“နွယ်….. ဒီနေ့ည အတွင်းခံတွေ မဝတ်ခဲ့နဲ့နော် မောင်ဒီတိုင်းလေးမြင်ခြင်လို့” “ဟာ…. မောင်ကလဲကွာ နွယ်ဒီတိုင်းကြီးမနေရဲပါဘူး” “လုပ်ပါကွာ မောင့်မိန်းမက ဘယ်လောက်လှလဲဆိုတာ လူတွေကြည့်ရအောင်” “မောင် အရမ်းမကဲနဲ့ကွာ ဟိုဘက်ဝိုင်းကလူတွေက နွယ့်ကိုကြည့်နေကြပြီး” “ကြည့်ပစေပေါ့ကွာ မောင့်မိန်းမကို လှလို့ကြည့်တာပဲဟာ” “သူတို့က […]
ကျနော့်နာမည်အောင်အောင်။ တအိမ်လုံးကအောင်လေးလို့ပဲခေါ်ကြတယ်။ အိမ်မှာ ဖေဖေ မေမေ ညီမလေး ကျနော် လေးယောက်အပြင် အညာကအိမ်ဖော်မလေး သန်းသန်းရယ် ပေါင်း ၅ယောက်နေထိုင်တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ဈေးတခုမှာ ဖိုက်ဘာပုဂံတွေရောင်းတယ်။ တရက်ခရစ်စမတ်နဲ့ဥပုဒ် ဈေးနှစ်ရက်ပိတ်တဲ့နေ့ ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား ညအိပ်သွားကြမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့
သူမနာမည်က ‘စန်းစန်းခင်’အသက် ၁၉ ကျော်လို့ ၂၀ ပြည့်တော့မယ် တောသူဆိုတော့ လုံးကြီးပေါက်လှပေါခါးသေးရင်ချီဖင်လုံးကြီးကြီး…နို့အုံထွားထွားပေါ့…ရွာကာလသားတွေအကြိုက်ပေါ့ အမေတစ်ခုသမီးတစ်ခု..သူကတော့ ဘယ်ကာလသားမှစိတ်မဝင်စားဘူးသူသိတာက ‘စနေ’သူနာမည်ကတော့ ‘စနေ’ လို့ခေါ်ပါတယ် မိသားစုတော့မရှိတော့ဘူး အသက် ၂၅ ငယ်ငယ်ထဲကမိဘတွေဆုံးပါးသွားပြီ စနေဆိုရင်တစ်ရွာလုံးကကြောက်တယ်သူကမဟုတ်မခံလေ.. သူဟာသူတစ်ယောက်ထဲနေတယ် ဘယ်သူနဲ့မှမရောဘူး
ကိုနဲ့ ကျမက ချစ်သူဘဝမှာ အသန့်ရှင်းဆုံး နေခဲ့ကြတော့ ဆက်စ်ဆိုတာ ဘာမှန်းမသိခဲ့ဘူး…ကို ကကျမထက်အသက်၂နှစ်ပိုကြီးတယ် ကျမပထမနှစ်မှာ သူကတတိယနှစ်ရောက်နေပီလေ…သူကျောင်းပီးတော့ တာချီလိတ်နဲ့ ရန်ကုန်ကို ကုန်ကူးပီး ကျမတို့ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ ပေါင်းဆုံဖို့ စီးပွားရေးကို စောက်ချလုပ်ခဲ့တယ်…ကျမတို့ မင်္ဂလာဆောင်တော့ ကျမလေ
လေပြေ ရယ် လေပြေ့သူငယ်ချင်း သုံးယောက်ရယ် ..ဗေဒင်သွားမေးကြတယ်လေအ့မှဲာ . ဗေဒင်က လေပြေ့ကို ဘယ်လိုယတြာချေခိုင်းလဲသိလား..လမ်းမှာ ပထမဆုံးတွေ့တဲ့အင်္ကျီခရမ်းရောင်ဝတ်ထားတဲ့ ကောင်လေး တစ်ယောက်ကို .. ရည်းစားစကားလိုက်ပြောပါတဲ့ .. လေပြေကတည်းခပ်ပြောင်ပြောင်ဆိုတော့လေပြေ ဗေဒင်မေးတ့ဆီဲကနေ စထက်ွလာကတည်းကခရမ်းရောင် ဝတ်တဲ့ ကောင်လေးကိုလိုက်ရှာတော့တာပါပဲ
ဒီရက် ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်သည် ဟိုတယ်တွင်လာတည်းနေသော ဧည့်သည်အစ်ကိုအရွယ်တစ်ယောက်နှင့် ပုံမှန်ကားလိုက်ဖြစ်နေသည်။ ဧည့်သည်ရဲ့နာမည်က ကိုထွန်းဖြစ်ပြီး တောင်ကြီးမြို့မှာနေသည်။ ကုန်ကားတွေထောင်ထားပြီး ကားကိစ္စအတွက်လာကာ တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက်တည်းခိုနေသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်သည် ပျော်တတ်သူများဖြစ်၍ နှစ်ရက်မြောက်သောနေ့တွင် တော်တော်ခင်သွားကြသည်။ ထိုညနေတွင်ပင် သူကိုညစာထမင်းစားဖို့ စားသောက်ဆိုင်ကို လိုက်ပို့ပေးရပြီး
ကျနော် ဒီစက်ရုံရောက်ပီး ၅ လလောက်အကြာမှာ သူမတို့အတွဲ ရောက်လာပါတယ်..သူမနာမည်က စွန်းတဲ့ မြန်မာလို လိမ္မော်သီးပေါ့.. ထိုင်းတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မင်္ဂလာမဆောင်ရသေးပဲ အတူ့နေ ပိုက်ဆံအတူစုပီးမှ မင်္ဂလာဆောင်ပီးမှ လင်မယားအရာရောက်တာမို့ ကြားထဲမှာ ပြတ်သွားပီး အသစ်ရှာကြလည်း တော်ရုံ
“ရှင်က..အဲလေ ကို ကို က အမြဲတမ်း ဒီလိုပဲ နောက်ကျတာချည်းပဲ” “ဆွေ ကလည်းကွာ အလုပ်ကိစ္စတွေ မပြတ်လို့ပါ။ တစ်ခါတလေ စိတ်မဆိုးပဲ နေပါ့လား” ကျွန်တော် သူ့ဆံပင်အုံလေးကို မထိတထိ ဖွလိုက်ရင်း ပြောလိုက်တယ်။ “အော်
ကျမ နာမည် ချမ်းအေး မအေးချမ်းတဲ့ ဘဝကို ပြောပြချင်မိတယ်။ ကျမကို မွေးပြီးပြီးချင်း အမေက မီးတွင်းထဲ ဆုံးသွားခဲ့ပါတယ်။ အဖေက နောက်အိမ်ထောင်ထူပြီး ကျမကို မွေးစားမိဘလက်ထဲ ထည့်ခဲ့ပြီး တမြို့တရွာကို ထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။ မွေးစားမိဘတွေက ကျောင်းထားပေးလို့
ကိုပွကြီး ထံသို့လူပျိုပေါက် ချာတိတ် င အောင် နှင့် င စိုး တို့အလာစိပ်နေသည်။ ည တိုင်း ရောက်လာ၊ ကိုပွကြီး ရွှီးသမျှနားထောင် ၊ ၁၀ နာရီလောက်မှ ပြန်ကြ တော့ကွာ ဆိုမှ
