Author name: Toke Gyi

ဘုတလင်မြို့နယ်ဆိုတာ မိုးနည်းရေရှား ဒေသ၊ အဲဒီထဲကမှ ဆင်သေရွာက ကလူတွေကတော့ ကန်ရေကိုသာ အဓိက အသုံးပြုကြရတယ်။ ရေကန်ကလည်း ရွာနဲ့မနီးမဝေးမှာရှိပြီ ရွာသူရွာသား အပျိုကာလသား တို့စုပေါင်းရေခပ်ကြသည်မှာ ပျော်စရာဓလေ့တစ်ခုလိုဖြစ်နေပါတယ်၊ရေခပ်ရေထမ်း အလုပ်ကိုစီဖြင့်နောက်ပြောင်ကြ သမီးရည်းစား စကားပြောဆိုကြတို့မှာ ရွာဓလေ့ပင်မဟုတ်ပါလား။ ခင်မာလာတို့က […]

မမမြိုင်မှာ အသက်သုံးဆယ်ခန့်ရှိ ကလေးတစ်ယောက်အမေ မုဆိုးမလေး ဖြစ်သော်လည်း အပျိုစင်ကဲ့သို့ ပင် လှပနေသူလေးဖြစ်၏။ တဆုပ်တခဲကြီးနဲ့ အသက်ရွုလိုက်တိုင်း လွိုင်းထနေသော မမမြိုင်၏ ရွေရင်အစုံမှာ အိစက်လို့သာနေ၏။ အလှပဆုံးကတော့ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည် တုံတုံသွားတဲ့ တဆုပ်တခဲ တင်ပါးကြီးများပင်

နေက ဆယ်တန်းကျောင်းသူလေးပါ(အဆောင်နေကျောင်းအိပ်ကျောင်းစားပါ ယောက်ျားလေးတွေနဲ့သပ်သပ်ဆီဆိုတော့ မကမ္ဘာထဲမှာပဲနေခဲ့ရသူပါ။) ဆယ်တန်းကျောင်းသူဆိုတော့ ဆယ်တန်းဖြေရတာပေါ့လေ(သိပြီးသားမလား) နေဆယ်တန်းဖြေ တော့ နေနဲ့တစ်ခုံတည်းထိုင်ရတယ့်ကောင်လေးက နေတို့ ကျောင်းက နာမည်ကျော်လေးလေ (ဆိုးလို့တော့ ဟုတ်ဘူး ပွဲအားလုံးမှာ သူက ခေါင်းဆောင်ပြီး လိုက်လုပ်ပေးလို့)(သူကလဲ အဆောင်ကျောင်းသားပဲလေ) နာမည်သာကြီးတာပါ

ဂွင်းထုနေတာ တန်းလန်းကြီး မိနေတော့ ဘာဖြေရမှန်းလဲမသိဘူး မဆွေကအခန်းဂျက်ကိုပိတ်ပြီး အနားရောက်လာတော့ ပီုလန့်သွာ့းတယ်။ မဆွေက ကုတင်ပေါ်ကို တက်လာပြီးတော့ ပုဆိုးကို ပြန်လှန်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ပြီး ကြည့်ပါအုံး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာ မှန်မှန်ပြောနော် စော် ဘယ်နှပွေချပြီးပြီလဲ

ဝဏ္ဏ ဘဝ၏ ဒီအချိန်မှာ ဓာတ်အပျက်ဆုံးကာလနှင့်ရင်ဆိုင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ စုစုအောင် သည် သူ နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေသည့် ကျောင်းမှာ ဆရာမဖြစ်လာသည်။ ဒေါက်ဖိနပ်ပေါ်မှ သူမကို စမြင်ကတည်းက သူ့စိတ်ကလွုပ်ရှားသည်။ ၁၈ နှစ်သား သူ့ထက် သူမက နည်းနည်း

ထားထား သူမ လုပ်ချင်တာတွေ အားလုံး လုပ်ခဲ့ပေမဲ့ နေစိုးဝေ ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ ညိနေတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းလဲရရော မခံချိမခံသာ ဖြစ်ပြီး နေစိုးဝေ ကို ဖုန်းဆက် ရန်တွေ့ခဲ့ သည် ..။ သူ့အထက်အရာရှိ မြို့နယ်မွူးကိုလဲ

ရန်ကုန်မြို့ ကန်တော်ကြီး အနီးက.. သစ်ပင်တေအွုံ့ဆိုင်း..စိမ်းစိုနေတဲ့ ..ခြံကျယ်ကြီးတခုထကဲ အိမ်ကလေး…။ အပြင်ကကြည့်ရင်တော့သာမန်ပျဉ်ထောင်အိမ်ကလေး ပါဘဲ .. ။ အတွင်းမှာတော့ သားသားနားနား..ဖိတ်ဖိတ်တောက်နေတဲ့ ကျွန်းအလှကက်ွတွေ နဲ့ နံရံ တွေ.လျာထိုး.ကြမ်းတွေ နဲ့ ဖြစ်သည် . .။

ဆရာထွန်းစိန်ဆိုလျှုင် ကလေးအစခွေးအစသိသည်ဟုဆိုရလောက်အောင် ဒီနယ်တစ်ကြောမှာ နာမည်ကြီးလှသည့် အထက်လမ်းဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သို့သော် လူတွေမသိကြသည့်အချက်က ဆရာထွန်းစိန်၏မိန်းမဒေါ်နန်းမြိုင်မှာလဲ အစွမ်းထက်သည့် အောက်လမ်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်နန်းမြိုင်က အောက်လမ်းနှင့်တိုက်ထားသည့် လူနာကို ဦးထွန်းစိန်က အထက်လမ်းနှင့်ကုကာ လင်မယားနှစ်ယောက် အတိုင်အဖောက်ညီညီစီးပွားဖြစ်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ နောက် ဦးထွန်းစိန်က မိန်းမကိစ္စလဲဝါသနာထုံသည်။

တကောင်ကြွက် ဖြစ်သည့် ကိုကိုလေး ရွာမှ ခြောက်လကျော်ကြာ ပျောက်သွားသည်ကို ဘယ်သူမှ သတိမထားလိုက်မိပေ။ ထို့အတူ ရွာသို့ ပြန်ရောက်လာသည်ကိုလည်း သတိထားမိသူ မရှိ။ ခံကုန်းရွာကလည်း အိမ်ခြေ တစ်ထောင်နီးပါး ရှိရာ တယောက်နဲ့ တယောက်သိပ်မသိကြ။ ရွာက

ကျတော် ၁၀ တန်းအောင်တော့သန်လျင် GTC မှာ civil တက်ခွင့်ရပါတယ်… အထင်တော့မကြီးလိုက်နဲ့နော် လိုက်လို့ရတာဗျ…မိဘတွေကျေးဇူးလေ… သူတို့ကတော့ သူတို့သားလေးကို အင်ဂျင်နီယာဖြစ်ပါစေတော့ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ ပိုက်ပိုက်တွေအကုန်ခံတာပေါ့… ဒါပေမဲ့ ကျတော်က ဘိလပ်မြေနဲ့ ရွံ့တောင်သေသေချာချာခွဲတက်တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး… စိတ်တော့သိပ်မညစ်ပါဘူး… ဘာလို့လဲဆိုတော့သေသေချာချာဝါသနာပါတဲ့ဟာ မှမရှိတာ…