Author name: Toke Gyi

ခင်ခင်သည် အသက် ၁၈ နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ်ကျော်သက်ကလေး ဖြစ်လေသည်။ အရပ်မှာ ၅ ပေခန့်သာရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူ အနေတော်ကလေး ဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏။ စိတ်ဝင်စားခြင်းကို ခံရသူကလေးဖြစ်လေသည်။ မျက်နှာကလေးမှာ ထူးထူးကဲကဲ လှပသည်ဟု မဆိုနိုင်သော်လည်း […]

“အား ပြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ကျွတ် ကျွတ် ”ကေသီသည်ပက်လက်လှန်ထားသော ကျော်အောင်အပေါ်သို့ တက်ခွ ၍ ကျော်အောင်၏ ရင်ဘတ်ကို လက်ထောက်လျက်ကုန်း၍သူမဖင် ကြီးကို ပင့်ပင့်၍ဆောင့်ချကာ တက်လိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ကေသီက အပေါ်က တက်ခွလျက်စိတ်ကြိုက်လိုးပေးနေသော်လည်း ညီးတွား

ရွာတွေမှာကဆွေမျိုးသားခြင်းမကင်းသူများပင် အိမ်ထောင်ပြုကြသည် အကိုဝမ်းကွဲတော်သူကိုမြင့်နိုင်နှင့်သူ့မိန်းမမစန်းဌေးတို့က မောင်နှမ၂ဝမ်းကွဲ သူနဲ့ကျတော့ မစန်းဌေးက အဒေါ်တစ်ဝမ်းကွဲတော်နေပြန်သည် ပဲသီးနှံများရိတ်သိမ်းပြီးသည့်အချိန် နွေနှောင်းလက်ကျန်လေပြေတို့က ရိုးပြတ်တောအတိုင်းတိုက်ခတ်နေကြသည် လေပွေများ ဝှေ့ယမ်းတော့ ဖုံကတော့များ လယ်ကွင်းတွေထဲ ဆော့ကစားနေကြသည် အစ်ကိုလုပ်သူကိုမြင့်နိုင် တမြန်နှစ်ကဒီလိုအချိန် ပိုးထိသည် မြွေကိုက်သည် မနည်းကုလိုက်ရသည်

ရွှေရည်လဲ့သည် ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ဆွပေးရင်းက ပိုပြီးစိတ်တွေကြွတက်လာရလေသည်။ “လဲ့ ဇော့်လီးကြီးကို ကြိုက်လားဟင်…..” “လဲ့ မရှက်စတမ်းပြောရရင် လဲ့လေ ဇော့်လီးကြီးကိုဘဲ ကြိုက်နေပြီသိလား… လဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ မချောင်ဘူး… ပြီးတော့ သိပ်အားရပါးရရှိတယ်ကွယ်.. နောက်ပြီး အရှည်လဲ

မြစ်ဝကျွန်းပေါ် မြို့ကလေး တစ်မြို့၌ မောင်သာဒွန်းဆိုသော လူငယ်လေးသည် ထင်းခွေ ရေခပ် ကျပန်း အလုပ်မာ်းကို လုပ်ကိုင်ပြီး မိခင် မုဆိုးမကြီးကို လုပ်ကိုင်ကျွေးမွေးနေလေ၏။ မောင်သာဒွန်း ၏ မိခင် ဒေါ်စာသည် မြို့ထဲတွင် ပဲပြုတ် နှင့်

ကျနော်အမေက ကျနော် ၆ တန်းနှစ်မှာဆုံးသွားတယ်၊ တစ်ဦးတည်းသောသား အဖေနဲ့ပဲ ပျင်းရိငြီးငွေ့စွာနဲ့ပဲ ဘဝကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာပေါ့၊ ကျနော် ၉ တန်းရောက်တော့ အဖေက ညဖက် အိမ်ပြန်လာရင် အရက်တွေသောက်ပြီး ပြန်လာတတ်လာပြီ၊ အဖေအရက်တွေ မူးနေရင်တော့ ဘာမှမပြောတတ်ပဲ

“နင်တို့ နင်တို့ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေကြတာလဲ” ကျွန်တော်နဲ့ ထက်ထက် ထက်ထက်ရဲ့အခန်းထဲလိုးနေကြတာကို မမသက်က ထပ်ရက်တွေ့သွားတယ်။ ဒီလိုတွေ့စေချင်လို့ တမင် အခန်းတံခါးကို ဟထားတာလေ။ မမသက်က လက်ထပ်ဖို့ပြောတော့ ကျွန်တော်နဲ့ထက်ထက်အကြောင်း ဖွင့်ပြောခွင့်မရတော့ဘဲ မမသက်နဲ့ပဲ လက်ထပ်ခဲ့ရတယ်။ “ကိုကိုး ဆောင့်

“ပြန်တော့မှာလားကွ” “သွားတော့မယ် ကိုကြီးစိုးရာ အိမ်မှာက တီလေးတယောက်ထဲဗျ” “ဗညားရာ မင်းလဲ မိန်းမတောင် ရပါဦးမလားကွာ” “အဲ့ဒါတွေက နောက်မှပါဗျာ အရေးကြီးတာက ကျနော့်ရဲ့ တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အဒေါ်ပါဗျာ” “အေးပါကွာ သိပါတယ် ငါကစတာပါကွာ ကျေးဇူသိတတ်တာ မမှားပါဘူး

ကျွန်တော်နာမည်ဟာမောင်မောင်ဖြစ်ပြီးအသက်၂၇ရုံးဝန်ထမ်းပါ။ကျွန်တော်တို့ရပ်ကွက်မှာများသောအားဖြင့်တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်စည်စည်းလုံးလုံးရှိ တစ်ယောက်အကြောင်းတစ်ယောက်သိနေကြပါတယ်….ကျွန်တော်ဧ၊်လီးမှာ ၅လက်မခွဲအရွယ်အစားသာဖြစ်ပြီး ငယ်ကတည်းကအပျိုကြီးများကိုစွဲလမ်းတတ်သူတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ် …အောကားကြည့်ရင်လည်း..ဂျပန်မင်းသမီး တို့ကိုသာကြည့်ပြီးမှန်းထနေကြဖြစ်တယ် ..တစ်နေ့ကျွန်တော်ရုံးကပြန်လာချိန်ဘုရားပွဲတွေ့၍မြန်မာမုန့်ဝင်ခဲ့ပြီး ကျွန်တော်တို့အိမ်နဲ့မလှမ်းမကမ်းရှိ အန်တီ အိတို့ဆီဝင်လည်ခဲ့ပါသည်။ အန်တီအိသည်၇ွှေကြည်အလွန်ကြိုက်တတ်သူတစ်ဦးဖြစ်သည် အသက်၄၉နှစ်ရှိပြီးမုဆိုးမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ခန္ဒာကိုယ်မှာ တင်ပဆုံကြီးပြီး ရုပ်ရှင်မင်းသမီးဝါဝါအောင်ဘော်ဒီထက်နည်းနည်းဝသူဖြစ်သည်။အိမ်တံခါးကိုတွန်းဖွင့်ပြီး “အန်တီအိရေ ..အန်တီအိရေ..”အော်ခေါ်သေည်လည်းထူးသံမကြား၍အိမ်တံခါးတွန်းဖွင့်ဝင်ကြည့်သော်အောက်ထပ်တွေဘယ်သူမှမရှိသောကြောင့်အပေါ်ထပ်တက်ကြည့်ပြီးအန်တီအိအခန်းအားကြည့်မိသောအခါ လီးအတုနဲ့အာသာဖြေနေသောအန်တီအိအားတွေ့သောကြောင့်ချောင်းမြောင်းကြည့်နေမိသည် အန်တီအိဧ။်စောက်ဖုတ်မှာခလေး၂ယောက်မွေးထားသောကြောင့်ပြဲလန်နေသောလည်း မဲနက်နေသောအမွှေးများနှင့်စောက်ဖုတ်အုံမှာအလွန်အင်မတန်မှကြည့်ကောင်း၍အန်တီအိပုံစံမှာအလွန်အင်မတန်မှလိုးချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်စေပါသည် ကျွန်တော်လည်းချောင်းဟန့်၍တံခါးခေါက်ကြည့်ရာ

ဒီနေ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း နေ့လည် ထမင်းစားချိန်မှာ အပြင်ထွက်မစား .. ။ ပြီးခဲ့သော နှစ်ရက်လောက် မှာ ပွဲဆက်တွေ များခဲ့ ပြီး အစားတွေ မဆင်ခြင်ခဲ့ ။ ပြန်လျော့ရမည် ..။ မနက် က