ဂွင်းထုနေတာ တန်းလန်းကြီး မိနေတော့ ဘာဖြေရမှန်းလဲမသိဘူး မဆွေကအခန်းဂျက်ကိုပိတ်ပြီး အနားရောက်လာတော့ ပီုလန့်သွာ့းတယ်။ မဆွေက ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာပြီးတော့ ပုဆိုးကို ပြန်လှန်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ပြီး ကြည့်ပါအုံး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာ မှန်မှန်ပြောနော် စော် ဘယ်နှပွေချပြီးပြီလဲ […]
ဇင်မာဝင့် တယောက် စာအုပ်ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့် အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေနှင့် မတူ၊ ဟင်းလင်းပွင့် နေသည့် အိမ်ရှေ့ တံခါးကြီးသည်
ဘုတလင်မြို့နယ်ဆိုတာ မိုးနည်းရေရှား ဒေသ၊ အဲဒီထဲကမှ ဆင်သေရွာက ကလူတွေကတော့ ကန်ရေကိုသာ အဓိက အသုံးပြုကြရတယ်။ ရေကန်ကလည်း ရွာနဲ့မနီးမဝေးမှာရှိပြီ ရွာသူရွာသား အပျိုကာလသား တို့စုပေါင်းရေခပ်ကြသည်မှာ ပျော်စရာဓလေ့တစ်ခုလိုဖြစ်နေပါတယ်၊ရေခပ်ရေထမ်း အလုပ်ကိုစီဖြင့်နောက်ပြောင်ကြ သမီးရည်းစား စကားပြောဆိုကြတို့မှာ ရွာဓလေ့ပင်မဟုတ်ပါလား။ ခင်မာလာတို့က
ဆရာ့အမည်မှာ ဦးစိုးဝင်းဖြစ်သည်။ ဆရာက အသက်အတော်ရမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ထောင်ကျရသည့် အကြောင်းကလည်း တော်တော်ရယ်စရာ ကောင်းသလို ဖြစ်နေသည်။ ဆရာက အလွန်ရိုး အလွန်အေးသည့်လူ ဖြစ်သည်။ တနေ့၌ သူ၏ ကျောင်းသို့ ကျောင်းဆရာမတစ်ဦးပြောင်းလာသည်။ ဆရာမမှာလည်း အပျိုကြီးဖြစ်သည်။
ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းပြီး အိမ်ခြံဝန်းထဲကို လွုပ်လီလွုပ်လဲ့လျှောက်ဝင်သွားသော ဒေါ်နီနီမြင့်၏အိုးကြီးကို ကြည့်၍ ထူးကျော်စိတ်ထဲက ကောင်းကောင်းကြီး ပြစ်မှားနေမိသည်။ ဒေါ်နီနီမြင့်သည် သူဆိုင်ကယ်ကယ်ရီဆွဲလာသည့် သက်တမ်းတစ်လျှောက် စိတ်ဝင်စားစရာ အကောင်းဆုံးဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ အသက်အားဖြင့် ၄၅ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိပြီ။
”ပြွတ်” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ မွန့်စောက်ပတ်ထဲ ကထွက်သွားတဲ့ လီး မဲမဲချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဟာတာတာ ခံစားလိုက်ရတယ် ။ သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေလေ ။ စာမေးပွဲတွေ အဲလောက် အများကြီး
နောက်တနေ့ မနက်မှာ နိုးနေပေမယ့် အိပ်ရာထဲက သူ မထွက်ချင်လို့ ဆက်အိပ်နေတဲ့အချိန် ဖုန်း လာလို့ ကုတင်ဘေး ကပ်ရက် စားပွဲပေါ်က ဖုန်းကို လှမ်းကောက်ကိုင်လိုက်တယ် ။ “ ထင်အောင်ကျော်လားဟင် …” “ ဟုတ်ကဲ့…မမ
ဇော်ရဲသည် ရန်ကုန်မှာမွေးသော ရန်ကုန်သားတယောက်၊ ရန်ကုန်ကနေ အေဝးသင်နှင့် ဘွဲ့ရထားသူ။ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဗလတောင့်တောင့်။ အသားကခပ်လတ်လတ်၊ ရည်းစားရယ်လို့ အတည်တကျမထားဘဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ထည်လဲတွဲတတ်သည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးနုနုရွရွလေးတွေကိုတော့ အနမ်းလေးတွေပေးရုံshopping ထွက်ရင်တွဲကောင်းရုံမျှသာနေတတ်ပြီး၊ ခပ်ကဲကဲတွေနှင့်ဆိုလျှင်တော့ သူကလည်း ကဲပေးလိုက်သည်။
ဘဝဆိုတဲ့အရာကြီးသည်ချိုမြိန်မွုထက်ခါးသီးမွုကိုသာပို၍ ပေးစွမ်းတတ်ပါသည်။ ဘဝကြီးဟာ အကြမ်း တွေချည်း ဖြစ်နေချိန်မှာ ကိုယ်ကနုနေလို့ ဘယ်ရတော့မလဲ။ ကိုယ်တိုင်လည်း လိုက်ကြမ်းရတော့မပေါ့။ ဒါကို ပတ်ဝန်းကျင်က ရိုင်းတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ ရိုင်းတယ်ဆိုတော့လည်း ရိုင်းတယ်ပေါ့ တချိန်က ကိုယ်ခံနေရချိန် တုန်းကရော သူတို့ဘာများကူညီခဲ့လို့လဲ။
ပြုံး၍ကြည့်နေသော မူမူ၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုသူ၏လက်နှစ်ဖက်က ဆုတ်ကိုင်လိုက်မိသည် ပြီးတော့မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုသူ့ဖက်သို့ဆွဲယူလိုက်ရာက မူမူ၏ပါးဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းလိုက်သည်။သူ၏အနမ်းကို ကြေနပ်စွာဖြင့့််ခံယူနေသော မူမူက သူမ၏မျက်နှာလေးကို မော့၍ပေးထားရုံသာမကကြည်နူးစွာဖြင့်ပင်သူမ၏မျက်လုံးလေးများကို မှေး၍ချထားပေးသေးသည်။ မူမူ၏ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီးလိုက်ကာမှကျော်စွာ၏ကိုယ်တွင်းမှသွေးသား များက လွုပ်လွုပ်ရွရွဖြစ်လာကြသည်။ကျော်စွာ၏လက်နှစ်ဖက်က မူမူ၏ကိုယ်လုံးလေး ကိုကျောမှသိုင်း၍ဖက်လိုက်မိသည်။ပြီးသည်နှင့်မူမူ၏မျက်နှာလေးကိုတပ်မက်စွာ ကြည့်နေရင်းကပင်
