘက်အဆောင်က ဘဲကြီး သူ့မိန်းမကို အော်ပြောသံကြားလိုက်တယ်။” မိန်းမရေ သွားပီနော် ဂရုစိုက်ဦး” ”အင်း ကိုစိုင်အောင်” ဒီလို ဟိုဘဲကြီး အိတ်လွယ်ပီးထွက်သွားတာ မြင်လိုက်တယ်။ […]
လွန်ခဲ့သော ရက် ၂၀ ခန့်တွင် ဦးစံမောင်မှာ မိခင်ဖြစ်သူ ကိစ္စအား ဖခင်ဖြစ် သူအား ဖွင့်ပြော တော့မည်ဟု ထပ်မန် ပြောဆိုလာပြန် သည်။ သူမ ဘက်ကလည်း ဖွင့်မပြောဖို့ တောင်းပန်ရင်း တဖြည်း ဖြည်း
သက် ကိုယ့်ကိုတကယ်ကောချစ်တာ ဟုတ်ရဲ့လားဟင်.? ဒီမှာကိုထွေး ချစ်တာကချစ်တာ စည်းကမ်းကစည်းကမ်း ဘာမှမဆိုင်ဘူး မနက်ဖန် တရက်လေးတောင်ရှင် မစောင့် နိုင်ဘူးလား ဟင်……. သက်ရယ် မနက်ဖြန်ဆို ဟိုကောင် အောင်ကြီးရဲ့မင်္ဂလာ အဝင်နေ့ပါဆိုမှ ကိုပြန်အိပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး သူ့မိန်းမရွာကလဲဒီမြို့နဲ့က
မောင်မင်းဆွေနွယ် အသက် ၂ရနှစ် အထက်ပါစာတမ်းကပ်ထားတဲ့ ကားကြီးတွေ တန်းစီရပ်ထားတဲ့ အရှေ့က ကိုယ်ပိုင်ကားလေးထဲမှာ ရွှေစင် တစ်ယောက် အရုပ်ကြိုးပျက်ထိုင်နေမိသည်။ မီးခိုခေါင်းတိုင်က ထွက်လာတဲ့ မီးခိုးတွေ အဲ့ဒါ ကို မင်းဆွေလား ။ မျက်ရည်က ဝဲလာပြန်ပါသည်။
ဒီနေ့ လုပ်စရာလေး နဲနဲပါးပါး လုပ်ပြီး လယ်တဲထဲဆေးလိပ်တိုလေးနဲ့ မှိန်းနေတုန်း ဗြုံးဆို ခင်လှ ပေါက်ချလာတယ်။ မျက်စိတဆုံး မြင်နေရတဲ့ လယ်ကွင်းပြင်ကို ငေးပြီး ဟိုတွေးဒီတွေး တွေးနေတာမို့ ဒီကောင်မ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ရောက်လာမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။
ဝါဝါမွန်တစ်ယောက် ကိုတင်မောင်ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်တွယ်ပြီး တဏှာပြင်းပြင်းနှင့် သူမကို တအုန်းအုန်း တဒိုင်းဒိုင်း အသံထွက်အောင် လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုတင်မောင်၏ဆောင့်ချက်များကို အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးကော့ကာတစ်မျိုး ပင့်ကာတစ်သွယ်ဖြင့် စည်းကိုက်ဝါးကိုက်ဖြစ်အောင် ပြန်လည်ညှောင့်လိုးရင်း ပါရမီဖြည့်ပေးနေပါသည်။ ကိုတင်မောင်ကား နေ့ခင်းကြောင်တောင် အချိန်ကြီးမှာပင် အလုပ်မှနေ၍
ကျမ အသက်က ၂၉ နှစ်ပါ ။ ။ ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာ စာရင်းကိုင်လုပ်ရင်း သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့အိမ်ခန်းလေး တစ်ခန်းငှားနေတယ်ဆိုပါတော့ ။ အရင်က ကျမယောက်ျားလေးတွေအများကြီးနဲ့ဖြစ် ခဲ့ဖူးပေမယ့် လူပျိုစစ်စစ်လေးတစ်ယောက်နဲ့တော့ဖြစ်ကြည့်ချင်တဲ့စိတ်ကူးတွေတော်တော့်ကို ဖြစ်နေပါတယ်ရှင်။ ကျမဆိုလိုတဲ့လူပျိုစစ်စစ်ဆိုတာက မိန်းကလေးတွေနဲ့လုံး၀ တစ်ခါမှ မထိတွေ့ဖူးသေးတဲ့
ကျနော်သည် ရန်ကုန်မြို့့ ၏ဆင်ချေဖုံးမြို့နယ်တခုတွင်နေပါသည်။ ကျနော်တို့လမ်းထဲတွင် ကျနော် နှင့်အလွန် ခင်သော သူငယ်ချင်း မောင်မောင်တို့အိမ်ရှိသည်။ မောင်မောင့်ဖခင်သည် အစိုးရအရာရှိကြီးတဦးဖြစ်ပြီး အလွန် ဖေါ်ရွေသူဖြစ်ပါသည်။ မောင်မောင်၏မိခင်မှာ အနည်းငယ်မျက်နှာတည်သော်လည်း မောင်မောင့်သူငယ်ချင်း များကို မောင်မောင်ကဲ့သို့ပင် ဂရုစိုက်ပါသည်။ မောင်မောင့်တွင်
တက္ကစီ တစ်စီး လမ်းဘေး သစ်ပင်ရိပ်အောက်တွင် ရပ်ထားသည် ။ ကားပေါ်တွင်တော့ တက္ကစီ ဒရိုင်ဘာနှင့် နောက်ခန်းတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဝတ်စားထားသော အမျိုးသား တစ်ဦး ။ နာရီ ကြည့်လိုက်တော့ ခုနှစ်နာရီခွဲသာသာရှိသေးသည် ။ ကားဘက်မှန်ထဲ
ဤပုံပြင် သည် တောရွာလေးတစ်ရွာအား နောက်ခံထား၍ရေးသားထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ဤရွာလေး၌နေထိုင်သော..မောင်ဘိုသန်း..သူ၏သရုပ်သည်ကား အသားမဲသည်။ ရုပ်မချော။ တောင့်သည်၊ ဖြောင့်သည်၊ ညာဘက်မျက်နှာ၌ အမာရွတ်ကြီးတစ်ခုရှိသည်။ ဆင်းရဲသည်။ သဘောထားရိုးသားဖြူစင်သည်။ ဟိုဟာလား၊ အင်း..သူရဲ့ကောင်မလေး မဆေး နဲ့တွေ့တဲ့ အခါကြမှ လုံးစေ့ပတ်စေ့ဖေါ်ပြပါမည်။ သူ့ရဲ့ချစ်သူ
