နေ့လည် ၁၂ကျော်တာနဲ့ မစု လက်ဖက်သုပ်ဆိုင်လေး စဖွင့်ပါပြီ။သဘောကောင်း မနေကောင်း လက်ဖွာတတ်သူမို့ ညနေ ၆နာရီလောက်ဆို လက်ဖက်သုပ် မုန်လာချဉ်သုပ် မက်မန်းသီးသုပ် အကုန် ကုန်တာပဲ။အသက်၃ဝကျော်ပေမယ့် မျက်နှာသွယ်သွယ် ပုခုံးကျယ်ကျယ် ရင်သားထွားထွား ခါးသေးကျဉ်လေးအောက်က ဝိုင်းစက်ကော့ထွက်နေတဲ့ တင်သားကြီးများက […]
သွပ်ပေါ်ကို တဖြောက်ဖြောက်ကျနေတဲ့ မိုးရေစက်သံကို နားထောင်ပြီး အိပ်ဖူးလား။ သိပ်အရသာရှိတယ်။ ဂီတသံ စည်းချက်တွေလိုပဲ။ မိုးရေပေါက်သံ တွေကြောင့် တရေးနိုးတော့ ညဦးပိုင်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို အိပ်မက်များလားလို့ ကျော်သူ တွေးနေမိသေးတယ်။ အိပ်မက်မဟုတ်တာ သေချာတယ်။ ပရုပ်နံ့တွေသင်းနေတဲ့ အိပ်ရာပေါ်မှာ
ဖိုးတာရေ…..ဟေ့….ဖိုးတာ……“ “ဗျိုး……“ “အခုလာစမ်း…….“ သောင်းမြင့်တို့နှင့် စကားပြောနေစဉ် သူ့အမေက လှမ်းခေါ်သဖြင့် ဖိုးတာပြန်ထူးလိုက်၏…။ သူ့အမေအကြောင်း သူသိ၏ ..။ ခေါ်တုန်းလာရင်လာ…။ မလာလို့ကတော့ ထန်းလက်နဲ့ ကျောတစ်ပြင်လုံး အရေလန်အောင် ဆော်တတ်သည်..။ အဲဒါ ငယ်ငယ်တုန်းကတည်းက….။ ထို့ကြောင့်
ညနေကတည်းက ညစာအတွက်ထမင်းကို တဝတပြဲစားထားပြီးပြီ။ ဒီနေ့ သိန်းဆောင် ကြက်ခြံမှာစောင့်အိပ်မှဖြစ်မယ်။ သူ့ရွာက ကောင်တွေအကြောင်းကို သိန်းဆောင် ကောင်းကောင်းသိတယ်။ တန်ဆောင်တိုင်ည အတွက် ရွာကကာလသားကောင်လေးတွေရဲ့ ပစ်မှတ်က သူ့ရဲ့ကြက်ခြံ ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာ မြေကြီးလက်ခတ်မလွဲ။ နောက်နေ့မှ ကြက်ခိုးတဲ့လူတွေကို သိလို့အရေးယူပေးပါ
“ငြိမ်းငြိမ်းရေ””ရှင်မေမေ””ညည်းကောင်လေးလာတယ်၊ ငါဘာပြောလိုက်ရမလဲ””မရှိဘူးလို့သာပြောလိုက်ပါ မေမေ””ဟင်.ဘာဖြစ်လို့တုန်း””ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မေမေ” “အေးအေး.ငါပြောလိုက်မယ်” ကျမအိပ်ခန်းထဲဝင်ပြီးငိုချလိုက်တယ်။ “ကျမရင်တွေကွဲခဲ့ရပြီမောင်၊ မောင့်ကိုမချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး မောင်ရယ်၊ မောသ့်ဘဝတက်လမ်းအတွက်. မ.ဘဝအပျက်ခံပါ့မယ်” ကျမလေ. AGTI(မြို့ပြ)ဘာသာရပ်တက်ရင်း အဝေးသင်နှင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တယ်နှင့် ကျောင်းပြီးတော့၊ ကလေးတွေစာပြခဲ့တယ်။ နောက်တော့ စာရင်းကိုင်ပါတက်ရင်း အလုပ်လည်း
လွန်ခဲ့သော ၂ နှစ်ခန့်က ဦးသာလှမိန်းမ မအုံးရှင် သားအိမ်ကင်ဆာရောဂါ နှင့် ကွယ်လွန်ခဲ့သည်။ မအုံးရှင် မကွယ်လွန်ခင်ကပင် ဦးသာလှတို့နှင့် တဆက်တည်း ရှိနေသော မြေကွက်ကိုဝယ်ယူ၍ ၂ ခန်း ၃ ခန်း မြေစိုက်အိမ်တစ်လုံးဆောက်ပေးကာ မရင်မေ
ထွေးအိ ထိုင်နေတာက ချောင်းစပ်ရှိ တရုတ်စကားပင်ကြီး၏ ခြေရင်းရေစပ်ရှိ သစ်မြစ်ဆုံကြီးပေါ်တွင် ဖြစ်သည်..။ စိမ်းမြကြည်လင်နေသော ချောင်းရေပြင်ကို ထွေးအိ ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်..။ ထိုအခိုက် ကြွေကျလာသော စကားပွင့်ကြောင့် ရေမျက်နှာပြင်လှုပ်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သောရေ၌ ထင်ဟပ်နေသော ထွေးအိရဲ့ ရုပ်ပုံလွှာမှာ တွန့်လိမ်ကောက်ကွေး၍
ကျနော်ကျော်ထက် ပါဘဝမှာဆင်ခြင်စရာ တွေမလုပ်သင့်တာ တွေလုပ်မိတဲ့အတွက်နောင်တတွေတလှေကြီး ရပေမယ့်အခုတော့ပြင်မရတဲ့ ကိစ္စတွေနှင့်နပမ်းလုံးနေရဆဲပါ၊၊ ကျနော်အရင်ကဦးစီးဌာနတစ်ခုရဲ့ ဦးစီးအရာရှိဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။။အားလုံး ကျနော့်အကြောင်းလေး သိရအောင်ဖတ်ကြည့်ကြအုံး။ ကျနော်ဘွဲ့ရတော့ဌာနအလုပ်ဝင်တယ်ဒုဦးစီးမှူးရာထူးရတော့ကျနော်အိမ်ထောင်ပြုချင်နေပြီ၊၊ကျနော်ယူမည့်မိန်းမကသိပ်အချောကြီး တော့မဟုတ်ဘူးပေါ့။သူတို့မှာ ညီအကိုမောင်နှမခြောက်ယောက်ရှိတယ်၊၊ သူကလွဲလို့အားလုံးကျောင်းတက်နေကြ တာပေါ့၊၊သူ့အောက်ကညီမကဆယ်တန်း အောင်တော့အသက်က နှစ်ဆယ်လောက်ရှိပေမယ့်၊ ကျန်တဲ့မောင်တွေညီမတွေက ငယ်သေးတယ်၊၊မောင်ဆိုရှစ်တန်း လောက်ပဲရှိသေးတယ်။
ကျာင်းမှပြန်လာသောပိုးအိလွင်တယောက်အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကျောပိုးအိပ်လေးကိုအသာချကာ ရေချိုးဖို့ပြင်သည်။တံခါးလည်းလော့ချပြီးသား ပြူတင်းပေါက်ခန်းစီးတွေလည်းပိတ်ပြီးသားမို့ လွတ်ဘွတ်လပ်လပ်ပင်အဝတ်တွေတခုပြီးတခုချွတ်ကာ အိပ်ခန်းနှင့်တွဲလျက်ရှိသောရေချိုးခန်းထဲဝင်ခဲ့သည်။အိမ်မှာက အိမ်ဖော်များအတွက်မှလွဲလျင်ရေချိူးခန်း တွေချည်းဖြစ်သည်။ဖေဖေနှင့်မေမေကတစ်ခန်းlသူမကတစ်ခန်းlမမ နှင်းအိလွင်ကတစ်ခန်းlဧည့်သည်များအတွက်ထားသောအိပ်ခန်းသုံးခန်းလည်းရှိသေးသည်။ဖိုးဖိုးရှိစဉ်က အိပ်ခန်းလည်းအခုတော့ ဧည့်သည်ခန်းထဲပါသွားပြီ။ မနှစ်က သူမစာမေးပွဲရက်မှာ ဖိုးဖိုးကွယ်လွန်သွားခဲ့သည်။ဖေဖေနဲ့မေမေမှာ ပထမတော့ သမီးနှင်းအိလွင်တယောက်သာရှိသည်။နှင်းအိလွင်ဆယ်နှစ်သမီးအရွယ်ခန့်မှာ ဖိုးဖိုးငယ်သူငယ်ချင်းတယောက်ရဲ့တဦးတည်းသောသားဖြစ်သူ အသက်သုံးဆယ်အရွယ်မှာကွယ်လွန်သွားတာကိုမြင်တော့ ဖေဖေနဲ့မေမေကို ဖိုးဖိုးကနားချသည်။သားသမီးတယောက်တည်းမွေးထားခြင်းဖြင့်
“ဟူး..” ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကိုက်ခဲနေသဖြင့် တေဇာ မနည်း ထယူရသည်။ ညက အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့ သောက်တာ များသွားသည်။ အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မနက်(၉)နာရီ ထိုးခါနီးနေပြီ။ ရုံးချိန်တော့ နောက်ကျတော့မှပဲ။ ဒါပေမဲ့ ပြသနာမရှိပါ။ သူတာဝန်ကျနေသောဲမြို့လေးက မြို့ကြီးတွေလိုမှ
