သင်္ကြန်ပြီးသွားတော့ ဒေါ်ဒေါ်လှနဲ့ ကျွန်တော် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးခွင့်မရခဲ့ပါဘူး ညတွေမှပဲ ဦးလေးနဲ့ သူဇာတို့ ဇင်မာတို့ကို အိပ်ဆေးတိုက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားမှ ဒေါ်ဒေါ်လှ အချက်ပြမှ လိုးခွင့်ရခဲ့တယ် လိုးခွင့်ရလည်း အလွန်ဆုံးနှစ်ချီပါပဲ သူက တော့သုံးချီပေါ့ ကျွန်တော်က နှစ်ချီပါ […]
စုမွန်တစ်ယောက်မှန်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ကြည့်ပြီး တော်တော်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ဒီနေ့ ရေကူးကန်မှာ ရေသွားကူးမလို့ ဒီဝတ်စုံနဲ့ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်မှန်းသိနေသည် ။ သူမရဲ့အဖုတ်မွေးတွေက ရေကူးဝတ်စုံအပေါ်ကပင်ကြည့်မြင်နေရသည် ။ ဒါတောင်ရေမစိုသေး…ရေစိုသွားလျှင် ပကတိအတိုင်း လှစ်ပြသလိုဖြစ်နေမည် ။ ရေကူးဝတ်စုံအရောင်ကိုကနုလွန်းနေ၍ဖြစ်သည်။ အဖုတ်အမွေးကိုရိတ်လိုက်လျှင်တော့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မည်
မမခင်ဆိုတာ ကိုသိပ်ခိုက်နေသော ဆော်ကြီးပေါ့။ နို့ကကြီး ခါးကသေး ဖင်ကအယ်ပီးတော့ ကောက်နေတာ စိတ်ကူးနဲ့မှန်းပီး ပီးခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပါပဲ။မမခင်က အပျိုကြီးဗျ သူမက ရွာမှာတော့ အပြစ်မှားခံရဆုံး မိန်းမပျို အပျိုကြီးပေါ့လေ ဒီလိုနဲ့ပေါ့ ရွာမှာ ဘုရားပွဲ ကျင်းပတဲ့
သဲ ဝေးရတဲ့ရက်တေများနေပီနော် တကယ်ဆိုအနားမှာတူတူနေပီး ဆန္ဒတေဖြည့်စီးရင်း နွမ်းလျှရမယ်အချိန်တွေ နှမျောစရာသဲရယ်…” ဟုပ်ပါသည် ငလင်းနှင့် မမြတ်တို့ တစ်လမှ တစ်ခာတောင်တွေ့ဖို့အလွန် ခက်ခဲလွန်းသည် ငလင်းက ရုံးဝန်ထမ်း မမြတ်က ပုဂ္ဂလိဂ ဝန်ထမ်း တွေ့ဖို့ရက် မနည်းညှိုယူရသည် ယခုတော့
အမအိရေ အမအိ..အိမ်မှာ ဘသူမှမရှိဘူးထင်တယ် ကျွန်တော့်ကအဲ့လိုပဲ ဝင်ထွက်သွားလာနေကျပါကျွန်တော်ဝယ်လာတဲ့ခွေတေ အစ်မငှါးသွားတယ်ဆိုတာနဲ့လာတောင်းတာ အိမ်ရောက်တော့ဘသူမှမရှိ ထူးသံမကြားရအဲ့တာနဲ့ပဲအိမ်ပေါ်တက်သွားတော့ အိပ်ခန်းထဲအသံကြားတာနဲ့ အခန်းတံခါးကစေ့ရုံစေ့ထားပါတယ်အဲ့တာနဲ့ပဲ အခန်းထဲဝင်သွားတော့ တွေ့လိုက်ရတာက အစ်မက ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီလဲနေတာပါအပေါ်က Tshirt လေးကိုအရင်ချွတ်လိုက်ပါတယ် ပီးတော့အောက်က အိမ်နေရင်းဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်တယ်ဗျ အမယ်
ကျနော်က အရက်ဖြန့်ချီရေးကုမ္ပဏီ တစ်ခုရဲ့ဂိုဒေါင်မှူး လုပ်ခဲ့တယ် ။ အဲ့တုန်းက သူက ကုမ္ပဏီမှာမရောက်သေးဘူး ။ ဂိုဒေါင်ဆိုတာက အရက်ဖြန့်ချီရေးဂိုဒေါင်ဆိုတော့ ဖာတွေကို မကာ ထမ်းကာနဲ့ ဖာတွေလွတ်ကျကွဲတာတာတွေရှိတယ်။ အဲ့ဒါကို ပထမ ဂိုဒေါင်စာရေးက ပုလင်းအကွဲတွေက ကျန်တဲ့
ဂျွတ်…” ” အ….” ” ဖြောင်း….” ” ဝုန်း…အမလေး….” ” ဟဲ့…ဟဲ့…လုပ်ပါဦး….ဟိုမှာ ဖိုးတာ အပေါက်ကျွံပြီ….အော်…ဒီကလေးနယ်….ရေပုံးကြီးတစ်ဖက်နဲ့ အို….” အရီးလေးရဲ့ အော်သံကြောင့် မမရီဟာ ကမန်းကတန်းပြေးလာပြီး ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမရီရဲ့
လှလှတို့ ကုမ္ပဏီ က မန်နေဂျာ လူပျိုသိုးကြီး တယောက်က လှလှကို ရစ်နေသည်၊ လှလှ က သူခလေးတယောက်အမေလို့ ပြောတာကိုတောင် မယုံဘူး လုပ်နေသည်၊ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ ဒါအအို ဘော်ဒီလား၊ ဒီလောက်ငယ်ငယ်လေးနဲ့ အိမ်ထောင်နဲ့
မမြစိမ်းဆိုတာ တရပ်ကွက်လုံးက လက်ဖျားခါရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်။ စံပြဈေးနောက်ဘက် ရပ်ကွက်လေးထဲကို ပြောင်းရွေ့လာတဲ့ မမြစိမ်းတို့မိသားစုကို ပတ်ဝန်းကျင်က လူအချို့က နှာခေါင်းရွုံ့ကြသည်။ အချို့ အတင်းပြောတတ်သော မိန်းမများက မဲ့ကြရွဲ့ကြသည်။ အချို့ကတော့ စုတ်တသပ်သပ်နဲ့ နှမြောတသစွာဖြင့် မမြစိမ်းကို ဝေဖန်ပြောဆိုကြပြန်သည်။
ကျနော် ငယ်ငယ်တုန်းကပေါ့ဗျာ..။ ကျနော့် အိမ်မှာ အပ်ချုပ်စက်လေးတစ်လုံး ရှိတယ်ဗျ..။ အရင်တုန်းက ရယ်ဒီမိတ်တွေထက် ချုပ်ဝတ်ကြတဲ့ခေတ်ဆိုတော့ အမေ့က ကိုယ်တိုင်လည်းချုပ်တတ်နေတော့ စက်ဆိုင် မအပ်တော့ဘဲ ကိုယ်တိုင်ချုပ်တယ်။ အစ်မလည်း အစက ဘေးကဝိုင်းကူရင်း တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလည်း ကိုယ်တိုင့်ချုပ်တတ်သွားတယ်..။
